De trein naar…………

Als je drie maanden overwintert wil er nog weleens iets veranderd zijn als je weer op het thuishonk bent terug gekeerd. Zo is dochter verhuisd uit het centrum van Amsterdam naar Zuid. Op de toegestuurde foto’s te zien lijkt het een fijn plekkie maar eerst met eigen ogen bekijken. Het huis is leuk maar veel leuker is natuurlijk kleinzoon en kleindochter weer eens live te knuffelen.

De trein vertrekt om 9 uur 40 dus vijf minuten ervoor van huis. Voordeel als je op 100 meter van het station woont. Dit is wel erg makkelijk. Het is druk in de trein maar ik vind een plaatsje naast een vrouw. Van de stoel waar ik mijn oog op heb laten vallen heeft zij een complete opslagplaats gemaakt. Jas, rugzak, sjaal en nog een paar dingen. Kan ik hier zitten, vraag ik. Ehh, ja een moment. Jas wordt opgehangen en de rest van de spullen gaan onder de stoel voor haar. De trein spurt weg en ik val met een plof naast haar op de nu lege stoel.

Ik heb tegenwoordig in ieder oor een gehoordingetje. Niet lekker maar ook wel weer lekker want ze staan in verbinding met mijn telefoon en zo kan ik muziek luisteren of een podcast. Dat laatste doe ik en ik zit net goed in het verhaal als de vrouw onrustig om zich heen begint te kijken. Ze kijkt naar mij, draait haar hoofd naar achteren, gluurt naar voren en langs mij heen naar de mensen aan de andere kant van het gangpad. Ik kijk haar aan en vraag zonder woorden, alleen mijn wenkbrauwen wat optrekkend of er iets mis is. Ik zet de podcast uit en ze fluistert, ik hoor allemaal stemmen. Het kwartje valt direct bij mij. Ik heb het volume wat hard staan en omdat je zo dicht naast elkaar zit kan zij bijna meeluisteren. Dit is een stiltecoupé, zegt ze. Ik wil geen geluid daarom zit ik hier. O sorry, ik had niet door dat het zo hard was. We fluisteren nog wat over en weer en ik begin de krant dan maar te lezen. In Utrecht gaat ze eruit. Met enige moeite probeert ze haar jasje aan te trekken maar het lukt niet zo. Ik help haar even en ze zegt bedankt, ja het is ook zo’n nauw jasje. Ik laat haar door en ze schenkt me een prettige glimlach.

55 minuten later dan dat ik instapte stap ik uit op station Amsterdam-Zuid(as). Het is nu nog 1,3 km lopen naar het huis van dochter. Als je het station uitkomt sta je midden tussen de hoge moderne gebouwen van de “zuid-as”. Links en rechts restaurants en koffietentjes maar ook een AH to go. Hier even een koffiepauze al is het niet de bedoeling dat je hem daar opdrinkt, go. In het verlengde van het station ligt de Minervalaan. De naam is ontleent aan de Romeinse Godin Minerva, de godin van het verstand. Mijn gezonde verstand vertelt me wel dat dit niet echt een verkeerde plek is om te wonen. Het eerste stuk is een brede boulevard met prachtige bomen, nu nog even zonder blad. Aan weerszijden riante vrijstaande villa’s. Achter de hekken met overal camera’s staan de auto’s uit het hogere segment. Denk hierbij aan Porsches, Mercedes g klasse terreinwagens en de duurste Audi’s. Nu weet ik niet of het een vereiste is om hier te mogen wonen maar bij bijna elke villa stond ook een elektrisch stadsautootje. Eigenlijk een soort Canta voor mindervaliden maar dan voor de happy view. Ja het is zo lastig parkeren met de grote auto in de van Baerlestraat. Dat overdekte fietsje is echt onmisbaar.

Minervalaan met bijna voorjaar
Minervalaan in de zomer. De bomen zijn prachtig vol.
De hippe elektrische winkelautootjes

Heerlijk in de zon verder lopend merk ik dat het voorjaar al begonnen is. De narcissen staan al in volle bloei.

De bomen nog kaal maar wat een narcissen.

Als we de de hoek omgaan staat kleinzoon ons al op te wachten. Drie maanden vond hij wel wat lang. Dochter en kleindochter zwaaien ons vanachter het glas toe. Wat een enthousiaste warme ontvangst. Bij verkoop van je huis wordt geadviseerd om voor een bezichtiging een appeltaart te bakken. Ruikt zo lekker. Dochter heeft er ook een gebakken, hij staat nog even in de oven. Zo wat was hij lekker. De foto’s van het nieuwe plekkie die we te zien kregen toen we in Spanje waren zagen er goed uit maar nu in het eggi kan ik zeggen, wat een heerlijke plek.

Weer terug naar Ede Geen gejakker op de weg maar heerlijk relaxed met de trein.

7 Comments on “De trein naar…………

  1. Nee natuurlijk kan opa niet zo lang gemist worden, zeker niet als er ook een mooi nieuw huis geshowd moet worden. Inderdaad heel handig om zo dicht bij het station te wonen. Bij mij komt er voor ieder reisje toch minimaal een half uurtje bij om eerst bij de tram te komen en dan met de tram bij het station . Dat duurt voor bijv. Rotterdam zelfs langer dan de treinreis.

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: