waarloopjijwarmvoor
reisverslagen, passies, pelgrimeren, foto’s, video’s
Vaker gaat het goed
Mooi blog van Heidi van grofvankoren vrijdag presenteert zij haar eerste boek.
Dit delen:
Einde van het vier maanden durende rondje Oostzee.
Weg van de camping. Vandaag niet zoveel kilometers. Het is een klein stukje naar Swinoujscie of zoals het vroeger heette, Swinemünde. Na anderhalf uur in de rij staan rijden we de pont op en varen naar de overkant van de Swina. Aan de stad gaan we voorbij en rijden door naar Duitsland en wel naar de oude Hanzestad Stralsund. Deze stad was een van de eerste leden van de Hanze. Ik zie de oude rijkdom. Veel historische bouwwerken. een prachtig stadhuis en drie grote kerken. De Alt Stadt staat op de werelderfgoed lijst van Unesco. Ik heb door de regen niet veel foto’s kunnen maken maar wel veel moois gezien vanonderuit mijn pluutje.
Stralsund ligt eigenlijk aan de Oostzee maar wordt afgeschermd door het Eiland Rügen en voor dat eiland zijn we hier. We zijn een beetje aan de vroege kant maar als we geluk hebben gaan we veel kraanvogels zien die hier foerageren. Maar eerst gaan we naar Putgarden niet te verwarren met voor velen het bekendere Puttgarden. Bij de eerste plaats ligt Kaap Arkona. Dit is een steile 45 meter hoge krijtstenen kust. Het is een kwetsbaar gebied maar gelukkig mag je er niet met de auto komen. Zo’n drie km ervoor is een groot parkeer terrein waar je de auto moet stallen. Wij zetten Sprintertje er neer om ook de nacht hier te blijven. In het dorpje Vitte dat maar uit een paar huisjes bestaat heb je een goede kijk op de kaap. Op de kaap zelf sta je zo hoog dat je niets ziet van het krijtsteen. Zo lopen we een leuk rondje van 10 km.
Naast ons op het parkeerterrein staat een Zwitserse camper met daarin vader, moeder en drie meisjes. Het is ochtend en het lijkt wel of de meisjes huiswerk zitten te maken en dat klopt dus. Moeder spreekt ons aan, ze ziet op onze bus one year roadtrip staan en komt even een praatje maken. Zij doen dat ook met hun dochters. De man is fotograaf. Toch altijd leuk zulke mensen te ontmoeten.
Wij rijden door naar Schaprode en pakken daar campingplatz Am Schaprode Bodden, ja niet minder. De reviews op campercontact zijn niet helemaal lovend maar toch maar proberen. Het valt reuze mee. Nu en dat is al drie jaar begrijp ik nieuw sanitair en heel schoon. Er is een restaurantje bij waar je heerlijk vers huisgemaakte gerookte vis kan eten en voor een hele schappelijke prijs. Nu zijn we hier niet voor Schaprode maar we willen naar het eiland Hiddensee. Er gaat hier van Schaprode een ferry naartoe. Het eiland is autovrij, dus ook de bewoners hebben er geen auto, alleen een uitzondering voor een bus en wat landbouwwerktuigen. Ik heb er een filmpje gemaakt.
