Pasarela de Relleu. Heb jij hoogte- of dieptevrees?

Het kan natuurlijk niet uitblijven. Na het succes van de Caminito del Rey zijn er wel meer gemeentes in Spanje die een toeristische attractie wel kunnen gebruiken.

De Caminito del Rey oftewel de koningsroute. Het dankt zijn naam aan de koning die in 1921 een bezoekje kwam brengen. er moest wel eerst een speciaal stationnetje voor hem aangelegd worden. Maar hij deed het toch maar. Hij liep op een wankel paadje op meer dan 100 meter boven de kloof. Vanaf die tijd heet het dus Het Koningspad. In februari 2018 liepen we dit pad en heb er toen ook een blogje over gemaakt.

Zoals ik al schreef, er zijn meer gemeentes die wel zo’n koningspad willen. Er lopen alleen geen koningen overheen maar dat kan de pret niet drukken. de gemeente Relleu in de provincie Alicante heeft nu een eigen pad. Er was een geschikte plek in de kloof bij het stuwmeer, de Pantani de Relleu. Het pad heet officieel “Parasela de la Presa de Relleu. Een 212 meter lang houten pad en dit is bevestigd aan de rotswand. In februari 2022 ging het open voor publiek. Na de Caminito del Rey wil ik dit pad ook wel eens proberen. Je kunt er niet zomaar even heen met de camper maar moet eerst een lekker stukje lopen.

Wij parkeren Sprintertje iets voorbij het gemeentehuis van Relleu en beginnen aan de wandeling. Die begint op 443 meter en we dalen af naar 284 meter. We lopen over oude ezelspaadjes parallel aan de rivier de Amadòrio. Tenminste dat was toen, nu is de rivier droog. Het paadje is er een met veel scherpe ongelijke stenen. Ik zou persoonlijk dit niet op teenslippers lopen. Stevige stappers zijn wel aanbevolen.

Ik vind het heel indrukwekkend hier te lopen beseffend dat dit gebied al zo’n vier eeuwen voor de Romeinse tijd bewoond was. Hier dicht bij de stad bevond zich een Iberische nederzetting. Natuurlijk is de plek in de loop der tijd geplunderd maar er zijn nog steeds muren van ruim een halve meter dik overgebleven. Wat een hard leven moet dat zijn geweest. Maar goed na veel geklauter komen we bij het punt waar de loopbrug begint. er staat een houten huisje en daar kunnen wij een kaartje kopen. We betalen als pensionado’s het enorme bedrag van 1,50 euro p.p.

Het eerste stukje vanaf het houten huisje is een beetje lastig maar dan sta je op een plateau waar je een mooi zicht heb op het stuwmeer. Nou ja stuwmeer? Dat was eens, nu is het een kale droge vlakte. We lopen het houtenpad op dat aan de wand is bevestigd. als leuning een stalen draad die al een beetje slap wordt. We komen een Belgisch paar tegen en de man zegt, je moet geen dieptevrees hebben. Dieptevrees? Wij zeggen hoogtevrees. Op het einde van het pad is een glazen plateau waar je met max 4 personen op mag staan. Wij zijn met z’n tweeën dus geen probleem. Door het glas heen kun je mooi de diepte inkijken. We lopen weer terug, dit was het dan. Leuk, aardig maar niet spectaculair.

Na dit avontuur lopen we via een andere route terug naar Relleu. Totaal iets meer dan 10 kilometer. Een leuke wandeling en een mooie attractie. Als je na een hele steile klim boven in het dorp aankomt is er op de hoek een terras. Het biertje ging er in als bier.

Even iets anders. Weet jij dat ik het best leuk vind als je lid wordt van mijn YouTube kanaal? even een klikje op de knop en het wijst zich vanzelf.

Warme groet en een glimlach en tot het volgende blog.