lopen en koken
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
Benzine of toch diesel?
Rijdend op de Duitse autobahn verschijnt er een geel driehoekje op mijn dashboard. Mijn tank bijna leeg. Toevallig dat op hetzelfde moment de GPS aangeeft dat ik de snelweg moet verlaten en verder binnendoor moet rijden naar Neustad am Weinstrasse.
Al snel zie ik een Essopomp en ga even tanken. Nu wil het geval dat Sprintertje de laatste tijd wat moeite heeft met de diesel. Misschien een keer wat vervuilde getankt. Ik besluit om daarom dan ook maar de duurdere variant te tanken. Kenners zeggen dat dat beter is. Nu ben ik geen “kenner” maar vertrouw op wat ik gelezen heb.
In een oogopslag zie ik twee handvaten met diesel staan en pak de duurdere versie. Meestal tank ik 50 liter om het gewicht van de CamperVan te beperken.
Na 24 liter kom ik erachter dat het geen diesel is maar de duurste benzine.
Help. Door mijn dyslexie las ik niet het woord dat er stond, dieser, maar zag het als diesel.
Mijn lief checkt direct internet, wat te doen bij verkeerd tanken. Absoluut niet starten, de brandstof moet eruit. Gelukkig is er naast de pomp een garage dus dat moet snel opgelost zijn, even leegpompen dan weer echte diesel erin en verder.
Eerst 20 minuten wachten want de garagehouder is lunchen. Intussen natuurlijk wel deze 24 liter betalen bij een nogal norse dame.
Ik moet ook weg bij die pomp. Ja maar ik mag niet starten. De weg loopt wat naar beneden en ik kan hem net voor een bocht in de berm zetten.
Het is kwart over een en de lunchtijd zit erop. De garagehouder loopt mee naar Sprintertje en zegt, dat kan ik niet verhelpen, hij moet afgevoerd worden naar een punt waar het wel kan.
Oei, Aveco de verzekeringsmaatschappij maar bellen. Dat gaat goed, ik krijg ene Pim aan de telefoon en die vraagt mij het hemd van het lijf, bij wijze van spreken natuurlijk want ik heb met dit warme weer natuurlijk geen hemd aan.
Pim neemt contact op met zijn Duitse collega’s en het komt allemaal goed. Hij eindigt het gesprek met de wijze raad om in ieder geval niet de motor te starten.
Het is inmiddels 13:32.
Wachten en telefoon bij de hand houden.
14:58 uur SMS van Aveco.
Door de grote drukte duurt het nog 90 minuten voor er een afvoer auto komt.
16:15 uur
Hé hé daar is de auto dan. Met veel moeite wordt Sprintertje op de auto gehesen maar helaas hij is te zwaar. Hij moet er weer af. Dat is niet zo makkelijk want ik mag de motor niet laten lopen. Uiteindelijk staat Sprintertje weer op straat maar een stuk ongelukkiger. Hij staat schuin met z’n neus op de smalle weg.
Stuurt je bedrijf nu een grotere auto vraag ik aan de sacherijnige bestuurder?
Dat weet ik niet hoor, bel de verzekering maar, misschien huurt die ons bedrijf dan wel weer in.
16:25 uur
Weer Aveco gebeld. Ik krijg een dame aan de telefoon.
Wat vervelend nou meneer, ik neem direct contact op met de afdeling Duitsland en dan is het zo geregeld.
17:35 uur
Gezellig weer een SMS van Aveco. Er komt een nieuwe hulpdienst.
19:35 uur. Nog steeds niets, maar weer bellen met Aveco.
Weer een andere vriendelijke dame.
Wat vervelend nou meneer, ja het is zo ontzettend druk ik neem weer contact op met de Duitse hulpdienst en u hoort nog.
Ik voel mij ondertussen net Henk Elsink met “in de lift”.
Ik zie het niet meer zitten en mijn lief zegt, zullen we de ANWB bellen? Daar zijn we ook lid van.
ANWB gebeld en die nemen contact op met hun zuster organisatie, de ADAC.
Het is inmiddels,
20:00 uur
21:15 ADAC belt en zegt het duurt nog anderhalf uur.
22:07 Ik heb inmiddels weer contact met Aveco, een heel vriendelijke Pedro.
Hij ziet het somber in en we kunnen naar een hotel gaan om te overnachten en een maaltijd nemen.
Het probleem is dat we op een onmogelijke plek staan en Sprintertje echt niet alleen daar laten.
22:24 ADAC belt, het duurt zeker nog 20 minuten en dan belt Pedro weer, het onmogelijke gebeurt toch, er is een grotere sleepwagen onderweg. OEI, wat nu, er zijn er twee onderweg. een van de ADAC en een van Aveco. Wie wint de wedstrijd?????????
Het is Aveco, er komt een gigantische oplegger aanrijden met daarin een zeer sympathieke man, hij heeft z’n echtgenote ook meegenomen.
Snel de ADAC gebeld dat het niet meer nodig is.
Sprintertje wordt op de auto gehezen en mijn lief en ik blijven tijdens de rit van 55 km erin zitten. Heel hoog boven op de vrachtauto. De man rijdt heel rustig.
Het is 00:30 als we afgezet worden bij een Mercedes dealer in Zweibrucken. Twaalf uur verder.
We hadden van Aveco ook een taxi kunnen nemen naar Zweibrucken maar ja weer wachten tot er eindelijk een taxi komt en zo hoog op die vrachtwagen in ons eigen Sprintertje heeft toch ook wel wat.
Wat nu het meest bizarre van dit verhaal is dat de man van de sleepdienst vertelde, de hele dag geen rit te hebben gehad en dan s’ avonds erop uit moet en wij maar wachten.
We slapen uitstekend op de “gratis camperplaats” voor de Mercedes dealer. Om 9 uur gaan we naar binnen en moeten weer wachten. De man die er over gaat is nog even onderweg. Het is zaterdag. De man komt eindelijk binnen en staat ons te woord. Ik leg uit wat er aan de hand is en de man zegt doodleuk, daar kunnen we hier niets aan doen. Dat meen je niet, we zijn speciaal hier afgezet en het is door de verzekering geregeld.
Overleg met een collega. Hij komt terug en zegt het kan wel maar er moet met baar geld betaald worden. Wat gaat het kosten? Zo tussen de twee en driehonderd euro. Sprintertje wordt door een paar potige mannen de garage ingeduwd en mijn lief en ik gaan een paar uur Zweibrücken in.
Ken je het verhaal van de boter? Daar vielen wij vol met onze neus in. Het is feest in Zweibrücken, een soort uitmarkt. Corona? Ja en nee. Mensen die elkaar tegen komen omarmen elkaar maar de leden van de plaatselijke harmonie die een concert geven staan wel keurig anderhalve meter uit elkaar. Het is een leuk stadje en als we geen “pech” hadden gehad waren we er nooit gekomen.
We gaan op weg naar Brackenheim waar onze vrienden al een nacht zijn. We zijn precies 24 uur verder. De telefoon gaat en daar is weer de aardige dame van Aveco. Wat een toestand, als pleister op de wonde mogen we toch nog voor 75 euro gaan dineren.
Dit delen:
Is het echt zo druk in de buurt van Amsterdam?
Het weerbericht van vandaag, wisselend bewolkt met hier en daar een bui. Wat zal ik doen, blijf ik thuis of ga ik naar buiten en een stuk lopen. Het wordt een wandeling. Deze keer in een gebied dat waar ik nog niet eerder gelopen heb. Mijn startpunt is buurtschap Waver. Ken je dat niet? Het ligt 7 kilometer lopen van het AMC in Amsterdam aan het riviertje De Waver.
Hier begin ik aan een wandelroute van zo’n 12 km. Via een handbediend bruggetje steek ik de Waver over en loop zo de polder Groot-Mijdrecht beter bekend als de Waverhoek in. Het heeft, ja hoe is het mogelijk, de afgelopen tijd nogal geregend en het gras waar ik loop is behoorlijk nat. Door het vocht ruikt het heerlijk. Er staan ook paaltjes met het bekende rood-witte teken, een langeafstandsroute dus. Door dit gebied loopt het Floris de vijfde pad. Maar al snel ga ik de andere kant op. Het is niet voor te stellen dat dit maar een paar km van Amsterdam is. De hectiek van onze hoofdstad is helemaal verdwenen. Hier loop je met alleen de geluiden van de watervogels, schapen, ganzen en nog veel meer. Alleen vliegt er zo nu en dan een laag vliegend vliegtuig over maar waarschijnlijk een stuk minder dan een half jaar geleden.