We hebben op een paar losse exemplaren na nog geen kraanvogel gezien en daarvoor zijn we hier toch. Van vriend Bart horen we dat we dan op Zingst moeten zijn. Daar rijden we naartoe. Het plaatsje op Zingst heeft dezelfde naam en we parkeren op een camperplaats bij strandafgang 6. Het is een echte surfcamperplaats, gewoon lekker rommelig. We zitten zo’n twee km van de haven en daar moet je staan om de kraanvogels te spotten. Gaan we lopen of trotteren? Het wordt trotteren oftewel met onze elektrisch ondersteunde klapfietsen, de Trotter. En daar horen we het trompetteren van de vogels al. Ze komen met honderden tegelijk en echt van alle kanten om hier aan de overkant op een veilige plek te overnachten. Overdag vliegen ze weer alle kanten op om te foerageren. Dit is eigenlijk een tussenstop op weg naar het warme zuiden. Het is wat ver om het goed te zien maar met de verrekijker is het een prachtig schouwspel. We staan op de dijk met misschien nog tien mensen te kijken naar deze voorstelling. Waar zijn al die mensen die we in de middag zagen in het stadje en op de pier? Geen interesse waarschijnlijk. Het stadje is uitgegroeid tot een behoorlijk mondaine badplaats met zeer luxe hotels en spa’s. Winkels van alle dure merken en veel eetgelegenheden. Wij genieten van de trekvogels en kijken hoe ze sierlijk landen en zijn blij dat we dit nog even hebben meegepakt. We blijven hier drie dagen en nemen afscheid van de Oostzee.
Opaas vlog met filmpje van Zingst
Hier stopt ons rondje Oostzee. We hebben de kusten van Zweden, Finland, Estland, Letland, Litouwen, Polen en Duitsland verkend. Een Oostzeekust en toch heel afwisselend.
Na vier maanden zijn wij bijna weer in Nederland. Er wachten daar weer leuke dingen op ons en als ik de tijd kan vinden dan wat nieuwe vlogs en gewone blogs maken. Bedankt voor alle reacties op de reisblogs.
Dit delen:
Polen uit.
Nog even en we zijn Polen alweer uit. Op zoek naar een goede vrije plaats. De app park4night geeft er drie aan die in aanmerking komen. De eerste twee liggen aan een drukke doorgaande weg, dat is dus echt geen optie. De laatste wordt omschreven als een prachtige plek met een geweldige view over het meer. De GPS begeleiding geeft aan: uw plek bevindt zich aan uw rechterzijde. Daar is een weg die super stijl naar beneden gaat. Een weg met giga gaten. Ga ik die afdaling doen? Toch maar niet, eerst even lopend kijken. Sprintertje parkeren we bij een kerk en dan een stukje lopen. Mijn knieën zijn er niet blij mee, zo recht naar beneden gaat het. Na 200 meter houdt de weg op en gaat over in een graspad dat totaal dicht gegroeid is. View? Door de struiken zie ik een glimp van het meer. Welke grapjas heeft deze plek online gezet. Weer terug naar boven, het voordeel is wel dat we flink bewegen. We rijden weer verder en zien een bordje met haven. Daar rijden we naartoe. We komen aan het meer bij inderdaad een haventje met visroeiboten. Geen slechte plek maar er is weer een maar. Het is windkracht 7 en de bus staat te schudden in deze wind. Het is pas twee uur, wat moeten we hier op deze plek doen. Wandelen kan hier niet. Kom laten we eens gek doen, we gaan op een camping. Weg dus uit het haventje en naar een camping die op campercontact staat.
De camping
Camping 24 in de plaats, probeer het maar eens uit te spreken, Miedzyzdroje. een hele prettige ontvangst door een goed Engels sprekende man. We kunnen zelf een plaats zoeken en die vinden we dus ook. Alles in keurige rijen. We hebben met onze zonnepanelen eigenlijk geen stroom nodig maar het is in de prijs inbegrepen en ja we zijn toch Hollanders hè? Nu kunnen we de oven weer eens gebruiken. Er is heel goed sanitair en ook niet onbelangrijk, goede WiFi. Alles inbegrepen in diezelfde prijs. Nu we toch weer eens op een camping staan kan er wel wat gewassen worden. De lakens, handdoeken en nog veel meer. Vier machines vol en weer alles bij de prijs inbegrepen. We betaalden 12 euro per nacht. Alstublieft.
