lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
De booster die niet doorging.
In Nederland kon ik de boosterprik nog niet krijgen. Er zat nog geen 6 maanden tussen de vorige. Het wisselt nog al eens want nu hoeft er opeens maar drie maanden tussen te zitten. Het is maar hoe het het beste uitkomt. Maar geen gezeur, ook in Spanje kan ik de boosterprik krijgen. Het kost wat moeite maar ik heb toch tijd genoeg.
Eerst zorgen voor een SIP bewijs. Met zo’n bewijs ben je tijdelijk inwoner. Per ongeluk nam ik de verkeerde ingang, het was eigenlijk de uitgang en ik stond als tweede aan het loket. Later zag ik dat er buiten een rij stond die een voor een naar binnen mochten. Binnen tien minuten had ik het bewijsje en een afspraak voor de booster prik. Het is 22 december 2021 en de prik krijg ik 17 januari. Er zit wel een behoorlijke tijd tussen maar ik vind dat niet erg want ik wil eerst de ontwikkelingen met het omikron variant afwachten.
Nu is het 17 januari en ik heb besloten een prikje te gaan halen. Lekker op de fiets naar het Centro de Salut in L’Alfaz del Pi. Als echte Nederlander ben ik stipt op tijd 13:34. Nu wel door de echte hoofdingang maar het was opvallend rustig. Ik laat mijn papieren zien aan een aardige verpleegkundige en ze begint nee met haar hoofd te schudden. Espera aqui, wacht hier even. Zij verdwijnt met de papieren achter de schermen en komt met nog een aardige dame terug. Aqui ya no vacunamos tieners qui ir a Benidorm. Na enige tijd had ik door wat ze zei, wij vaccineren hier niet meer, u moet in Benidorm zijn.
Weer alle papieren mee het kantoor in en na een tijdje komt ze terug met een nieuwe afspraak voor mij maar dan in Benidorm. Donderdag mag ik. Toevallig moet ik die dag ook naar de orthopeed in Benidorm dus dat komt goed uit.
In Nederland was ik waarschijnlijk razend geweest maar hier denk ik, nou en? Ik heb alle tijd, het werd mij heel vriendelijk meegedeeld en donderdag moet ik toch in Benidorm zijn. Dit is het relaxte Spanje.
Op de terug weg kom ik nog langs een plek waar ze sinaasappelen aan het plukken zijn, even afstappen en een foto maken. Het was weer een leuk uitje.
Dit delen:
Even niet
Het loopt, nou ja loopt, even anders dan ik mij had voorgesteld. Overwinteren in Spanje betekent voor mij ook veel lopen en dan het liefst in de bergen, video’s maken en stukjes schrijven. Nu dus even niet. Waarom dan wel niet?
OP een droge dag, een paar weken voor ik vertrok uit Nederland pakte ik de grote rugzak uit de kast en plaatste hem zoals de naam al een beetje verraadt op mijn rug. Lopend naar de op twee en een halve kilometer verder gelegen grootgrutter. De fitheidscampagne van deze keten was toen nog niet begonnen. De artikelen die ik nodig had en ook die ik eigenlijk niet nodig had pasten net in de rugzak. Op mijn gemak terug gekuierd naar huis. Normaal gesproken als ik zware dingen heb neem ik de lift naar 5 hoog maar een plotselinge ingeving zei me dat ik net zo goed de trap kon nemen. Dat zijn 10 x 9 treden. Iedere keer een kort bochtje maken naar de volgende trap. Op de derde verdieping ging het mis. Waarschijnlijk door de ruim 10kilo in de rugzak, ik maak het bochtje en krak hoor ik vanaf de zijkant van mijn knie komen. Ik hoorde het niet alleen maar voelde het ook. Nee hè daar heb ik echt geen zin in. De resterende trappen nog opgesjokt en zitten.
Toch nog maar even naar de fysiotherapeut. Rustig aan doen en mijn oefeningen blijven doen. Het is niet over maar de pijn is dragelijk.