Het is een waterrijk gebied. In de video krijg je een goede indruk van de schoonheid van dit gebied. Na 7 km sta ik voor het hek van natuurgebied Botshol. Het is een laagveengebied. Veenplassen, slootjes, rietland en moerasbos. Buiten de slootjes om bestaat Botshol eigenlijk uit twee grote plassen, de kleine Wije en de grote Wije. deze zijn met elkaar verbonden door die kleine slootjes die vaak dichtgegroeid zijn. Het is het restant van de vroegere vervening.
Het is weer prachtig lopen hier, tenminste als ik niet stil sta om foto,s te nemen of een bewegend beeld te schieten. Na 11 km ben ik terug op mijn beginpunt, bewogen tijd 1 uur en 55 minuten en de totale tijd 3 uur en 11 minuten. Je ziet dat ik genoeg tijd heb genomen om rond te kijken.
De hele route is 11 km, ik liep er 12 omdat mijn begin en eindpunt ergens anders was. Geen horeca onderweg.
Om te eindigen met de titel, nee, het is echt niet druk in de buurt van Amsterdam. Zodra je de stad uit bent kom je in een heel andere wereld. Ik ben blij dat ik er ondanks de best wel slechte weersvoorspelling toch ben gaan wandelen. Een buitje gehad maar een kleine paraplu die ik uit mijn rugzak toverde doet wonderen.
Als je de video hebt bekeken zou ik het heel leuk vinden als je mijn videokanaal volgt en dus even op abonneren klikt.
Dit delen:
WANDELEN MET ELISABETH EN HAAR GELEIDEHOND
Het begon met de besloten Facebook groep, lekker lopen. Elisabeth meldde zich aan en plaatste al snel berichten. Nu denk je misschien, nou en? Elisabeth is blind en wandelt graag. Bij haar in de buurt is dat geen probleem, ze loopt samen met Wendy haar werkgrage hond. De conditie van beiden is uitstekend en ze willen graag wat grotere afstanden lopen en niet telkens het zelfde loopje. Daarom heeft Elisabeth en Wendy iemand nodig die met hun mee kan lopen. 20 kilometer is geen probleem.
Elisabeth loopt niet alleen voor haarzelf maar ook voor een heel goed doel. Ze loopt 1000km voor Demi. Demi is 6 jaar en heeft een zeer zeldzame ziekte. Hij woont sinds zijn geboorte bij pleegouders en zij hebben nu dringend behoefte aan een rolstoelbus.
Lees
Hier
het hele verhaal. Ik heb het gelezen en weet helaas als geen ander hoe moeilijk het is om alle aanpassingen voor elkaar te krijgen dus ik steun dit doel volledig en besloot om een stuk met Elisabeth en Wendy te gaan lopen.
Ik heb afgesproken in de woonplaats van Elisabeth, Assen. Het is niet naast de deur maar om half elf ben ik er en we zoeken een route uit van zo,n 18 km. Hieronder de hele route.
https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/bbbb-55864702
Ik ga dus met een vrouw lopen die blind is. Wat kan ik verwachten? Ik tref een zelfverzekerde vrouw die uitstekend en in een hoog tempo loopt. Zij en haar hond Wendy zijn een eenheid. Ik sta echt versteld hoe Wendy, Elisabeth vlot langs allerlei obstakels heen loodst en bij een groot obstakel stil blijft staan zodat Elisabeth met haar stok kan voelen en er zo overheen kan stappen. Prachtig om mee te maken. We hebben goede gesprekken en veel lol, vooral als Elisabeth vertelt over de vragen die zij vaak krijgt als ze voorlichting op scholen geeft. Een voorbeeld, na haar presentatie vraagt een pubermeisje, mevrouw hoe kleedt u zich aan? Nou gewoon zoals jij. Ja maar u ziet toch niet of de kleuren bij elkaar passen? Als dat zo is vraag ik het even aan mijn man. Uw man? Bent u dan getrouwd, kan dat dan als je blind bent. Als ze dan ook zegt twee kinderen te hebben is het meisje helemaal verbouwereerd.