In deze tijd zijn het natuurlijk de wat oudere mensen die nu vakantie vieren. Gek eigenlijk, vakantie vieren of het een soort verjaardag is of zo. Maar ik dwaal af. Als ik zo voor Sprintertje op mijn gemakkelijke stoel zit rond te kijken en er komen weer nieuwe campers aan valt het mij op dat iedereen zo stijf eruit stapt. Nu heb ik dat zelf ook, maar het lijkt wel of iedereen dat heeft. Dan zijn er ook echte camping rituelen. De meeste mannen doen de afwas en als er een caravan komt zie je de man met zijn Nintendo in de hand de caravan op de plaats zetten. Ik zie dan meestal een jongensachtige glimlach op zijn gezicht. Toch wel weer leuk om zo het camping leven mee te maken.
Miedzyzdroje
Het is hier sterk Duits georiënteerd, niet zo gek natuurlijk. Het is betrekkelijk dichtbij en hier woonden vroeger heel veel Duitsers die er prachtige huizen hebben neergezet. Bij bijna ieder huis zie je wel bordjes met zimmerfrei. Ook hier een lekker groot strand en natuurlijk een pier. Voorbij de pier liggen vissersbootjes op het strand, deze worden hier ook met een soort lier de zee ingetrokken. Er zit veel vis en deze wordt bovenaan het strand vers gerookt. Daar kun je niet zomaar aan voorbij lopen. Heerlijk.
We gaan hierna eens kijken op Rügen in Duitsland. Het is een eiland bereikbaar via een brug. Hierover en meer in een volgend reisverslag.
PS. Ik word er vrolijk van als je mijn Facebook pagina:
Waarloopjijwarmvoor een like geeft
Dit delen:
Langs de kust van Polen
We zijn vertrokken uit Gdansk en rijden langs de kust langzaam richting Duitsland. Het einde van de roadtrip nadert. De gehuchten en plaatsjes die we passeren hebben namen die ik echt niet kan uitspreken laat staan onthouden Om er een paar te noemen, Dziwneowek, Dziwnow, Miedzywodzie en we zijn nu in Miedzyzdroje. We zijn niet direct hierheen gereden. Na Gdansk reden we eerst naar een schiereiland dat begint bij Wladyslawowo. We rijden richting Hel. Nu willen we niet direct naar deze Hel en vinden een vrij plekje aan een boulevard in Chalupi. Pal naast een windsurfschool. Het water is hier heel lang ondiep dus een ideale plek om te leren windsurfen of kitesurfen.
De volgende dag besluiten we om toch niet helemaal naar
te rijden, het is daar naartoe nog 35 km en die moet je ook weer terug. Zo nieuwsgierig zijn we nu ook weer niet naar de hel.
De kust is hier aan dit gedeelte van Polen mooi en druk. Het hoogseizoen is voorbij maar je waant je hier in Benidorm. Veel appartementen met daarin voor het grootste deel zilveruitjes, (lees pensionado’s). Voor het grote deel Duitsers en dat is natuurlijk te verwachten, zo dicht bij die Heimat. We vinden toch weer een mooi plekje in Leba, een paar meter van het strand. Het water van de Oostzee is nog aangenaam van temperatuur en het is heerlijk helder water om te zwemmen. We staan hier niet alleen maar er is een groepje van vier met grote expeditiewagens. Voor velen een ideaal maar voor het milieu niet echt goed. Ze lusten nogal wat diesel ongeveer 2 of 3 km op een liter.
We rijden weer verder en over de kleinste wegen. Veel bochten en gaten maar leuk om te doen. Op deze manier kom je door de kleinste dorpjes, soms zijn het alleen maar vier huizen en zelfs geen kerk. Weer aan de kust is er geen vrij plekje te vinden, alle plekjes die er zijn zijn betaalde terreinen. We vinden een camperplekje in de tuin bij particulieren. Voor 10 euro all-in, douches, warm water voor de afwas en elektriciteit, er staat zelfs een doos met gratis appels uit eigen bongert.
We zijn 200 meter van het strand en zien in de verte allemaal boten op het stand liggen. We lopen er in een half uur naartoe en zien dat het vissersboten zijn. Een is net bezig om vanaf het strand de zee op te komen. Dat gaat met een lier. Soms lijkt het of het bootje omslaat maar het lukt toch. Er is hier geen haven en men vist hier al eeuwen op deze manier. Kijk het filmpje hierboven maar.
We blijven steeds de kustroute volgen en alle plaatsjes waar we komen lijken op elkaar. Appartementen, kamers die verhuurd worden het is net als bij ons aan de Noordzee-kust. We vinden nog een plekje op een niet meer in gebruik zijnd vliegveld ook weer pal aan zee. Er loopt hier een prachtig fiets/wandelpad van meer dan honderd km zo langs de kust. Gefinancierd met Europees geld en echt heel mooi. Er wordt dan ook veel gefietst en gewandeld. Wij gaan ook een stuk fietsen en rijden naar Kolobrzeg. Dit is echt een plaats met alleen maar hoge hotels en resorts. Het is hier nu al file lopen dat moet in het drukke seizoen nog veel erger zijn. Rijen met souvenirs winkels en eettenten.
We zijn Polen bijna uit. Nog twee stops waarvan een van drie dagen op een ruime camping maar daar vertel ik volgende keer iets over.
Vorige reisblogs.
Dit delen:
Kaunas
Een paar dagen geleden las ik in de Volkskrant dat Jan Blokker is genomineerd voor de Libris Geschiedenis prijs met zijn boek, De Rechtvaardigen. Dit boek gaat over de plaatsvervangend consul Jan Zwartendijk in Kaunas.
In 1939, toen Duitsland en de Sovjet-Unie Polen binnenvielen aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, vluchtten duizenden Joden over de grens naar de relatieve veiligheid van neutraal Litouwen. Een jaar later, toen Litouwen geannexeerd werd door de Sovjetunie, vluchtten duizenden van hen opnieuw. Dat werd mogelijk met doorvoervisa afgegeven door de Japanse consul in Kaunas, de toenmalige hoofdstad van Litouwen.
Minder bekend is dat om een transitvisum te verkrijgen eerst een bestemmingsvisum nodig was en dat de overgrote meerderheid daarvan werd verstrekt door Jan Zwartendijk. De directeur van het Philips verkoopkantoor in Kaunas had ingestemd om voor Nederland op te treden als plaatsvervangend consul, na het abrupte vertrek van de vorige consul.
‘Mister Radio Philips’
Zwartendijk nam een groot persoonlijk risico omdat de visa die hij verstrekte Curaçao als bestemming hadden. Toegang tot Curaçao was afhankelijk van de toestemming door de gouverneur van het eiland, deze werd in de praktijk zelden verleend.
Desalniettemin waren de visa overtuigend genoeg om de houders ervan toe te laten om het land uit te reizen, wat het leven van meer dan 3.000 mensen redde. De meesten die gedurende drie weken in de wachtrij stonden bij de kantoordeur van Zwartendijk, kende hem alleen als ‘Mister Radio Philips’.
(Bron: Philips nieuwscentrum)
Nu was ik net op het moment dat bekend werd dat Jan Blokker genomineerd was, in Kaunas, de stad van Jan Zwartendijk en ben eens gaan kijken waar het kantoor van Philips was en naar een monument dat op 15 juni 2018 door onze koning werd onthuld.
Het monument werd ontworpen door Giny Vos. Het zijn allemaal lichtstaafjes die samen een spiraal vormen. Staafjes voor alle geredde Joodse mensen en een spiraal is open. De wereld stond voor deze mensen open. Kijk in het filmpje over Kaunas hoe het werkt.
Natuurlijk heeft Kaunas meer te bieden. Er wordt keihard gewerkt om de stad gereed te maken voor 2022. Dan is Kaunas culturele hoofdstad van Europa. Dat gaat zeker lukken want er zijn veel musea en culturele festiviteiten in deze stad.
