Niet alleen ellende, wel gedoe

Zo Sprintertje rijdt weer als een tierelier, de verse diesel bevalt hem wel. Het is een paar uur rijden naar de camperplaats bij het wijnhuis waar onze vrienden al staan. Ze hebben de wijn al geproefd en de Riesling staat koud.

Het duurt even voor haar man arriveert maar intussen heeft zij, Yvonne het stuk v-snaar al tussen de ventilator vandaan gekregen. Het is zaterdag, de garages zijn gesloten. De man van Yvonne, Bernd kijkt er ook nog even naar en zegt, jullie kunnen wel naar de camping rijden, niet te hard en dan maandag in Brackenheim naar de garage. Wat fijn dat er zulke hulpvaardige mensen zijn. Toen wij daar stonden stopte er zelfs nog een paar automobilisten die wilden helpen. Wij nemen afscheid en rijden de paar kilometer naar de camperplaats. Onze vriendinnen hebben bloemen voor ons gekocht en inderdaad de Riesling staat koud en wil de fles uit om onze smaakpapillen te bevredigen. Tijd tot maandag om de omgeving te verkennen en even bij te komen. Er moet natuurlijk ook een lekker stukje gelopen worden en dat kan hier uitstekend. We staan aan de voet van een berg(je) waar allemaal druivenstokken tegen aan staan. Links kijken we op een kasteeltje. We maken hier heerlijke wandelingen, maken lekkere hapjes en met dit fantastische weer valt de wijn ook niet verkeerd.

Het is maandag, geen wasdag maar garagedag. al vroeg bij de garage. Herr Müller is een enthousiaste garagehouder en hij bestelt de snaar. Morgen heeft hij hem en dus weer terug naar de camperplaats en nog een hele dag om prettige dingen te ondernemen. Ik ben op stap met mijn lief en drie andere vrouwen en s’avonds spelen we het Keezenspel. Dit werkt echt verslavend. Het is een soort mens-erger-je-nieten maar dan met kaarten.

Dinsdag 15 september

Vroeg uit de veren en weer naar de garage. Het is al goed warm. We leveren Sprintertje af en hebben de tijd tot een uur of drie om in ieder geval Brackenheim te verkennen. Het is al een oude plaats met veel vakwerk huizen maar niet zo heel groot. Het is net tien uur en mijn lichaam vraagt naar koffie. De meeste terrassen zijn nog leeg maar iets verderop zitten er al wat mensen. Daar moeten ze dus goede koffie hebben. We lopen het terras op en dan….pats-boem Yvonne ja die van de helpende hand. Zij heeft al gewerkt en zit hier koffie te drinken. Bernd, haar man wordt weer gebeld en moet direct komen. Intussen zijn onze vriendinnen aangeschoven op het terras en zo wordt het nog gezelliger. Yvonne en Bernd zitten wat te fluisteren met elkaar, we gaan met hen lunchen in een restaurantje in de buurt. Hier eten ze twee keer per week. Dagmenu voor € 7,40. Het is er druk met alleengaanden die hier dagelijks eten. Het is ook nog erg lekker. Het dinsdagmenu is: een flinke schnitzel met een lekkere salade en hele knapperige frietjes. Ik heb wel eens voor veel meer geld slechter gegeten.

Onze vriendinnen zijn intussen doorgereden naar de volgende camping. Wij volgen morgen. Het is erg druk hier in Duitsland, je mag blij zijn dat er plaats is op campings. De Duitsers blijven ook veel in eigen land, dat betekent volle campings.

Het is drie uur, de Sprinter is weer toppie en wij nemen afscheid van Yvonne en Brend en gaan rustig relaxen met z’n tweetjes op de camperplaats die we nu voor ons zelf hebben.