Nu heb ik ook nog een oproep.
Heb jij tijd en zin om eens een flinke wandeling met Elisabeth en Wendy te maken laat het mij dan weten. Dan kan ik jullie met elkaar in contact brengen. Je zult er geen spijt van krijgen. Je moet wel loopconditie hebben want anders hou je dit op elkaar ingespeelde koppel niet bij 😏.
Dit delen:
Een andere kijk op wandelen
Het is half acht als ik de Sprinter parkeer bij het natuurcentrum Veluwe. Hier begint een klompenpad, het Kreelsepad. Er zijn drie afstanden mogelijk, 7-8 of 14 kilometer. Ik kies de 14 km.
14 km dat is met het tempo dat ik normaal loop zo’n twee en een half uur lopen. Half acht beginnen dus om tien uur klaar. Maar vandaag ga ik het eens anders doen. Ik heb net het boekje, mindfulness voor wandelaars, geschreven door Adam Ford gelezen en dat zet mij toch aan het denken. Hij schrijft: Zoek de rust onderweg. Een lange wandeling geeft ons ruimschoots de gelegenheid ons tijdelijk te onttrekken aan de drukte van het stadsgebied, onze familieleden(hoeveel we ook van ze houden), onze werkplek en collega’s, waarbij we de stilte ontdekken en echte rust en diepgang vinden. Dat spreekt mij wel aan.
Net voor ik wil gaan lopen valt mijn oog op een kever of tor. Ik observeer hem een tijdje en zie de rustige manier waarop hij zich voortbeweegt. Hij loopt wat, kijkt om zich heen, staat een tijdje stil en vervolgt zijn weg weer. Met dit kevertje als gids in mijn gedachte begin ik aan het Kreelsepad.
Het is op deze tijd nog heerlijk rustig en na 20 meter loop ik al op de prachtig in bloei staande hei. Op deze tijd is Aard vd Brandhof, de herder nog niet met zijn schapen op pad. Ze zijn wel buiten veilig achter een omheining. Nu lijkt mij deze niet zo hoog en met de wolven in de buurt moet je toch oppassen.
Op mijn gemak loop ik verder. De hei maakt plaats voor bossages en zo kom ik bij de Kreelseplas. De Kreelseplas ligt op het laagst gelegen stuk van de Ginkel. Hier dichtbij vind je nog de ‘Heidebloemplas’ en de ‘Plas van Gent’. Vanaf de Kreelseplas stroomde vroeger een beekje genaamd de ‘Hartense Beek’ zuidwaarts tot in de Ginkelse Heide, waar het ‘verdween’ naar het diepere grondwater. Verderop komt het water weer te voorschijn, waar het mede de Renkumse beken voedt. Ook een mooi gebied om een wandeling te maken, maar dat een volgend keer.
Ik kijk eens op mijn horloge en zie dat ik al een uur aan het lopen ben en nog geen drie km ben opgeschoten. Normaal zou ik in deze tijd al drie km verder zijn. Het bevalt mij wel. Stilstaan bij alle “natuurlijke kunst “ die ik onderweg tegen kom. Prachtige zwammen en gesneuvelde bomen die weer een heel eigen leven gaan leiden. dingen waar ik in mijn normale tempo aan voorbij loop.
Nadat ik een hekje ben doorgelopen bevind ik mij nu in een gebied waar runderen lopen. Koeien en stieren. Na een paar meter zie de eerste al. Rustig aan het grazen tussen de struiken, maar er zijn er veel meer. Wat zien deze dieren er super gezond uit. Krachtig, fier en met een glanzende vacht. Het moet heerlijk zijn voor deze dieren om in zo’n ruim gebied te mogen vertoeven.
Het langzame lopen bevalt mij wel maar……..ja natuurlijk een maar, zo langzamer hand begin ik toch wel trek in een kopje koffie te krijgen. Het is bijna elf uur als ik theeschenkerij de Mossel passeer. Nou niet echt passeer ik stop er en gelukkig hebben ze niet alleen thee maar ook koffie. Om mij heen zie ik allerlei mensen die naast de koffie ook nog appeltaart of bosbessentaart eten. In het
dat ik volg past dat niet helemaal maar af en toe eens jezelf kietelen mag wel, dus………..heerlijk.