Dit delen:
De slag om Westerplatte
Bestaat toeval of valt het je toe. We zijn op weg naar Gdansk het vroegere Danzig. In de haven is een park4night plek en daar gaan we staan. Even geen drukte van parkeren in het weekend in het centrum van een grote stad. Even geen luide muziek. De plek waar we staan heet Westerplatte een deel van Gdansk pal aan de Oostzee. We lopen wat rond en in en om het bos staan grote schermen en speakers. Zou er dan toch wat zijn dit weekend? Ja dat is zeker zo. 1 September 1939 opende hier op deze plek de nazi’s vanaf een oorlogsfregat het vuur op een munitiedepot. Het sterke Poolse leger was volkomen verrast. Binnen een maand moesten zij zich overgeven. Vandaag en morgen wordt dat hier herdacht met installaties en films hier op deze plek. Het begint om half negen, vette muziek uit de speakers, vuurpotten langs de route. Er zijn 7 plekken waar iets gebeurt. Het is heel indrukwekkend. Het maakt weer een diepe indruk op mij.
Al eerder om precies te zijn op 24 augustus ondertekende Duitsland en de Sovjet-Unie het Molotov-Ribbentroppact. dit hield o.a. in dat de twee landen Polen al verdeelde. Natuurlijk werd dit achter gesloten deuren gedaan.
Duitsland was behoorlijk bezig en al op 17 september viel Stalin Oost-Polen binnen om ze zogenaamd te bevrijden van de nazi’s. De Sovjets waren op dat moment nog erger dan de Nazi’s. Alleen al in Katrijn werden zo’n 26.000 intellectuelen en soldaten vermoord. Steden werden platgebrand,, mannen en jongens gemarteld en vrouwen bruut verkracht.
De Duitsers ruimden veel Polen uit de weg en er kwam een Duitse gouverneur, Hans Frank. Onder zijn gezag stierven er meer dan zes miljoen Polen waaronder drie miljoen Joden.
Van de diverse films Die ik zag heb ik een mix gemaakt en ik bedank de voor mij onbekende makers van de films voor de prachtige indringende beelden en muziek.
Dit is een extra blog. Volgende keer weer mijn gewone reisblog.
Dit delen:
Bruisend Vilnius
Vilnius
Met je neus in de boter vallen. Ken je dat gevoel. Maar ook als je je hoofd stoot er boter op smeren, dan zou er geen buil komen. Wat heeft dat nu te maken met een rondreis.
Het is zaterdag en we rijden naar Vilnius. Ook hier hebben we veel over gelezen in Jan Brokken zijn boek, Baltische zielen. In de middeleeuwen een belangrijke monarchie en het werd ook wel het “ Jeruzalem van het noorden “ genoemd. Het was een grote Joodse stad. Maar dat niet alleen het was ook een katholieke stad met enorm veel verschillende kerken.
Voor de oorlog woonde er meer dan 60.000 Joodse medeburgers. Tussen ‘41 en ‘43 werd 90% daarvan vermoord. De grote economische bloei van de stad kon vooral op het conto van deze bevolkingsgroep geschreven worden.
Ik verwachtte weer net zo’n stad aan te treffen als Daugavpils maar dit is totaal anders. Het is nu een bruisende stad met veel mooie jonge mensen. De gebouwen zijn gerestaureerd en veel van de straten in de oude stad zijn auto vrij. Het valt op dat de mensen heel modieus gekleed zijn. De vrijheid straalt er van af.
We hebben een parkeerplek gevonden op nog geen 500 meter van het oude centrum. 24 uur voor 9 euro met videobewaking. Nu heb je tegenwoordig hele kleine cameraatjes maar ik heb er geen gevonden. Alleen bij binnenkomst wordt de nummerplaat opgenomen. Er is net achteraan nog een plekje voor Sprintertje. Super druk en zware basgeluiden uit de stad. In de reviews stond dat dit een zeer rustige plek was. Maar nu komt de boter, we zijn beland in het laatste weekend van augustus en dan wordt hier het einde van de zomer gevierd. Gezelligheid alom. Het begint al direct waar we de stad binnen komen. Een groot park met markt en opblaas speeltoestellen. Er is een groot podium waar kinderen optreden. Dit hele gebeuren is gericht op kinderen. We lopen verder en ook daar honderden kraampjes en podia waarop vooral harde muziek gemaakt wordt. De terrassen zijn overvol.
