lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
Afzien in de woestijn
Ommen heeft zijn Sahara en Ede zijn Wekeromse Zand. Het is actief stuifzand met een oppervlakte van 110 hectare. Vandaag was het ideaal weer om er weer eens rond te struinen. Kijken of we de moeflons die hier lopen ontdekken. Moeflons zijn wilde schapen met grote horens op hun kop en ze schijnen erg belangrijk te zijn voor de natuur hier. We hebben ze niet gezien, misschien heeft dat te maken met de wolven die hier ook zijn. Er zijn al meerdere moeflons doodgebeten. Ik hoopte natuurlijk ook nog een wolf voor mijn lens te krijgen maar ook die liet zich niet zien.
Ik zal even bij het begin beginnen. Eigenlijk zouden we het weekend op een camping in Groesbeek staan maar Sprintertje had geen zin. Hij liet zich wegslepen vanuit Wijk bij Duurstede naar een Mercedes garage in Veenendaal.
De wegenwacht was er al bij geweest en die kon hem niet repareren. Een paar garages gebeld maar niemand heeft tijd op dit moment. Dan maar naar Veenendaal maar ook daar personeelstekort en super druk. Er kan pas een diagnose gesteld worden over twee weken. Het enige dat ik weet is dat het iets met de brandstoftoevoer te maken heeft.
Voorlopig niet met de camper op stap maar zo kwam ik dus niet in Groesbeek terecht maar in mijn eigen gemeente bij het Wekeromse Zand. Je waant je er in een andere wereld. Na een kuitenbijter in het bos sta ik plotseling in een supergrote zandbak. Kale bomen en zover als ik kan kijken, zand en nog eens zand.
Het is net de woestijn. We sjokken voort met de pal boven ons die vurige bol die ook wel zon wordt genoemd. Mijn horloge geeft aan dat het 22 graden is maar de gevoelstemperatuur hier in het zand is wel dertig graden. Net op het moment dat het echt zwaar begint te worden doemt er een oase op, het is gelukkig geen fata morgana. Water met groene bomen er omheen.
Bij de oase kunnen we niet blijven en we duiken weer het zand in. We hebben geen moeflons en wolven gezien maar ook geen honden. In dit gebied zijn die verboden, ook aangelijnd. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat we bijna geen mensen zijn tegen gekomen. Dit is een prachtig stukje natuur.
We hebben 4,6 km gelopen maar met het kilometergevoel lijkt het zeker acht kilometer.
Parkeerplaats Wekeromse Zand
Hoeverweg, Wekerom, Nederland
Dit delen:
Kan vegan ook lekker zijn
Heb jij toevallig ook gekeken naar “heel Holland bakt”? Ik heb de halve en de hele finale gezien en was onder de indruk van de winnaar. Enzo heet hij. Hij zegt, ik heb niet meegedaan om mensen te overtuigen om plantaardig te eten maar om ze te inspireren. Hij inspireerde mij om eens een ander soort cake te bakken. Een blauwe bessen/walnootcake. Heel verrassend en de mensen die hem proefden vonden het erg lekker. Onderstaand zie je hoe je hem kunt maken.
Ik ben natuurlijk heel benieuwd naar je reactie als je deze cake gemaakt en geproefd hebt.
Dit delen:
En nu is hij gesloten
Pap, wanneer gaan we weer naar huis? Het is wel een tijdje geleden. Ik zal zo een jaar of 7 zijn geweest en we gingen met z’n vijven naar de Keukenhof. Nu zijn er misschien wel kinderen die dat op die leeftijd geweldig zouden vinden maar na een uurtje struinen langs al die gekleurde bloembedden had ik het wel gezien. Je wordt behoorlijk moe van dat slenteren en een leuke speeltuin was er in die tijd ook nog niet. Voor mij toen, dus geen succes.
Zes jaar geleden ben ik nog eens gegaan en dat was een heel andere ervaring, o nee dat heet tegenwoordig beleving. Heel prettig rondwandelen en genieten van de vele tulpen in een heleboel verschillende kleuren. Een tulp is toen ook nog naar mijn pseudoniem genoemd 😉. Die dag kon niet meer stuk. Maar om nu ieder jaar af te reizen naar Lisse hoeft nu ook weer niet.
Dit jaar zaten we met een probleem. Vrienden van ons vierden hun 50 jarige verbintenis en wat geef je nu zo’n stel die al zolang bij elkaar zijn. Met twee andere vrienden kwamen we op het idee om een dagje Keukenhof cadeau te doen. Wij gingen gezamenlijk voor een Keukenhof beleving. De man was in zijn 80 jarige leven hier nog nooit geweest en de vrouw ook alleen maar als klein meisje. Iedereen was verrast hoe het er uit zag. Veel mensen maar door de grote oppervlakte heb je daar geen last van. Het is wel opvallend hoeveel verschillende talen er gesproken wordt. Overal worden foto’s genomen en poses aangenomen om toch maar die ene onvergetelijke, exclusieve foto te schieten die door niemand te evenaren is. Nu heb ik mijn handen ook niet in mijn zakken laten zitten. Mijn camera was voortdurend in de aanslag. Van al die beelden heb ik weer een filmpje gemaakt.
