lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
Wist jij dat de meeste mensen boven de 50 PHPD hebben?
Hoe gaat het met je? Dit is denk ik de meest gestelde vraag. O goed hoor, alleen………….en dan komt het hoor. Het lijkt wel of iedereen iets heeft, meestal niet ernstig maar gewoon een geval van PHPD oftewel pijntje hier, pijntje daar.
Herkenbaar?
Op de buis zag ik Wouter Otto Levenbach. Misschien zegt die naam je niets, hij is beter bekend als Dave. Als 21 jarige vertrok hij naar Frankrijk, werd daar een populaire zanger en is er nooit meer weg gegaan. Inmiddels 77 jaar. Waarom vertel ik dat nu? Dave zei dat men in Frankrijk zegt, als je boven de 50 jaar geen pijntjes hebt dan ben je dood. Dat vind ik wel een goede.
Zo kwam ik laatst een lijstje tegen met 50 signalen waaraan je merkt dat je ouder wordt. Nou er zitten er zeker een paar bij waarvan ik denk, daar heb ik ook wel last van. Hoe zit het bij jou?
Hoe merk je dat je ouder wordt? 50 signalen
- Je gaat steeds vaker de namen van mensen vergeten
- Je haar wordt dunner en dunner
- Je voelt je regelmatig stijf
- Veel praten over je pijntjes en kwalen
- Zuchten wanneer je bukt
- Geen enkel nummer meer in de top tien kennen
- Vergeten waar je bril, tas en autosleutels zijn
- Hariger worden, denk aan oren, wenkbrauwen, neus, gezicht
- Zware dingen niet meer tillen omdat je last van je rug hebt
- Veel vaker ‘Vroeger’ zeggen
- Het lastig vinden om in kleermakerszit op de grond te zitten
- Een hekel krijgen aan lawaaiige kroegen
- Kleding en schoenen kiezen voor comfort in plaats van stijl
- Elke nacht in slaap vallen voor de tv
- Denken dat politieagenten, leraren en artsen er jong uitzien
- Vaker ziek worden
- Zeggen “Toen ik nog jong was deden we het …”
- Meer klagen
- Een middagdutje doen
- Moe voelen op het moment dat je wakker wordt
- De nieuwe technologie wordt te ingewikkeld
- Geen idee hebben waar ‘jonge mensen’ over praten
- Met collega’s werken die zo jong zijn, dat ze niet weten wat een cassettebandje is
- Controle verliezen over alledaagse technologie zoals tablets en tv’s
- Klagen over het niveau van programma’s op televisie
- Tijd besteden aan het vergelijken van ziektes met anderen
- Je vrienden zijn vaker ziek
- De naam van huidige bands niet kennen of onthouden
- Nadenken over een cruise
- Je weet hoeveel je kunt drinken
- Niet meer weten wat erger is dan naar een muziekfestival te gaan
- Nooit naar buiten gaan zonder je jas
- Dagelijkse spulletjes op de verkeerde plaats neerleggen
- Je gaat luisteren naar Radio 1
- Je begint heel langzaam te rijden
- Afvallen gaat moeilijker en moeilijker
- Een smartphone kopen, maar geen idee hebben hoe je iets anders kunt bellen
- Zeggen ‘ik snak naar een kopje thee’
- Meer geld uitgeven aan gezichtscrèmes en anti-verouderingsproducten
- In slaap vallen na een glas wijn
- Als je het gevoel hebt dat je het recht hebt om andere mensen precies te vertellen wat je denkt, ook al vraagt niemand daar om
- Het niet erg vinden om om je ID te worden gevraagd
- Blijven betalen met contant geld
- De voorkeur geven aan een avond thuis spelletjes doen, dan een avond vertoeven in de stad
- Aangesproken worden op je conservatieve politieke opvattingen
- Lid worden van de Plus Magazine
- Je oren worden groter
- Liever een zondagswandelingetje maken dan op bed blijven liggen
- Denken: ‘misschien ga ik rijden in dus laat dat glaasje maar even staan’
- Sherry drinken
(Bron: Dutch Multimedia)
En voor als je boven de zeventig bent, je laten helpen door een volwassene met de zelftest die ons beschikbaar is gesteld door de overheid. Klik op foto voor het bewijs.
Heeft het ouder worden ook nog voordelen? Ja ik denk het wel. Het onderstaande lijstje geld voor mij dat is waarschijnlijk voor iedereen anders.
- Hoef geen carrière meer te maken
- De druk is van de ketel
- Kan meer relativeren
- Maak mij niet druk meer om andere weg gebruikers
- Hoef niet met wandelen te wachten tot na het werk of alleen tijdens het weekend
- Heb geen wekker meer nodig
- Kan buiten het hoogseizoen met vakantie en kan rustig een paar maanden of langer weg blijven
- Genieten van de kleinkinderen zonder de zorgen
Al met al, het is zo gek nog niet om gezond ouder te worden.
Dit delen:
Herfstzon
De herfstzon nodigt ons uit om koffie op het balkon te drinken. We nemen de uitnodiging aan. Het voelt goed. Zelfs in T-shirt en korte broek is het aangenaam verpozen op het balkon. Tot voor kort was dit zogenaamde Noordplein bij het station een P&R parkeerplaats maar deze heeft plaats moeten maken voor een tijdelijk gebouw waar zo’n zeventig mensen komen te werken die betrokken zijn bij de bouw van het nieuwe station. Alleen de vele fietsen staan er nog. Er gebeurt natuurlijk van alles zo bij het station.
Er komen twee pubermeisjes aanlopen.
Ze lopen naar hun gestalde fietsen en staan wat bij een van de fietsen te prutsen. Het lijkt erop dat het slot niet open gaat. Dan maar lopen. Het ene meisje stuurt en de andere tilt het achterwiel op. Zo lopen ze de richting op waar ze vandaan gekomen zijn. Het gaat niet makkelijk. Een van de bouwmensen ziet het ook en hij loopt naar het hek toe. Kijkt wat er aan de hand is en loopt weg. Even later is hij terug met een tang die hij over het hek aangeeft. De meisjes lukt het niet om het slot open te krijgen. Geen nood, de behulpzame man wijst naar de andere kant van het hek en de meisjes lopen weer moeilijk met de fiets naar de andere kant. Daar komt de man stoer en wijdbeens ook naar toe met in zijn handen een mega tang. Hij plaatst het slot tussen de geopende bek en met een krachtig gebaar is het kettingslot gebroken.
De meisjes blij en fietsen weg. De man loopt weer met stoere tred terug naar zijn bouwwerk. Hij heeft vanavond tijdens het eten weer een mooi verhaal te vertellen.
De tijd vliegt voorbij en het wordt tijd voor een tweede bakkie. Het is vrijdag en dan is het extra druk op het stationsplein. Dan valt ons oog op iets heel anders.
Overdracht
Er komt een vrouw met een kind het station uit lopen. Honderd meter verder staat een man alleen. Zij kennen elkaar zo te zien. Het is een ongemakkelijke situatie. Het kind rent niet gelijk naar de man toe. Langzaam komen ze bij elkaar en zonder iets te zeggen neemt de man het kind over en trekt het mee. De moeder blijft alleen achter en loopt weer terug naar de trein. De man en het kind stappen in een bus. Mama, tot over twee dagen?
Pyramide loop
Het is inmiddels maandag en weer schijnt de zon uitbundig maar het is te koud om buiten te zitten. Het is wel uitmuntend weer om een stukje te lopen. Vandaag maar weer eens een pyramide loop.
De bedoeling van de pyramide loop is om je conditie te verbeteren. Interval training. Eerst 5 minuten rustig inlopen dan 1 minuut nog even rustig en dan 1 minuut knallen, flink tempo. Ik loop met poles (nordic stokken) en mijn snelheid is dan zo’n 6,5 km. Dan twee minuten rustig en twee minuten knallen. Zo tot aan de 4 minuten tempo en dan weer afbouwen naar de onderkant van de pyramide. Heerlijk. Tijdens het uitlopen nog maar even een foto genomen van het bos dat al aardig in herfstkleuren komt.
Dit delen:
Waar haal ik een volwassene vandaan
Via de overheid ontvingen wij gratis een Rapid COVID-19 antigen Self-Test. Altijd handig voor je weet maar nooit.