We lopen door het oude Joodse ghetto, smalle straatjes en ook hier weer veel horeca. Natuurlijk een paar kerken bekeken. Het wordt tijd om de inwendige mens eens te versterken. Kiezen uit 810 restaurants is niet makkelijk. Buiten eten is geen optie, alles is vol of gereserveerd. Wij komen uit bij wat later blijkt een Belgisch restaurant te zijn. Heerlijk mosselen gegeten en dikke Belgische frieten.
We hebben zo’n 8 km gelopen en gaan tegen tienen terug naar Sprintertje. Nu was het in de stad al veel herrie maar hier dreunt de bas nog sterker door. Wat te doen? Daar komt het tweede boterverhaal. Als we nu weer terug gaan en gewoon gaan kijken bij het concert dan is het vast beter aan te horen.
Het is al zwart van de mensen voor het grote podium. We sluipen kriskras door de menigte om een beetje vooraan te komen en dat lukt aardig. Ik heb wel het vermoeden dat wij de oudste concertgasten zijn. En dan is daar het moment.
Beissoul and Einius
Dit is oorverdovend. Ik voel het zo door mijn maag en borst naar boven komen. In het YouTube filmpje valt het nog mee. Die buil is dus toch gekomen. Ons zo snel mogelijk weer door de meezingende menigte wringen om er uit te komen. Weg uit de super drukte en aan de rode wijn op een terras. Dat bevalt toch een stuk beter. Als het concert is afgelopen kunnen we weer terug naar Sprintertje en slapen verder heerlijk.
We hebben gisteren een heleboel bekeken en zouden vandaag eigenlijk nog een stuk bekijken maar we zijn murw. De drukte en herrie van gisteren en vannacht drukt zijn stempel. Vandaag gaat het feest gewoon door. Om tien uur draait de muziek alweer volop. We besluiten de rust op te zoeken en laten Vilnius voor wat het is. Misschien kom ik nog eens terug voor een stedentrip. Drie dagen kun je hier goed doorbrengen met de vele musea, prachtige gebouwen, winkels en niet te vergeten de vele gezellige restaurantjes.
Engelenheuvel
Op het programma staat Kaunas, ja alweer een grote stad. Maar eerst moeten we naar Trakai. Hier is een kasteel in volle glorie hersteld of nagebouwd ik weet het niet. Het ligt in een prachtig gebied van vele meren. Het is maar een km of 80 dus goed te doen. Het zal zo’n 10 km ervoor zijn als we een heuvel zien met allemaal beelden erop. Dit staat niet in de lonely planet. Nu is die al 13 jaar oud. Ik kan nog net op tijd afslaan om een kijkje te nemen. Het blijkt een heuvel te zijn waar meer dan 35 uit hout gesneden engelen staan. Het is een plaats waar je even stil kan zijn bij gebeurtenissen uit je leven, een plaats voor bezinning. Er komen er steeds meer bij dus het wordt of eigenlijk is het al weer een toeristische attractie.
Trakai
De tweebaansweg wordt steeds drukker. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Heel veel auto’s langs de weg. Het is zondag en prachtig weer. Allemaal nog een dagje naar de stranden van de vele meren die hier zijn. We naderen Trakai en rijden file. De straten zijn vol en de particuliere parkeerplaatsen zijn vol. Rijden we door? Even de brug over en daar staat een bordje camperplaats. We schieten linksaf, een vrouw staat verderop te zwaaien en te wijzen. We rijden er naartoe en direct komt er een man met zo’n soort geldtas diagonaal over zijn borst aan. Bij zijn huis is een grote parkeerplaats gemaakt voor auto’s en campers.