Heb je nu zin om na het kijken van al dat moois in de video om met eigen ogen de Keukenhof te bewonderen? Helaas ik moet je teleurstellen. Het park is al weer gesloten en je zult moeten wachten tot de lente weer begint. Vooruit, hier dan nog een paar foto’s.
Dit delen:
Driehonderd video’s in ruim acht jaar
Het is 28 oktober 2013 als ik mijn eerste video op YouTube plaats. Ik zou een serie gaan maken van video’s met het onderwerp “waarloopjijwarmvoor”.
In de eerste video vraag ik dat aan Anneke. In onderstaande video kun je het antwoord zien.
In die ruim 8 jaar heb ik vele video’s gemaakt. Niet meer alleen “waarloopjijwarmvoor” video’s maar ook beeldverhalen van reizen, wandelen en koken. Niet alle video’s worden massaal bekeken maar één springt eruit. Dat was een filmpje van een naturistencamping. Die is meer dan 33000 keer bekeken. Waarschijnlijk kwam dat door de openingsfoto. Er kwam in de hele film geen bloot voor. Video’s van campings doen het trouwens altijd goed. In mijn top 10 van de meest bekeken vlogs staan er 5 van campings.
Mensen vragen mij weleens, waar doe je het nou voor. Allereerst voor mijzelf, natuurlijk vind ik het leuk als een video veel bekeken wordt maar er zijn er ook bij die niet boven de 15 kijkers uitkomen en dat is ook goed. Het is gewoon ontzettend leuk om filmpjes te maken. Opnemen en monteren. Ik ben lekker bezig en het houdt mij scherp. Ik kan natuurlijk ook gaan puzzelen aan de keukentafel maar filmpjes maken past toch meer bij mij.
De driehonderdste video moest iets speciaals worden en dat is dacht ik wel gelukt. Met twee kleinkinderen trok ik naar natuurgebied De Blauwe Kamer. Deze keer filmde ik niet maar deden de kleinkinderen, 10 en 7 jaar, dit. Heel verrassend voor mij.
Nu weer op naar de volgende videouitdaging. Het wordt waarschijnlijk een inkijkje bij de Keukenhof.
Dit delen:
Watertanden
Heb ik dat ook weleens? Na een paar dagen niet zo heel gezond eten krijg ik altijd een soort schuldgevoel. Die 200 gram groenten per dag zit er even niet in. Dat moet maar eens veranderen.
Vroeger had je een radioprogramma “moeders wil is wet” een programma van de KRO en daar zat ook altijd een item in dat heette:
Groenteman, wat zullen we eten?
De groenteman was Chris Neijzen en die richtte het woord tot de huisvrouwen in het land. Bv, “Vandaag dames, ja dames, het is er de tijd van het jaar voor. De verrukkelijke wintergroente is er weer. Het ligt bij uw groenteman in het schap. Vandaag eten we heerlijke Brusselse lof. De gezonde groente die u gestoofd, gekookt en ook rauw als een salade kunt eten.” Groente was aan het jaargetijde gebonden. Geen haricots vert of bloemkool het hele jaar door. Chris kletste nog wat door met Mia over de bereidingswijze en welke saus het lekkerst bij de witlof zou smaken.” Het had wel wat. Nu kun je natuurlijk op internet makkelijk vinden wat je vandaag nu weer moet eten en kun je bijna alle groenten het hele jaar door kopen. Maar even bij vandaag.
Vorig jaar heb ik het in 90 dagen fitprogramma gemaakt met daarbij 90 recepten voor ontbijt, lunch en diner. Daar ga ik er vandaag maar weer eens een van maken.
Het is een beetje snijwerk voor het de oven in gaat maar het resultaat is echt om te watertanden. Het recept vind je hieronder.
https://express.adobe.com/page-embed.js
Nu heb ik nogal wat broccoli over maar dat komt goed uit, morgen gewokte zalm en broccoli. De link naar dat recept staat in het recept van de bakplaatgroenten.
Dit delen:
Fantasie?
Zo meiden, ik ben blij dat we weer thuis zijn. Ik ben kapot. Lekker mijn schoenen uit en de pantoffeltjes aan. Nog een voordeel dat ik niet zelf hoefde te rijden want Den Haag-Maastricht is best wel een eind. Heb ik het er een beetje goed afgebracht?
Nou pap, dat viel toch wel wat tegen. Ik gaf je nog een zetje maar je begreep niet wat ik daarmee bedoelde. je liep zo stijf. We hebben toch drie jaar de tijd gehad om te oefenen en te coachen, dat ging best lekker maar op het moment suprême loop je toch weer zo gemaakt. Misschien volgend jaar eerst een jointje nemen om te ontspannen.
Gek, voor mijn gevoel was ik de meest ontspannen persoon die erbij was. Al die mensen die zo hun best deden om ons te vermaken waren veel zenuwachtiger. Ik zag trouwens dat jij ook behoorlijk toneel moest spelen met dat eten van dat zure vlees. Je moest net niet kokken.