Het is 5 december en ik vertrek naar Spanje. Deze keer alleen maar het gemak van snelwegen. De cruisecontrol op 100 en alleen maar op de weg letten. Het is mijn rechterknie dus gas geven? EVEN niet.
Na nog twee dagen Valencia ben ik 10 december op Orange Grove, de camping waar ik voorlopig blijf, mijn knie gaat redelijk. Maar ja dan denk ik al snel, lopen. De eerste dag hier direct een rondje Altea lopen, flink klimmen en dalen. 12 kilometer. Dat had ik dus niet moeten doen.
Er zit waarschijnlijk een scheurtje in mijn knieband en na 4 keer fysiotherapie toch door verwezen naar de Orthopedisch Chirurg en daar kan ik 20 januari terecht.
Nu iedere dag flink ingetapet een klein stukje lopen. Af en toe een foto nemen.
Nu even niet, nieuwe belevenissen en looptochten maar wel donderdag naar de Nederlandse Orthopeed in Spanje.
Warme groet en een glimlach,
Dit delen:
Verneukeratief.
Het is nog 2021. Bij een blad, sorry ik weet niet meer welke, zit een cadeautje van de Staatsloterij. Dat is leuk.
Cadeau.
Ik krijg vijf trekkingen gratis een vijfde lot cadeau. Tot eind januari heb ik de tijd om dit te activeren. Je moet er natuurlijk wel wat voor doen. Gisteren was het eindelijk zover, even activeren.
Waar? Op Staatsloterij/cadeau. Moet niet zo moeilijk zijn toch? Goed ik tikte de cadeauwebsite in en nog een geluk dat ik stevig in mijn stoel zat anders was ik achterover gevallen van verbazing. Wat blijkt het cadeau te zijn?
Je moet dus minimaal 5 x meespelen met een betaald lot en dan krijg je dus die 5x vijfde loten. Wat nu zo aardig is van de bedenkers? Je mag automatisch meespelen zolang je wilt. Om het nog spannender te maken moet je ook nog krassen op zo’n papiertje en dan zie je een code.
Dit is gouden handel voor de loterij. Je speelt in ieder geval 5x betaald mee en volgens het NIBUD vergeet zo’n 28% van de abonnementhouders op te zeggen. Ik vind dit behoorlijk verneukeratief. Wat denk jij ervan?
Bedankt Staatsloterij
Dit delen:
Ken je Altea?
Altea komt van het Griekse Altahia en dit betekent “ ik genees”. Zou dit de reden zijn dat er zoveel mensen overwinteren? Je moet toch ergens in geloven. Kom je hier niet voor je gezondheid dan is er zeker veel te genieten. De plaats heeft altijd aantrekkingskracht gehad van een heleboel verschillende beschavingen.
Moslims, Romijnen, Feniciërs, Iberiërs en Grieken. Dat de laatste hier waren zie je zeker terug in de oude stad oftewel de Casca Antigua de Altea. Wat klinkt dat mooi hé. Allemaal witte huisjes met de bekende blauwe Griekse kleuren. Als je hier loopt waan je je in Griekenland. Smalle straatjes vol trappen en geplaveid met kleine steentjes. Niet echt geschikt voor een rollator. Maar dit is wat wij toeristen willen, schijnbaar authentieke stadjes, de hang naar vroeger.
Wat het ook goed doet is daar op het hoogste punt een kerk. Dit is de Esglesia de la Mare de Deu del Consol d’Altea met zijn twee opvallende blauwe koepels die je al van verre ziet.
Zo’n plek en het micro klimaat werden opgemerkt door kunstenaars, schilders, schrijvers en musici. In de jaren vijftig en zestig kwamen zij in groten getale hier naartoe en de stad kreeg al snel de naam een kunstenaarstad te zijn. Nu nog geldt de stad als een belangrijke culturele plaats en is de culturele hoofdstad van de regio Valencia.
Niet alleen de oude stad heeft aantrekkingskracht maar natuurlijk ook de 6 km lange kustlijn. Kliffen, baaien en prachtige stranden. Het grootste zand strand, Cap Blanche ligt richting Albir. Heb je een hekel aan zand tussen je tenen of heb je fakir aspiraties dan ligt noordwaarts van het centrum nog een kiezelstrand.
