Het mooie Lettland en een stukje Litouwen

Liepaja. Een stad met een groot verleden. Het is de derde stad van Lettland en de belangrijkste van Koerland. Het ligt op een strategische plaats op een smalle strook tussen de Oostzee en het meer van Liepaja. Na de tweede Wereldoorlog werd Liepaja een stad met een slot. Het was onder bewind van de Sovjets. Sovjetsburgers mochten de stad alleen bezoeken met een speciale pas en buitenlanders mochten er helemaal niet in. De marine haven was heel belangrijk voor de Sovjets. De stad bestaat uit twee delen. Het eerste deel het centrum en het andere deel Karosta. Dit laatste deel was de geheime militaire stad van de Russen. Dit is nog goed te zien. Gebouwen uit de starttijd en de typische Sovjet woonblokken en een ruim 110 jaar oude orthodoxe kathedraal. Beide delen hebben prachtige stranden. Toen ik er binnenkwam dacht ik wat is dit een nare saaie stad maar dat heb ik moeten bijstellen. Hele mooie houten woningen en prachtige lanen. Goede en gezellige restaurants. We staan vrij op een parkeerplaats bij het strand. Het is zeker een bezoek waard.

We zijn de grens over en nu dan in Lithuania of zoals wij zeggen Litouwen. De plek die je echt moet zien, zegt men is Siauliai, spreek het maar eens uit. Je hebt het stadje maar wat de meeste mensen trekt is de Kruizenheuvel. Het is een heuvel met honderdduizenden kruizen. Ooit begon het als protest tegen het Tsaristische regime. Er verdwenen veel mannen, waarheen? Waarschijnlijk Siberië. Voor iedere verdwenen persoon plaatste men een kruis. De Russen vonden dit niet prettig een maaiden iedere keer weer de kruizen omver. De Litouwers zetten telkens weer nieuwe kruizen. Het was echt een pelgrimsplaats voor de de Litouwers. Het was een Litouws gebeuren tot dat Paus JP de tweede er in 1993 kwam. Er werd speciaal voor hem een soort paviljoen gebouwd en tweehonderd duizend gelovigen waren erbij aanwezig. Dat redt zelfs André Rieu niet. Nu komen er mensen vanuit de hele wereld en is het een echte toeristische attractie geworden. Je kunt er kruizen kopen om zelf neer te zetten. Waarschijnlijk staan en liggen er al meer dan 300.000. Een van de wegen naar Santiago de Compostela loopt er ook overheen.

De avond valt en we vinden een plekje aan een meer. Hier kan gezwommen worden en dat wordt dan ook massaal gedaan. Er blijven auto’s komen en na een uurtje weer vertrekken. Maar de nacht is rustig en s’morgens wakker worden met zicht op het meer is wel erg prettig.

Onderweg naar Rundāles rijden we veel over onverharde wegen, de kastjes trillen bijna van de zijkant af en soms als er een tegenligger passeert zie je de weg niet meer door al het stof. Het heeft wel wat. In Rundales bezoeken wij een groot paleis. Paleis Rundale. Het werd gebouwd voor de Koerlandse hertog Biron. De architect bouwde hierna het winterpaleis in St Petersburg. Achter het paleis is een grote Franse tuin. Ik vind het veel lijken op de tuinen van paleis het Loo. Vroeger hield men nog wel van een cadeautje geven. Op een moment was het kasteel eigendom van de Russische Catharina en zij had een verhouding met prins Zoebov. Het moet wel een hele goede minnaar geweest zijn want zij schonk hem in ruil voor zijn diensten het paleis.

Na deze pracht en praal weer een stukje rijden en vinden wel een hele mooie plek. Hoe kan het ook anders, natuurlijk aan het water. Deze keer aan een rivier. Op vierhonderd meter, even een leuke brug over is een goed restaurant. Het wordt wel weer eens tijd om uit eten te gaan. Met die vrije plaatsen die vaak mooier zijn dan een camping bespaar je toch zo’n 25 euro per dag en dat kan weer ergens anders voor gebruikt worden. Dit stuk Lettland is echt een prachtig stuk.

We zijn weer on The Road en gaan naar een heel bijzonder plaatsje maar daarover volgende keer meer. Op de hoogte blijven van mijn belevenissen? Dan kun je op volgen drukken.