Ja maar dat is logisch, je gaat toch niet vlaai eten en dan direct erachteraan dat zure. Dat doen wij in Den Haag echt niet.
En moeders wat vond jij ervan?
Lachen. Die André Rieu dacht natuurlijk dat hij mij met een Zuid-Amerikaans ritme aan het huilen zou krijgen. Mooi niet. Dat doe ik maar een keer in mijn leven. Waar ik wel blij om ben is dat wij die online cursus Maastrichts al hadden gevolgd. Ik zag ze kijken van hoe weten ze dat nou. Komt wel goed uit dat we een talenknobbel hebben. Die Jon van Eerd liet ons trouwens wel rennen.
Oké, ik heb weer een jaar de tijd om te oefenen en dan proberen we er met z’n alle toch maar weer een feestje van te maken. Je moet er toch wat voorover hebben om een beetje populair te blijven.
Nou pap, dan moet je het toch echt anders aanpakken.
Dit delen:
Hospitaleren in de pelgrimshoeve
Maandag om 11 uur word ik verwacht in Vessem bij de Pelgrimsherberg Kafarnaüm. Met vriend Wim mag ik een week lang pelgrims/wandelaars ontvangen die op weg zijn. Op weg waar naartoe? Dat is nogal verschillend. De eerste dag, een man die met zijn dochter een stuk van het kloosterpad loopt en een vrouw die van Ede naar Maastricht loopt.
De volgende dag iemand die op weg is naar Santiago de Compostela. Maar eerst wat houdt dat hospitaleren nu eigenlijk in. Je runt met z’n tweeën de herberg. Ontvangen van gasten, het gebouw laten zien, kamer toewijzen, ontbijt en diner verzorgen en daar natuurlijk ook de boodschappen voor doen. Lakens en handdoeken wassen. Ik ken vriend Wim al meer dan 50 jaar en op ons lijstje stond nog steeds lakens opvouwen. Dat kan nu afgestreept worden. Er liggen nu keurige stapeltjes in de kast.
Iedere dag stofzuigen, wc’s en douches en kamers schoonmaken. Het is flink aanpoten. Tussendoor komen er vaak nog mensen langs om eens te kijken, voor inlichtingen of voor een stempel in het pelgrimspaspoort. Er gaat heel wat koffie en thee doorheen. Vind ik het leuk? Ja en vooral de gesprekken die je voert.
Woensdagavond was er een ceremonie. Twee pelgrims die van hieruit naar Santiago de Compostela gaan lopen. In de kapel ontvangen ze een soort zegen. Alle gasten zijn aanwezig en een broeder doet een woordje , mooie muziek op de achtergrond en de pelgrim ontvangt een soort oorkonde. Is best wel indruk wekkend.
Iedere dag weer verzinnen wat die avond weer als maaltijd op tafel te zetten. Maar gelukkig kan ik ruim putten uit mijn recepten van “in 90 dagen fit”. Een groot succes was de curry met mango. Hier is het recept, echt een aanrader. Tik op de foto.
Zaterdag hadden we na alles opgeruimd te hebben en geen gasten tijd om een stukje te wandelen. Dat kan hier in de buurt uitstekend. We liepen iets meer dan 12 km, prachtig weer, heerlijk. Het leek wel vakantie.
Bij de herberg is een prachtige belevingstuin. Binnenkort een impressie hiervan.
Dit delen:
Witte donderdag
Het is bijna Pasen en dat is te merken. Vooral de grote supermarkten hebben er hun handen aan vol. Het draait net als met kerst voornamelijk om eten. Albert Heijn en Lidl spannen de kroon. Er wordt niet gekeken op een paar reclame minuten meer of minder.
Niet alleen het eten is belangrijk maar ook de Passion. Het spektakelstuk op televisie. Tussen alle programma’s is er weer een trailer van de passion. Het vertelt de lijdensweg van Jezus.
Weet jij waar “witte donderdag” vandaan komt?
Op de donderdag voor Pasen, zo vertelt het verhaal, ging Jezus met zijn apostelen aan tafel voor een maal. Later bleek dit het laatste maal te zijn het zogenaamde laatste avondmaal. De leider gaf tevens een lesje in nederigheid. Hij waste de voeten van zijn leerlingen. Deze avond zou hij ook verraden zijn door een van zijn leerlingen. Een andere leerling verklaart dat hij altijd achter hem zal blijven staan maar een paar uur later redt hij zijn eigen hachje al. En dat gebeurt nog steeds. Gisteren keek ik naar de geschiedenis van Nederland en zag dat 90% van de landgenoten de andere kant opkeken toen hun Joodse buren, vrienden en kennissen weg gevoerd werden. Nu ook, wel allerlei sancties voor Rusland maar het mag ons niets kosten. Maar ik dwaal af, waarom de naam Witte Donderdag.
Het is eigenlijk heel eenvoudig. Tot op Goede Vrijdag worden na de mis alle kruisbeelden uit het kerkgebouw verwijderd of bedekt. Deze worden meestal bedekt met witte lakens, vandaar de naam.
lopen - koken - camper 