Wat kost het? Zeven euro voor even en 15 voor de nacht. Op die plek willen we dus echt niet staan. Nou nee bedankt, we kijken nog even verder en rijden door, de man bedremmeld achter latend. Het is een smalle weg en links begint een verhard zandpad. Daar draai ik in en kom uit bij een open plek dicht bij het meer. Dit wordt de plek voor de komende nacht.
Het centrum van Trakai is een kleine km lopen dat gaan we maar eens doen. Het meer waar het kasteel aan ligt is vol met een soort rondvaartbootjes, waterfietsen en sup boarders. Het ziet er gezellig uit zeker in combinatie met het mooie weer. Wij lopen over een brug naar het kasteel. Het originele kasteel dateert uit 1409 maar dat is allang verdwenen. Door de vele oorlogen die hier geweest zijn werd het beschadigd en in de 17 e eeuw raakte het in verval. In de 20e eeuw is het herbouwd op de ruïnes van het oude kasteel. Nu wordt het regelmatig gebruikt als filmlocatie en is een van de populairste toeristische bestemmingen in Litouwen. Eigenlijk een soort Volendam, iedere toerist moet daarheen, zo is het hier dus ook. Ik hou het voor gezien en vind nog een plaatsje op een terras waar een biertje mij wel erg goed bevalt. We lopen weer terug naar Sprintertje en zijn de drukte al snel vergeten.
Er is nog een stad waar we hier in Litouwen naartoe willen en dat is Kaunus. dit ook weer door een boek van Jan Brokken maar daarover meer in het volgende verslag.
Niets missen? Volg dan dit blog door op de volgknop te drukken of like de waarloopjijwarmvoor pagina op FaceBook.
Dit delen:
Tragisch Daugavpils
Daugavpils
De tweede stad van Letland is een apart verhaal. Voor 1940 woonden hier 40.000 mensen. 2 derde Letten en 1 derde Russen en Polen. In ‘40 zuiverden de Russen de stad. Intellectuelen en tegenstanders werden getransporteerd naar Siberië. Na ‘41 kwamen de nazi’s en werd de stad voor het grootste deel verwoest. Er woonden veel joden die bijna allemaal uitgeroeid werden. De stad werd platgebombardeerd en toen kwamen de Russen weer. Die bouwden de stad weer op op de specifieke Russische wijze. Nu wonen er maar 15 % Letten en het grootste deel Russen. De taal is dan ook Russisch hier. Na de oorlog kwamen er hier grote fabrieken waar heel veel mensen in erbarmelijke toestand werkten. Een grote tractorfabriek die heel Rusland van tractoren moest voorzien. Er werkten 4000 mensen en 3500 mensen werkten aan de reparaties van locomotieven. Na de onafhankelijkheid in de jaren ‘90 stopte ook de
productie van deze fabrieken. Ze moesten sluiten en de werkeloosheid was enorm. Ook nu nog is de werkloosheid bijzonder hoog.
Ik vind het een deprimerende stad. Het begint al bij binnenkomst. Aan de linkerkant een enorm oud grauw gevangenis complex. De straten zijn grauw en veel gebouwen staan leeg te verloederen. Maar er komt langzamerhand wel verbetering. Er worden veel gebouwen gerenoveerd. De woonkazernes krijgen een kleurtje en overal wordt nieuwe riolering gelegd.
Mark Rothko
We staan geparkeerd in de Citadel. Dit gigantische verdedigingswerk is gebouwd door de Russen en na een bouwtijd van zo’n honderd jaar in 1841 gereed gekomen. De dam om deze citadel is 7 km lang. In Wereldoorlog 2 confisqueerden de nazi’s de citadel en in een deel ervan kwam een groot concentratiekamp het beruchte Stalag 340. Bijna alle joden die in Daugavpils woonden zijn er omgebracht.