Dat moment van, je weet maar nooit, kwam voor mijn lief toen ze op bezoek wilde bij een vriendin die een donornier heeft en zelfs na twee vaccinaties geen antistoffen heeft. We hebben die testen toch niet voor niets gekregen, gewoon even testen dan weet je zeker dat je veilig op bezoek gaat. Maar dat is nog niet zo eenvoudig want wij zijn beiden boven de zeventig en bij het lezen van de gebruiksaanwijzing stond toch duidelijk het volgende:
Monsters van personen jonger dan 12 jaar of ouder dan 70 jaar dienen te worden verzameld door of onder toezicht van volwassenen
Oei wat nu, ik wist niet dat je boven de zeventig niet meer volwassen bent. Onze buurman is 75 jaar, de bovenbuurvrouw is 84 jaar eigenlijk zijn alle mensen in de omgeving waar wij wonen boven de zeventig. Een snelle zelftest zit er dus niet in. Voordat wij een “volwassene” hebben opgetrommeld zijn we een paar uur verder. Remkes, ook een zeventiger, heeft het makkelijker. Hé Mark, kun je even meekijken, ik wil even zo’n test doen maar men denkt dat ik dat niet zelfstandig kan, er moet een volwassene meekijken, heb je even? Heeft Hugo niet even tijd, ik ben erg druk op dit moment. Ja dat is een beter idee, die gaat er tenslotte over. Het zal wel niet zo’n vaart lopen ik drink niet voor niets jenever.
En zo word ik als zeventiger toch een beetje weg gezet als seniel.
Bedankt.
Dit delen:
ANWB kwartetspel uit 1948
Televisie bestaat 70 jaar, in Nederland tenminste. Vanaf die tijd is er veel veranderd. Zitten voor de buis en daardoor werden de spelletjes een beetje verdreven naar de achtergond. Maar er waren zulke leuke spelletjes. In onze kast staat nog een kwartetspel uit 1948. Het is een kwartetspel van de ANWB.
Een zeldzaam A.N.W.B kwartetspel met 48 kaarten dat werd aangekondigd in De Kampioen van juli 1948 .
De 48 kaarten zijn onderverdeeld in 12 thema’s: 1. Rijwieltoerisme, 2. Autotoerisme, 3. Wandeltoerisme, 4. Watertoerisme, 5. Kamperen, 6. Vakantiepret, 7. Verkeersborden, 8. Bondsbladen, 9. De Oude Tijd, 10. Grensverkeer, 11. Spaart De Natuur en 12. Veilig Verkeer.
Alle kaarten zijn geïllustreerd, met een uniek plaatje en een rijmpje, door de bekende illustrator, schrijfster en dichteres Fritzi (ten) Harmsen van (der) Beek (1927-2009). Het kwartetspel is vervaardigd bij de Speelkaartenfabriek Nederland.
Het tekenen was er Fritzi al met de paplepel ingegooid. Haar ouders waren de tekenaars van de bekende reeks strips over het bessenmanneke Flipje, wie kent het niet. Als kind hielp ze al mee met het inkleuren van Flipje.
Nu ben ik nogal bezig met wandelen en camperen en bij het zien van de vier kaartjes over wandelen en de vier over kamperen lag ik toch wel in een deuk van het lachen. Kijk zelf maar even.
Nu 73 jaar later is het aantal wandelaars en kampeerders iets groter dan toen. Waar je ook bent in Nederland er is altijd wel een wandelroute te vinden.
Dit delen:
Pegasus en de tranen liepen over mijn wangen
Pegasus wandelfestijn
Airborne Ede sluit vandaag af af met een wandeling met het thema vrijheid. Er zijn drie afstanden waar je uit kunt kiezen, 4km, 8km of 18 km. Ik kies voor de 18 km. Het is niet zomaar een wandeling, het is er een met een verhaal. Het verhaal van oorlog en om daar stil bij te staan, onder het lopen, het verhaal van vrijheid. Eerst even wat geschiedenis.
Market Garden
Market = luchtlandingsoperatie en Garden = grondoperatie. Britse, Amerikaanse en niet te vergeten Poolse troepen zouden een grote wig moeten drijven in zo dacht men tenminste, de Duitse verdedigingslinies. Men dacht dat er hier alleen nog maar tweederangs Duitse militairen waren. De Ginkelsehei was een van de landingszones van de para’s. Zondag 17 september 1944 rond 1uur PM. Voorafgaand aan die landing voerden bommenwerpers twee bombardementen uit op kazernes en spoorlijnen in Ede. Dat was de bedoeling tenminste maar dat ging mis, het centrum van Ede en vooral het gebied in Zuid werd hard getroffen. Er vielen 69 burger slachtoffers. De kazernes en spoorwegen werden nauwelijks getroffen. Van de tweeduizend para’s die naar beneden kwamen werden er direct al zo’n tweehonderd gedood. Deze actie herdenken we ieder jaar.
Waarom Pegasuswandelfestijn
Pegasus wandelfestival dankt zijn naam aan Operatie Pegasus: een gevaarlijke ontsnappingstocht die plaatsvond tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na afloop van de Slag om Arnhem in het najaar van 1944 zaten ongeveer 6000 Britse militairen op de noordelijke oever van de Rijn vast in vijandelijk gebied. Tijdens twee nachtelijke operaties moesten de militairen naar bevrijd gebied worden geevacueerd.. Operatie Pegasus 1, een gevaarlijke tocht in de omgeving van Ede, vond plaats in de nacht van 22 op 23 oktober 1944.
