RODE LOPER

Wat is er prettiger dan bij een heerlijk voorjaarszonnetje een stukje te lopen. Het is zondag en ik ga een stuk van het Utrechtpad of Kromme Rijnpad lopen. Van Wijk bij Duurstede naar de binnenstad van van Utrecht. Al een paar jaar heb ik iets met het getal 33. Kijk ik op de wekker of mijn horloge dan is het heel vaak 33. Als ik s’nachts wakker word is het meestal precies een uur met 33 erin. Zo ook nu het is precies 10:33 als ik de deur uit stap. De eerste keer dat ik op mijn telefoon kijk hoe laat het is geeft het scherm 12:33 aan en het blijkt dat ik vandaag 33 km loop. Helaas heeft een staatslot met eindcijfer 33 nog geen resultaat gehad. Ik ga dus niet echt vroeg opstap en dat is te merken aan de vele mensen die ook een stukje lopen. Mensen met honden, mensen met hoedjes op, joggers, stellen sommige dicht tegen elkaar, anderen mijlenver uit elkaar, ik hoef mij niet te vervelen, er is veel te zien. In Cothen loop ik over het terrein van een kerkje en ik luister even naar de gezangen die ik binnen hoor. De tuin bij de kerk staat vol met voorjaarsbloemen.

Als ik in Spanje loop zie ik veel borden dat het project waar ik loop of doorheen kom is gefinancierd met geld uit Europa maar nu zie ik die hier dus ook eens een keer. Het pad is gerealiseerd met Europees geld. Goed om te weten.

 

Ik loop verder over het pad langs de mooie Kromme Rijn, eens een druk bevaren rivier. Heerlijk ontspannen en genietend loop ik en dan komt er een man en vrouw mij tegemoet. De vrouw voorop met een straf tempo en een verbeten gezicht. De man er hijgend achteraan. Ik moet mijn mond stijf dicht houden om niet te vragen of ze ook kunnen genieten van deze prachtige natuur.

Nu heb ik beide paden al een keer gelopen en ik weet dat op de volgende splitsing de wegen zich tijdelijk scheiden. Het Utrechtpad gaat verder over een stuk asfalt en het Kromme Rijnpad door de weilanden. Waarschijnlijk vermoed je al dat ik voor het weiland kies. Het is een stukje om en je moet bijna kruipend onder een viaduct door, maar toch kies ik daarvoor. Dan kom ik bij een hek met een groot slot ervoor. Aan weerszijden prikkeldraad. Achter het hek een bordje met “vrije wandeling”. Nu ben ik niet een van de lenigste en spring er  zomaar overheen, nee ik ken mijn grenzen. Stukje terug en verder langs de provinciale weg. Wat een herrie is dat, het is een 80 km weg maar er wordt flinkt doorgereden ( doe ik zelf ook altijd) maar als je zo loopt is het niet prettig. Waarom niet even een bordje vooraf dat het pad is afgesloten. Maar de zon maakt veel goed en ik loop langs het met veel geld van de woningbouwvereniging gerestaureerde kasteel Beverweerd.

Na 21 km arriveer ik bij een plek waar ik koffie kan drinken, theehuis Rhijnauwen. Ik ben niet de enige. Het fietsenrek is vol, het terras is vol en er zijn nog 20 wachtenden voor mij om iets te bestellen, een rij tot ver buiten. Maar ik heb alle tijd en kan prettig mensen kijken. Wat is dat toch een leuk tijdverdrijf.

Na een klein uurtje weer de rugzak op de plek waar deze voor bedoeld is en verder naar Utrecht. Het is file lopen. Wat is het goed om te zien dat er zoveel mensen genieten van deze voorjaarsdag en alles wat dat te bieden heeft. De knoppen staan op springen, de kleuren zijn weer helder groen. Nog even onder een tunneltje door, langs het stadion Galgerwaard waar Utrecht speelt en net een doelpunt gemaakt wordt en dat laten de supporters echt wel weten, wat een geluid brengt dat voort.

En dan is daar de binnenstad van Utrecht. Ook hier weer heeft men het voorjaar in de bol. alle terrassen uitpuilend. Ik loop nog even door de stad, drink een biertje en mis dan net de bus terug naar Wijk. Ik heb 29 minuten voor de volgende bus komt en loop maar vast een stukje. Bij de bushalte waar ik stop staat de teller op 33.47 km.