Een groot deel van de gebouwen in de citadel zijn nu gerenoveerd en in een ervan is een museum met als grote trekker Mark Rothko. Geboren in Daugavpils als Markus Rotkkwitz. Zijn vader een apotheker zag de bui hangen en het gezin emigreerde naar Amerika, Markus was toen 10 jaar. Hij werd een beroemd kunstschilder. De laatste jaren van zijn leven werden zijn werken steeds somberder en in 1970 maakte hij een einde aan zijn leven.
Wij gaan dat werk bekijken in het museum. Bij de kassa wordt gevraagd of we alles willen zien of alleen de collectie van Rothko. We hebben zilveruitjes korting en voor 4 euro kunnen we alles bekijken, we zijn er nu toch.
Bij de ingang krijgen we een stempeltje op ons entree bewijs en mogen we naar binnen. In het eerste gedeelte zijn projecties van gedigitaliseerde werken van de kunstenaar te zien en een projectie van hoe het geweest moet zijn toen hij hier woonde. Oude opnames van de stad. We komen bij een deur en daarachter hangen dan de echte kunstwerken van de schilder. We gaan naar binnen en krijgen weer een stempel. In deze zaal hangen vijf van zijn werken. Een vrouw houdt toezicht dat je geen foto’s maakt want dat is verboden. Na een paar minuten heb ik de vijf schilderijen wel bekeken en wil door naar de volgende zaal maar waar ik ook kijk, er is geen volgende zaal. Dit is het. Dit is alles. Goed dat we een compleet arrangement genomen hebben.
De ontmoeting
Na twee dagen Daugavpils is het weer tijd om verder te gaan. Op het programma staat, Vilnius. Weer een grote stad met een verleden. Ons hoofd zit nog vol met alle informatie van Daugavpils en dan nu direct weer naar zo’n stad? Nee gaan we niet doen. We rijden langs een groot meren gebied en daar zal best wel een plaatsje zijn waar we kunnen staan. We zijn vroeg onderweg en het meer dat we hebben uitgekozen is maar anderhalf uur rijden. Op park4night staat een plek bij een zwemgelegenheid. Het ligt pal naast de doorgaande weg, mooie plek maar veel te veel herrie. Dan zien we op nog geen 7 km een soort natuurcamping die 1,50 per dag kost. We rijden er naartoe. De laatste twee km over een karrenspoor in het bos. Laaghangende takken over de weg waar Sprintertje niet onderdoor kan. Mijn lief stapt uit om ze weg te buigen. We rijden over een trapje van boomwortels en deinen van links naar rechts en andersom. Het karrenspoor maakt een bocht en dan is daar de beloning. Tussen lange dennen is het begroeid met gras en mos. Er staan overal houten tafels, vuurplaatsen met een constructie waar je een pan aan kan hangen, houten plee’s en pal aan het meer met het warmste water tot nu toe en lekker snel diep. alle meren waar we hebben gestaan moest je eerst honderd meter lopen tot waar je eindelijk kon zwemmen. Wat is dit een cadeautje.
We zijn niet alleen. Aan een van de tafels zitten vijf vrouwen en een man. Het vuur is aan met erboven hangend een grote zwarte pan. De man komt naar ons toe lopen en blijkt een Duitser te zijn die met een Litouwse getrouwd is. Ze wonen zomers hier en in de winter in Duitsland waar zij dan in de zorg werkt. Hij is 80 en zij 72. De andere vrouwen zijn weduwen of gescheiden. Ze vieren hier het einde van de zomer met elkaar en dat doen ze goed. We worden uitgenodigd erbij te komen zitten en krijgen heerlijke soep uit die grote pot op het vuur, gegrilde kippenpoten, zelf ingemaakte augurken, stokbrood en natuurlijk drank. Bier, grappa en witte wijn. De man rijdt deze vrouwen dus drinkt niet. Met iedere telefoon moeten foto’s gemaakt worden en zo werd het een gezellige boel.