Altea is uitgegroeid tot een stad met een grote aantrekkingskracht voor veel mensen en dat is best te begrijpen. O ja ik vergeet nog het prachtige achterland maar daar laat ik een volgend keer wel iets van zien. Om een beetje een beeld van deze stad te krijgen heb ik natuurlijk er een video van gemaakt.
Dit delen:
Kerst
Ook namens mijn lief wens ik iedereen een paar fijne dagen toe.
In Nederland vooral in huiselijke kring. Gelukkig mag er wél gewandeld worden.
Warme groet uit Spanje en een glimlach,
Dit delen:
Ken jij Benidorm?
Wie kent deze stad niet
BENIDORM
De stad aan de Costa Blanca is vooral bekend om zijn torenhoge flats en in de winter vooral oudere bewoners maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest, maar daarover later. Eerst iets over de eerste keer dat ik er kwam. Het zal zo’n 7 jaar geleden zijn dat wij voor het eerst overwinterden. Niet in Benidorm maar wel in de buurt. Dan ga je ook een kijkje nemen in die plaats die ook wel het Manhattan van Spanje wordt genoemd.
Dat was schrikken, de boulevard was vol met vooral oude mensen of zoals ik ze ook wel eens noem zilveruitjes. Pardon, daar hoor ik nu zelf ook bij. Mensen liepen er achter hun rollator, zaten in hun solo of duo scootmobiel. Wat doen we hier zeiden we toen tegen elkaar. Maar dan ga je verder denken en geef je de mensen groot gelijk. Ze kunnen ook in de winter thuis blijven en dan bijna niet buiten komen in het vochtige klimaat. Gewoon achter de geraniums blijven zitten of hier een paar maanden naar toe gaan en lekker buiten zijn. Ik hoef niet lang na te denken maar ik kies dan toch voor de tweede optie. Maar hoe is het nu zo gekomen dat deze plaats zo populair is geworden onder vooral ouderen maar het begon met de jongeren.
Een belangrijk gegeven is wel dat er in de omgeving van Benidorm een microklimaat heerst. Ook in de winter zijn de temperaturen zeer aangenaam. Vroeger was Benidorm een vissersplaats en wel een hele belangrijke. Het fijne klimaat en de promotie van burgemeester Pedro Zaragoza trok veel jongeren aan die op zoek waren naar zon, zee, goedkope drank en sex. Alleen het gemeentebestuur vond dit niet zo’n goed idee en kwam met allemaal strenge regels aanzetten met gevolg dat de jongeren al snel uitweken naar andere plaatsen aan de costa Blanca. Ja en toen kwamen dan de ouderen, zij namen de plaats van de jongeren in en zijn nooit meer weggegaan.
Een mooi verhaal vind ik wel dat toen de visserij op zijn gat lag de burgemeester Pedro Zaragoza toerisme wel zag zitten. Hij promootte het, toen kwamen vooral jongeren maar de vrouwen waren nogal schaars gekleed in mini bikini’s. Dat vond de RK kerk niet plezant en dreigde Zaragoza te ex-communiseren. Zaragoza reed op zijn scooter naar Madrid en wist Franco te overtuigen van het belang van toerisme en zo mocht hij doorgaan met zijn plan om van Benidorm een bloeiende toeristische plaats te maken en je kunt wel stellen dat dat aardig gelukt is. In 1977 werd de plaats bezocht door 12 miljoen toeristen, dat was wel de topper.
Er is veel veranderd en ik heb een 1 minuut video gemaakt van het nu.
Voor mij geen plaats om lang te verblijven maar voor een dagje een aardig uitje.