De wandeling
Na een kilometer staan er, zo lijkt het tenminste twee militairen. Ik krijg een brief die ik tijdens de wandeling moet lezen.
Ik loop en met mij een kleine 180 anderen die ook de 18 km doen. Gelukkig niet allemaal tegelijkertijd maar in kleine groepjes. Na weer een km staan er twee dames. De een met een contrabas en samen zingen zij het vrijheidslied. Wij zingen mee. Dit is een muzikale stempelpost. Bij iedere post krijg je een zin . Heb je alle zinnen verzameld dan is er bij de finisch een speldje voor je. Ik loop niet voor dat speldje. Het tempo is best hoog en het is prachtig weer. Ik kom bij een tunneltje en dat is geblokkeerd door een lint. Wat hoort er bij een lint? Juist die moet doorgeknipt worden en deze wel door de burgervader van Ede. De afgelopen weken hebben kunstenaars de grauwe tunnel omgetoverd tot een soort museum tunnel. Beelden van ook weer die luchtlanding.
Na vijftien minuten oponthoud, je weet hoe dat gaat met een opening, toespraken en bedankjes vervolg ik de tocht en loop langs het monument, onderweg weer een muziekgroep, deze bestaat uit vier mensen waaronder een muzikant uit Syrië en een uit Koerdistan. En dan is daar de tweede brief om deze brief zit nog een soort parachuutje dat ik goed moet bewaren, spannend.
Na nog twee muzikale intermezzo’s kom ik op de mooiste plek van het bos, men noemt het “het paradijs”. Hier zijn draden gespannen en iedereen die meeloopt kan hier het parachuutje ophangen met een tekst wat vrijheid voor jou betekent. Het is ook de plek waar mensen nu met elkaar in gesprek gaan over wat vrijheid nu echt is. Heel interessant.
Na vier en een half uur kom ik aan bij het Akoesticum, het begin en eindpunt. Hier spelen een paar militaire orkesten waar de leider van het ene corps wel verdacht veel op Mr Bean lijkt. Kijk zelf maar in dit vlog.
Dit was dus de wandeling maar dat is nog niet alles. Om vier begint hier een concert met Ellen ten Damme, Vincent Bijlo en speelt er een big band onder leiding van Konrad Koselleck. Ik dacht even op mijn gemak naar een concert te luisteren maar dat liep even anders.
De klasse van Ellen kende ik wel, ik was al eens naar een concert van haar geweest en ook nu weer was zij groots. Het orkest speelde sterk en tussendoor vertelde Vincent verhalen over de tijd van Market Garden. Het publiek was doodstil en ik zag veel zakdoekjes die te voorschijn werden gehaald en dat was niet om je neus te snuiten. Bij mij rolden de tranen over mijn wangen. Als afsluiter zong Ellen nog de beroemd geworden oorlogshit van Vera Lynn, We’ll Meet Again.
Dit delen:
Waarom is het dan ook zo lekker.
Drie weken 🇮🇹 Italië gaat je echt niet in de koude kleren zitten. Nou ja koude kleren? Vooral in mijn broeken. Hoe meer de vakantie vorderde hoe meer er enige knelling ontstond. Het lijkt wel of die beestjes, die calorieën, in de nacht die broeken steeds kleiner maken.
Italië, een prachtig land en een land waar je fantastisch kunt eten en drinken. De wijnen zijn van hoge kwaliteit. We hebben het ons dan ook goed laten smaken. Wel veel bewegen want anders gaat het echt mis. De uitdrukking van ieder pondje gaat door het mondje klopt bij mij volkomen. Ik zal een paar gerechten laten zien.
En zo kan ik wel een tijdje doorgaan. Maar over dat bewegen, dat is ook goed te doen in Italië. Het is lekker lopen in de bergen. Veel klimmen en dan ook weer naar beneden. Bekijk de video maar even.
Schrikken
En dan kom je thuis na drie weken en zie ik daar die weegschaal staan. Zal ik mijn kop in het zand steken en hem gewoon maar negeren? Er op of er maar niet op, de ⚖️ hangt iets meer door naar er op.
