Feest of nachtmerrie.

Iedere dag ontvang ik een tip om over te schrijven vandaag:
Waarvan word je gespannen?

Het begon zo ontspannen. Gewoon een leuk feestje bij gezellige mensen. Misschien herken je het wel. Stoelen netjes in een kring gezet. Bijzettafeltjes met kleurrijke servetjes erop. Op de uitnodiging stond, aanvang feestje om 20:00 uur. Einde?

Zoals gewoonlijk ben ik er niet op de aangegeven tijd. Als ik om half negen binnenkom zijn bijna alle stoelen bezet. Er is nog een plaatsje naast iemand die het hoogste woord heeft. Oei, te laat voor de koffie. De kopjes en schaaltjes waar nog duidelijk sporen van gebak op te zien is gaan net richting keuken. Komt goed uit, scheelt weer een paar calorieën. De vrijgekomen ruimte op de niet al te grote tafeltjes wordt snel ingenomen door flesjes bier en wijn. Tussen de glazen is net nog ruimte voor bakjes gevuld met nootjes, olijven en stukjes kaas. De drank gaat er bij mijn buurman goed in en hij wordt steeds luidruchtiger. Hij is goed in vorm want om zijn verhalen wordt flink gelachen. Misschien ligt het aan mij maar ik kan er gewoon niet om lachen. Zou het soms te maken hebben dat ik geen alcohol drink? Dan begrijp je die humor waarschijnlijk niet.

De geur van verse bloemen op de tafel wordt verdrongen door de stank van al gebruikt frituurvet. Het deert niemand. De bitterballen smaken beter dan je door de lucht die uit de keuken komt zou denken.

Mijn buurman is even stil. Hij had toch wat moeite met de twee hete bitterballen die nog ongeschonden zijn mond ingingen. Zijn vrolijke bui is weg en hij geeft de gastvrouw de schuld van de hete ronde ballen. De ontspannen sfeer is verdwenen. Er hangt iets dreigends in de lucht en ik krijg het mij bekende tandarts gevoel. Als ik in de wachtkamer zit te wachten heb ik altijd een gespannen gevoel. Bij verliefdheid vlinders en bij de tandarts bakstenen in mijn buik. Op dit moment lijken de bitterballen wel stenen geworden.

Mijn buurman heeft duidelijk een slechte dronk. Iedereen schreeuwt door elkaar heen en het feest wordt een nachtmerrie. Ik wil weg en krijg nog net de kans om de gastvrouw te bedanken en verdwijn. Op de fiets kom ik weer wat tot rust. De bakstenen verlaten mijn maag.