Klassiek met rode wijn en een kaasplankje

De jaarlijkse top 400 van NPO 4 is weer voorbij. Prachtige muziek en de lijst samengesteld door luisteraars. Ik las het blog van AnneMarie. Op nummer een stond de Mattheus Passion van Bach., hoe kan het ook anders en AnneMarie tipte de nummer 4, de Requiem van Gabriel Fauré.

Ja wat is eigenlijk mijn favoriet. Dat was wel even denken. Ik vind zoveel mooi maar heb toch een top 5 kunnen samenstellen. Mijn top 5 bestaat uit muziek waar ik door geraakt ben. Iedere keer als ik zo’n stuk hoor gebeurt er iets. Op dat moment komt de herinnering aan de bij behorende gebeurtenis weer boven. Net zoals je waarschijnlijk ook precies weet waar en wat je aan het doen was met 9/11 de ramp in New York of de eerste maanlanding. Misschien niet de juiste volgorde maar ik begin direct bij,

Nummer 1

In 2010 liep ik met een rede de laatste 1800 km naar Santiago de Compostela.

Ik ben de GR route even kwijt en kom in een klein gehucht waar een oud kerkje staat. Sancta Anna, mijn lief heet Anna. Ik ga er naar binnen en ben er alleen. Het kerkje is er zo een met van die grote grijze stenen. Binnen sober ingericht en er branden kaarsen. Op mijn iPhone staat de Misa Criolla uitgevoerd door Mercedes Sosa en die zet ik op de speaker. Dan gebeurt er iets heel aparts. Ik voel de aanwezigheid van mijn twee overleden dochters. Het is echt of ze bij mij zijn. Het verwerken van dit verlies is een van de redenen waarom ik deze pelgrimage loop. Ik huil voluit en kan bijna niet stoppen. Het is of ze beide zeggen, het is goed zo. We zijn bij je deze tocht. Ik kom uit deze trance als de deur opengaat en er een paar dames binnenkomen die mij verbaasd aan kijken. Ik zet de muziek uit, droog mijn tranen. Ik steek nog drie kaarsen op, ook een voor hun moeder en blijf nog even met mijn ogen dicht zitten. Even in een andere wereld. Buiten is alles weer anders. Er rijden auto’s, er lopen mensen en het regent. Ik ben weer in de werkelijkheid. Daarom staat dit op nummer 1

De Misa Criolla (uitspraak Miesa Criozja), het bekendste werk van de Argentijnse componist Ariel Ramírez, werd gecomponeerd in 1964. Sinds kort was Latijn niet meer de enige toegestane taal in de kerk en Ariel Ramírez greep deze gelegenheid aan om één van de meest baanbrekende missen ooit te schrijven. Op deze opname hoor je de rauwe stem van Mercedes Sosa.

Nummer 2

Het lijkt wel een leven geleden maar ik weet het nog goed. Ik was alleen thuis. Mijn gewezen echtgenote hield niet van Klassiek, ze werd er “gek” van maar was deze dag niet thuis. Ik draaide CD’s op concertsterkte en toen kwam A te, o cara. Daar werd ik zo door getroffen dat ik hem zeker 10 keer herhaald heb. Ik kon gewoon niet stoppen. Het moment dat Joan Sutherland invalt en ze even als kwartet door zingen. Ik wist helemaal niet wat de inhoud van de opera was en wat ze nu eigenlijk zongen maar zooooo mooi.

Nummer 3

Ook alweer jaren geleden had ik met mijn vriend Wim een abonnement op de opera in de Stopera in Amsterdam. We hadden al een paar mooie gezien en toen was er de Orfeo en Euridice van Gluck. Ik was overdonderd. Het is nog steeds mijn favoriete opera.

Nummer 4

Nog veel langer geleden was ik koorknaap. Ja zo heet dat. Koorknaap in het koor van de Koepel Kathedraal Haarlem. Niet zomaar een koor, er was zelfs een school aan verbonden. De koorschool. Op een blog van een paar weken geleden schrijf ik erover.

Wij zongen veel Ave Maria’s maar ook wel het Ave Verum Corpus van Mozart. Die vond ik zo geweldig om te zingen. Als we die uitvoerden kreeg ik altijd een gelukzalig gevoel. Dat kun je dus als kind ook zeker hebben.

Nummer 5

Alweer de laatste maar zeker niet de minste. Eigenlijk het hele concerto maar ik beperk mij hier tot het Adagio. De eerste keer dat ik het hoorde ging er een schok door mij heen. Dat Spaanse temperament. Het is gecomponeerd door Rodrigo. Hij componeerde het op een dieptepunt in zijn leven. Hij had net z’n eerste kindje verloren. Het tweede deel gaat over zijn praten met God. De cadans gaat almaar door en wordt overgenomen door het orkest. Aan het eind hoor je alle instrumenten gezamenlijk en dit verbeeldt alle soorten gevoel die Rodrigo doorloopt, de liefde voor zijn kind en voor zijn vrouw en zijn smeekbede aan God om tenminste haar te laten leven. zijn vrouw verkeerde tijdens en na de bevalling ook in levensgevaar. ( uit een interview van Bill McLaughlin met de beroemde gitarist Pepe Romero) Nu ik dit weet luister ik toch heel anders naar deze prachtige muziek.

Zo dit is mijn persoonlijke top 5. Wat denk je? Op een misschien regenachtige dag deze werken beluisteren onder het genot van een mooi glas rood en een goed kaasplankje?

Ik ben benieuwd wat jouw favoriete muziekstuk is. Laat het mij gerust in een reactie weten.