Nee, dat kan niet kloppen, 78 kilo. Waarschijnlijk is er stof in de digitale weegschaal gekomen, even de analoge erbij pakken. Dat is gek, die geeft hetzelfde aan. Oei, het klopt echt en als je nu denkt dat valt toch wel mee? Met mijn gigantische lengte van 1.69 is het dus echt te veel. Heb ik zo’n mooi programma gemaakt om fit te worden en af te vallen hou ik mij er zelf niet aan. Dat gaat natuurlijk veranderen. Ik pak het programma er bij en begin gewoon weer opnieuw. Dat betekent, veel bewegen en halve porties eten en maar een glaasje wijn voor of bij het eten.
Meteen begonnen en vandaag voor de lunch een lekkere salade gemaakt.
- Chinese kool
- rucola
- tomaat
- augurk
- ei
- wortel
- dressing
- pesto van de bosakker
Dat is het eten maar ook vandaag maar weer begonnen met wat langere afstand om te lopen. Ik zou even kaas halen in het dorp, dat is 1800 meter maar wat om gelopen en het werden er 15000 oftewel 15 kilometer. Zaterdag loop ik een Pegasus wandeling van 18 km maar daar over later.
Dit delen:
Nu en toen.
Op de prachtig in bloei te staande Ginkelse hei is momenteel een openlucht expositie in het kader van de airborne. Op een groene wal staan borden met daarop foto’s van legeracties. Aan de ene kant acties van nu en aan de andere kant uit het verleden.
Een van de mannen die op 18 september sprong op de Ginkelse Heide was brigadegeneraal John Hackett. In 1943 kreeg hij de leiding bij de 4th Parachute Brigade, onderdeel van de 1st Airborne Division, die onder meer boven de Ginkelse Heide hier in Ede sprong. In de expositie wordt het verhaal van generaal John Hackett en Operatie Market Garden naast dat van korporaal der eerste klasse Mert Oygur en de missies van zijn 11 Luchtmobiele Brigade geplaatst. Ook korporaal Oygur heeft gevechtssituaties meegemaakt tijdens zijn uitzendingen in Afghanistan en Irak. Bij de verhalen ziet je foto’s van toen en nu.
Normaal wordt ieder jaar de airborne herdacht met een groots programma met veel parachutisten die met tientallen uit de vliegtuigen springen. Maar ja, Corona hè, dit jaar geen massale landing maar een aangepast programma met o.a. Deze expositie kun je nog zien tot eind september en als je er dan toch bent geniet dan ook even van de hei die prachtig in bloei staat.
Blijf je nog iets langer in deze omgeving dan is de trage tocht Planken Wambuis echt een aanrader.
Adres expositie:
- Schaapskooi
- verlengde Arnhemseweg , dat is tegenover Juffrouw Tok
- 6718 SM Ede
- (52.0366653, 5.7349884)
Dit delen:
Staat het een beetje?
De koffie is op, oei dat kan echt niet. Vier km verder is een Spar winkel, nog maar snel even een pak koffie halen. Dit keer niet lopen maar samen met mijn lief per fiets. Het is na een paar echt vochtige dagen eindelijk weer droog en de zon schijnt er vrolijk op los. Van het pak koffie halen maken we een kleine knooppunten tocht. Verrassende route en zelfs met een trek/draai pontje over de Vecht.
Dicht bij de camping rijden we op een betonnen fietspad door het bos. In de bocht wordt het pad geblokkeerd door een vrouw. Ze staat naast haar fiets. De vrouw heeft een nogal strakke korte fietsbroek aan die haar benen behoorlijk moeten afknellen. Verder is ze in het rose gekleed en heeft diep zwart geverfd haar met een flinke witte uitgroei. Haar rugzakje ligt op de grond.
Mijn lief vraagt of ze misschien hulp nodig heeft.
Nee hoor of eigenlijk heb ik wel een vraag. Wat vindt u van mijn fietstassen? Op haar fiets zitten 2 grote zwarte fietstassen.
Hoe bedoelt u.
Nou, staan ze wel, zo zwart.
Ik zeg, je hebt ook mooie rode zijtassen.
Rood? Nee daar moet ik niet aan denken, daar past niets bij. Die zwarte glanzen zo mooi en ik kan er alles bij dragen, bij rood gaat dat echt niet. Maar ze zijn wel groot hè.
Nou dat lijkt mij wel makkelijk, kan een hoop in.
Ja dat is wel weer waar, ik ga binnenkort misschien verhuizen en dan moet ik toch veel boodschappen mee nemen.
Zo gaat het nog even door, ze bedankt ons en wij rijden weer verder. Terug op de camping de koffie in het pak gelaten en maar een glaasje rood genomen.