Met een heerlijk after koffie gevoel loop ik weer verder en dan gebeurt het. Ik zie plots een groot wild zwijn voor mij. Natuurlijk wil ik die filmen maar door het plotselinge en door het te snel willen krijg ik mijn camera niet zo snel uit mijn broekzak, misschien herken je dat gevoel wel. Natuurlijk te laat. Als ik begin te filmen verdwijnt zij met een stoet jonkies erachteraan in het bos. Er staat als bewijs nog wel een piepklein stukje in de video.
En dan ben ik weer bij de Sprinter. Het is 4 uur en 33 minuten later en ik heb 14,55 km gelopen met een gemiddelde van 3,2 km per uur. Het bevalt mij uitstekend, ik heb veel meer gezien en ervaar ook een zekere rust. Op deze manier ga ik vaker lopen. Een beetje afwisseling in tempo kan zeker geen kwaad.
Kreelsepad. (Bron Klompenpaden)
Ontdek het prachtige buitengebied van Ede. Wandelen door een klein, oud landbouwgebied met vennen te midden van een groot heidegebied, oude zandverstuivingen, hoge stuifduinen, eeuwenoude grafheuvels en de stuwwallen van de westelijke Veluwe. Klompen aan, rugzak op en gaan!
Rondwandeling: het Kreelsepad (14 km)
Startpunt: Natuurcentrum Veluwe, Groot Ginkelseweg 2a in Ede
Openbaar vervoer: Bushalte Langenberg en Bushalte De Bosrand in Ede
Opstappunten: Schaapskooi Ginkelse Hei in Ede. Boerderij-Theeschenkerij Mossel, Mosselseweg 2 in Otterlo (niet met auto bereikbaar).
Markering: blauwe markering in de vorm van een klomp. De route is in twee richtingen gemarkeerd, zodat u de route zowel links- als rechtsom kunt wandelen
Route combineren: U kunt het Kreelsepad combineren met het Eeskooterpad, het Doesburgermolenpad of het Molenbeeksepad. Overstappunten en -routes zijn aangegeven op de kaart en in het veld
Horeca onderweg: bekijk vooraf de openingstijden, vooral buiten het seizoen.
- Boerderij-Theeschenkerij Mossel, Mosselseweg 2, Otterlo
- Stichting Natuurcentrum Veluwe, Groot Ginkelseweg 2A, Ede
- Camping Zuid Ginkel, Verlengde Arnhemseweg 97, Ede
- Restaurant Juffrouw Tok, Verlengde Arnhemseweg 101, Ede
- Restaurant Gonzales, Verlengde Arnhemseweg 99, Ede
Dit delen:
Je dacht toch niet dat ik verdwenen was?
Het is maandenlang stil geweest rondom mijn blog. Ik kreeg zelfs al een reactie van iemand die mij vroeg of het wel goed met mij ging. Gelukkig kan ik zeggen, het gaat goed.
Waarom dan die stilte?
Ik heb het ontzettend druk gehad met het ontwikkelen van een fitprogramma.
Fit door te bewegen en fitter door een ander eetpatroon te gaan volgen.
Dat doe ik voor anderen, maar het begon natuurlijk eerst bij mijzelf. Veel te zwaar voor mijn 1,69 meter en iedere keer maar weer vol frisse tegenzin aan een nieuw dieet beginnen..
. brood dieet
. Sonja Bakker
. uithonger dieet
en zo kan ik er nog wel tien opnoemen waarschijnlijk is het wel herkenbaar voor jou.
In het begin vlogen de kilo’s er af maar na een tijdje kon ik het toch niet volhouden en binnen een paar maanden
was ik weer net zo zwaar of zelfs zwaarder dan voor ik met zo’n dieet begon.
de ommekeer
Op het moment dat ik eigenlijk niet meer op de weegschaal durfde te gaan staan gebeurden er twee
belangrijke gebeurtenissen in mijn leven.