Dit delen:
Terug op Orange Grove
Na Valencia linia recta naar mijn voorlopige domicilie, L’Alfaz del Pi om zoals dat heet te overwinteren. Dat is iets anders dan vakantie. Het is eigenlijk het verplaatsen van gewone leven in Nederland naar het gewone leven in een warmer gebied en toevallig is dat Spanje. We staan hier op een veredelde camperplaats, Orange Grove. In een grote kring staan campers en in het midden een zwembad(je) en de sanitaire voorzieningen. Het is niet de eerste keer dat wij hier komen. In 2015 was de laatste keer want daarna moest deze plaats sluiten op last van de voormalig Nederlandse Consul die er tegenover woont. Die vond het maar armzalig zo’n camperplaats en wilde liever er voor in de plaats sinaasappelgaarden. Na een aantal rechtszaken die hij allemaal verloren heeft is Orange Grove en de ernaast gelegen andere camperplaats weer open.
Hier staan bijna allemaal heel grote campers, Sprintertje is een echte TJE, heel klein. Klein maar fijn zeg ik altijd.
De komende tijd wil ik graag iets laten zien van het overwinter leven hier. De omgeving, de stadjes, wandelingen of fietstochtjes en tochtjes met Sprintertje. De eerste wandeling heb ik al gemaakt maar het is misschien voorlopig ook wel de laatste. Dit tochtje was 12 km en waarschijnlijk te lang voor mijn pijnlijke knie. Met een stevige bandage leek het goed te gaan maar de dag erop was het toch wat kreupel lopen. Heel jammer, even niet de bergen in.
Onderstaande video nam ik vorig jaar op, ook toen had ik al last van mijn knie maar het lopen was nog goed te doen. We stonden toen op de naastgelegen camperplek.
Dit delen:
En weer València
Na
Rij ik verder naar Valencia. Het is misschien een beetje vreemd maar ik heb wat met die stad. Dit wordt denk ik nu de zesde keer dat ik er naar toe ga. In 2018 was ik er zelfs twee weken, dat kwam ook omdat ik er toen was het bijna Pasen was en de feesten en processies rond Pasen. Vooral in de oude visserswijk El Cabañal neemt een groot deel van de mansen die daar wonen aan de processies deel. aan de rand van deze wijk ga ik nu ook weer staan. Een plek achter de boulevard van Playa de la Malvarrosa. Het is niet echt een mooie plek, eigenlijk meer een stoffige zanderige parkeerplaats maar hiervandaan is het fijn lopen over de boulevard richting haven. Je kunt de bus naar het centrum nemen maar ook lekker met de fiets gaan. Er zijn heel veel fietspaden hier in Valencia alleen moet je wel even wennen aan de loop van deze paden en soms houden ze abrupt op.
Er is hier niet veel verkeer in de nacht dus dat was lekker rustig maar de wind heeft geen boodschap aan rust. Die ging vannacht goed te keer. Toch wel goed geslapen en vanochtend volop zon. De Trotter (elektrische vouwfiets) uit het vooronder gehaald en om 10 uur al op pad. Naar het begin van de Jardin del Turia. Loop of fiets je het hele park door naar de andere kant dan zie je zeker 15000 stappen op je stappenteller staan oftewel 9 kilometer. Vorige keer heb ik dat gelopen maar dat was vanaf de camper heen en terug 29 km en dat vond ik vandaag iets te veel van het goede, zeker met die kniebanden die nog steeds niet hersteld zijn.
Vroeger toen het park er nog niet was liep hier de rivier de Turia maar in 1957 was er een grote overstroming die een groot deel van de stad verwoestte. De Turia werd omgelegd naar het zuiden en wat overbleef was een gigantisch stuk grond. Dit was weer een geval van door het een komt het ander. Stedenbouwkundige en tuin architecten werden er bij gehaald met deze unieke tuin die de oorspronkelijke bedding van de rivier nabootst en werd beplant met palmbomen, sinaasappelbomen, dennenbomen en aromatische planten maar ook fonteinen, vijvers en sportterreinen. een genot om in te vertoeven en dat midden door de hele stad heen.
Ik begon dus bij de Ciudad de las Artes y las Ciencias een cultureel en architectonisch complex in Valencia en verder onder 18 bruggen door naar het einde of begin van het park.
Na het park fietste ik naar het centrum maar daarover een andere keer meer. In het filmpje zie je hoe het hier op een willekeurige zondag is.
lopen - koken - camper 