Waar ben ik.

Filmpje Camino Portuqués
Met een ruk zit Ik rechtop in bed, waar ben ik? De gordijnen zijn open en het begint net licht te worden. Het is bijna acht uur en ik ben in Oia. Een klein dorpje aan de Atlantische oceaan. Ik weet het weer, Camino Portuqués daar ben ik mee bezig. Buiten is het een beetje nevelig wat wel een prachtig plaatje opleverd.

Na een goed ontbijt geserveerd door een nogal corpulente dame die denkt dat ik alles versta, ga ik op weg naar Baiona. De Camino begint prachtig, kleine weggetjes pal langs de grote platte stenen die al miljoenen jaren op hun donder krijgen van het watergeweld. Het geluid is oorverdovend.

Na een paar km langs de zee gaat het iets het binnenland in. Je ziet hier veel kleine akkers met mais. Bij ons zie je grote akkers allemaal bestemd voor veevoer. Hier is het heel kleinschalig voor eigen gebruik of voor verkoop aan huis.

Helaas gaat de Camino nu steeds langs de weg, dus keiharde weg waar mijn geblesseerde voet niet blij mee is. Ik loop langs stenen muurtjes waar de bloemen gewoon uit groeien.

Onderweg haal ik nog vier Australische vrouwen in die lekker met dagzakjes lopen. Even denk ik er nog over om het pad naar boven langs de faro te nemen maar een foto ervan vind ik toch wel voldoende, je moet je grenzen kennen.

Na 22 pittige km ben ik in Baiona een leuk historisch stadje maar daarover morgen meer.