De eerste gebeurtenis kwam door een heel ingrijpende ziekte van mijn toenmalige partner. Met mijn ziel onder mijn arm begon ik te lopen. Vijf uur in de morgen liep ik al buiten op de hei. Eerst een kort stukje maar die stukjes werden steeds langer. Ik liep uren achter elkaar door. Normaal ging ik bij vervelende gebeurtenissen overmatig veel eten en vooral snoepen. Nu door het vele lopen had ik daar geen behoefte aan.
De tweede gebeurtenis kwam door een goede vriendin die ik een paar jaar niet gezien had. We hadden
telefonisch een afspraak gemaakt om samen een wandelroute te lopen. Ik ben te vroeg op de afgesproken plek en er stopt een fel gele auto. Uit de auto stapt een slanke vrouw. Ik kijk nog eens goed , die vrouw ken ik, het is Corine, de vriendin waar ik mee ga lopen. Hoe is dit mogelijk, ik ken haar alleen als een, zeg maar erg “gezette” dame maar hier staat een vrouw die zeker 30 kilo is afgevallen. Ze straalt als ik haar complimenteer en tijdens het lopen vertelt ze mij haar geheim.
Het is heel simpel, 50%, dit houdt in van alles dat je normaal eet maar de helft gebruikt. Van alle tussendoortjes maar een beetje.
Alcohol? Heel zuinig.
Maar wat heel belangrijk is, ze is meer gaan bewegen. De combinatie van bewegen en anders eten is het recept om af te vallen en fit te worden.
Corine nam de eerste stap en begon met deze andere leefwijze. Het is nu 14 maanden later en ze is 33 kilo aan gewicht kwijt maar wat eigenlijk veel belangrijker is, ze voelt zich weer fit en dat is te merken want we lopen een pittige route en zij heeft er totaal geen moeite mee.
Thuis gekomen houdt deze wandeling met Corine mij behoorlijk bezig. Ik zie nu een opgewekte en fitte vrouw.
De vorige keer was dat wel anders. We liepen nog geen drie kilometer en ze was het al zat. Deze keer liepen we bijna tien kilometer, maar dat hadden er net zo makkelijk 15 kunnen zijn. Corine had er niet de minste moeite mee..
Mijn conditie was op dat moment ook goed maar dat kwam voornamelijk omdat ik lange afstanden liep, alleen was ik veel te zwaar. Daar moest toch maar een keer verandering in komen en zo begon ik ook aan de “minderen” leefstijl.
Ik ben niet broodmager geworden, dat hoeft ook niet maar met de 10 kilo die eraf is voel ik mij wel een stuk beter.
Door het te zwaar zijn belastte ik mijn knieën behoorlijk, nu ik lichter ben merk ik echt een verschil.
Voordat ik met het minderen begon voelde ik mij na het eten opgeblazen. Ik vond het eten zo lekker dat ik nog eens opschepte en dan nog een toetje. Opgeblazen gevoel, herkenbaar?
Dat heb ik nu niet meer
Zo ontwikkelde ik het 90 dagen fitprogramma
90 dagen wandeltraining
In deze 90 dagen ga je meer bewegen en bewuster en minder eten.
In 90 dagen werk je aan je loop conditie, zodat je na die 90 dagen 15 km op een dag kunt lopen en dat dagen achter elkaar.
Heb je geen wandel ervaring dan begin je met een 0 schema. Je bouwt het rustig op. Heb je al een basisconditie dan krijg je een ander schema.
90 dagen dagmenu´s
Iedere dag een suggestie voor ontbijt, lunch en diner compleet met recepten.
Geen ingewikkelde recepten met ingrediënten waaraan je een dagtaak hebt om ze te verzamelen.
Wel recepten waar rekening wordt gehouden met de schijf van vijf.
Wat minder koolhydraten en meer eiwitten
Dit programma ontwikkelen kost veel uren. O ja, in die tijd heb ik ook nog een ebookje geschreven.
7 stappen om af te vallen en fitter te worden, je kunt het gratis downloaden.
ebook
Ik krijg nu weer wat tijd om het gewone blogwerk weer op te pakken. Reacties zijn natuurlijk altijd welkom.
Warme groet en een glimlach,
Harry
Dit delen:
De uitsmijter
Ieder jaar als ik een tijdje weg ben dan krijg ik opeens ergens enorme trek in. Toen ik 10 maanden onderweg was kon ik smachten naar een lekkere krentenbol. die was natuurlijk in het buitenland niet te krijgen.
Nu ben ik pas drie weken onderweg en kreeg ik weer zo’n aanval van ergens trek in hebben. Ik ben gewoon in Nederland dus het meeste waar je trek in krijgt moet hier wel verkrijgbaar zijn.
Uitsmijter
Dat moet niet moeilijk zijn dacht ik. Gewoon een paar boterhammen met daarop ham, kaas en spiegeleieren.
Dat valt dus tegen. Bij de eerste trendy tent keken ze mij aan of ik uit een andere wereld kwam. Uitsmijter? Nee meneer wij hebben wel rijkelijk belegde broodjes met rucola, pesto en heerlijke geitenkaas.
Nou nee, doe dan maar gewoon een kopje koffie.
Espresso, cappuccino of een latte?
Nou nee, gewoon een kopje koffie. De serveerster of is daar ook een ander woord voor, tikte wat in op haar smartphone en een paar minuten later werd de koffie met een koekje erbij door een andere serveerster gebracht. Geen uitsmijter.
De volgende dag, nog maar eens proberen nu in een andere plaats. Heeft u een uitsmijter voor mij?
Nee wel een Italiaanse bol met b.v. zalm, vindt iedereen heerlijk.
Ik eigenlijk ook wel maar ik had mijn zin toch echt op een uitsmijter gezet. Zo ging het 4 dagen door, telkens geen uitsmijter. Is toch zo gemaakt. De vijfde dag ben ik eerst naar binnen gegaan om het te vragen en warempel deze al wat oudere zaak had een uitsmijter op het menu staan.
Hij smaakte zoals een uitsmijter moet smaken, voor mij heerlijk.
Op wereldreis door Nederland maak ik ook nog wat vlogjes. In nummer 4 reizen mijn lief en ik naar Polen, Napels en pakken we de Noordkaap ook nog even mee en brengen we een bezoek aan het atelier van de bekende beeldhouwer Eddy Roos. Dat verhaal staat onder de foto.
Dit delen:
De intelligente kip
Tijdens een mooie wandelroute zie ik net iets buiten Lunteren een boerderij met landwinkel. Aan de weg staat een bordje met daarop: “verse eieren niet op zondag”. Nu is het maandag en ga ik binnen een eitje scoren. Verse eieren, niet op zondag, wat bedoelen ze daarmee?
Als ik door de winkeldeur naar binnen ga luidt er een harde bel. Achter een paar kratten met appels ontwaar ik een vrouw. Grijs schort aan en het eveneens grijze haar opgestoken in een knotje op haar kruin. Ze ziet er moe en afgetobd uit. Ik schat haar tegen de vijftig maar ze ziet er uit als mijn moeder op haar 79ste maar dan zonder de glimlach.
Ik kijk wat rond en zie uit mijn ooghoek dat ze naar de toonbank loopt en op een knopje drukt. Kan ik uwe helpe, vraagt ze en op dat moment komt er een man door het vliegengordijn van achteren. Type Anton Geesink met een veel te strakke overal aan.
Ja eigenlijk heb ik een vraag, wat voor ras is jullie kippen vraag ik aan de vrouw.
Barnevelders, antwoordt de man.
Mooi, zijn deze extra intelligent?
Hoezo, vraagt de man.
Nou ik zie dat bordje aan de weg en vraag mij af hoe dat dan gaat.
Hoezo, hoe dat dan gaat.
Dat ze precies weten dat ze zondag overslaan om eieren te leggen of als ze dat wel doen dan zijn de eieren op maandag niet vers. Verse eieren, niet op maandag, dat zou eerlijk zijn.
De man krijgt eigenaardige rode plekken in zijn hals en roept, dr uut.
Ik wil graag een doosje eieren kopen.
Dr uut en een beetje rap.
Nu kan ik wel op mijn strepen gaan staan maar ik kies eieren voor mijn geld of geld voor mijn eieren en ik snel de winkel uit.
Als ik op de weg lopend nog een keer omkijk staat de man nog woedend in de deuropening.
Mazzel dat ik niet in Amerika woon, dan was ik zo het erf afgeschoten.
Dit delen:
einde van de wereld.
Hoofdstuk 20
Het einde van de wereld.
Nu ben ik dan in Santiago de Compostela. Het is super druk en ik mis de betrekkelijke stilte van de camino nu al. Er staan overal rijen mensen en het is soms schuifelen achter elkaar aan in de smalle straatjes. Door de speciale groep Spaanse mensen met een beperking die hier opgewacht en verwelkomd worden door hele families is het overvol. Het is bijna een gevecht om de kerk binnen te komen. Maar het is gelukt, ik ben binnen en sta te wachten, de banken om te zitten zijn vol, tot de mis begint. Daar komen ze dan, een hele stoet met Priesters en Acolieten. Waar ik onderweg zo’n tekort aan priesters waarnam is er hier een overvloed van. Er staan zeker 10 priesters rond het altaar. Het merendeel is hoogbejaard. Tijdens de dienst, als ze mogen zitten, zag ik twee van de priesters een tukje doen. Ik heb meer oog voor dat tafereel dan voor de rest. Ik zag ze iedere keer wegzakken en als er dan weer een ander onderdeel in de mis kwam schrokken ze wakker, maar even later viel dat hoofd dan weer naar beneden. Misschien is dit een soort dagbesteding voor priesters met emeritaat.
Tijdens de mis wordt er ook gezongen en ik heb mazzel want deze keer heeft er een non met een prachtige stem dienst. De herinneringen uit mijn verleden als koorknaap van de koorschool van de kathedrale basiliek St Bavo in Haarlem komen boven. De prachtige Gregoriaanse muziek ontroert mij. Dat is dan ook alles wat mij ontroert aan deze toeristische vertoning.
Waar ik sta heb ik ook zicht op de gouden Sint Jacobus die hoog boven het altaar staat. Ik zie een doorlopende stroom mensen er achter langs lopen die dan even het beeld aanraken of kussen. Dan het hoogtepunt van de voorstelling de botafumerio , het grootste wierookvat ter wereld. Het zou bedoeld zijn om de lucht in de kathedraal te zuiveren van onreinheden en de niet echt lekkere geur die de pelgrims mee naar binnen namen maar het is gewoon een attractie geworden. Een team van 6 tiraboleiros (slingeraars) trekken ieder aan een touw en de botafumerio gaat met een snelheid van zo’n 68 km door de dwarsbeuk. Op zich een spectaculair gebeuren.
Buiten staat nog een enorme rij voor de ingang naar het beeld van Jacobus. Voor dit moment even genoeg Jacobus, de zon schijnt en het terras roept. Ik ben alweer veel pelgrims van onderweg tegen gekomen en we hebben veel verhalen te vertellen.
Het is tijd om mijn bewijs dat ik deze tocht gelopen heb op te halen bij het pelgrimskantoor. Heel veel mensen die de verplichte honderd km hebben gelopen. Als ik aan de beurt ben en de medewerker ziet aan mijn stempelkaart waar ik begonnen ben, laat hij die direct aan zijn buurman zien en ik word uitgebreid gefeliciteerd, best een mooi moment als ik mijn compostela ontvang.
Bij Santiago de Compostela hoort ook nog Finisterre. Een aantal pelgrims heeft moeite om te stoppen met lopen en daarom lopen ze nog een stukje door. Het einde van de wereld, de Romeinen, die dachten dat de wereld reikte tot dit meest westelijk gelegen punt van het Europese vasteland en niet verder. We weten nu beter. Ik ga niet lopen maar neem de bus er naartoe. Vanaf het dorpje is het nog drie km lopen naar de rots aan de Costa del Morte. Hier liggen veel scheepswrakken want in vroeger tijden en trouwens ook nu nog vergingen en vergaan er veel schepen. Op deze plek zo rond zonsondergang verbranden veel pelgrims (nu verboden) symbolisch iets wat ze onderweg gedragen hebben. Het verbranden van het oude en dus een nieuw begin. Voor veel pelgrims is dit ook een nieuw begin, een nieuw hoofdstuk van hun leven.
Voor mij zal het ook altijd zijn, een deel voor en een deel na Santiago de Compostela..
