Hobbelend door Letland

Alûksne

Na het zuiden van Estland en langs de grens rijdend van Rusland zijn we in Letland. We vinden natuurlijk weer een plekje aan een meer bij Alûksne.We staan achter het riet op een kleine parkeerplaats. Naast ons een plek waar je een boot in het water kan laten zakken. Achter de tuinen van wat huizen. Er komt een man naar ons toe met een klein wit hondje en vraagt ons, Holland? Ja. Hij heeft een blikje bier in zijn hand en dit lijkt aan zijn praten niet de eerste te zijn. Mooie plek hé, waar jullie hier staan. Ik ben hier opgegroeid en ben nu weer hier voor vakantie bij mijn ouders.

Kunnen we hier goed zwemmen? Wat heet goed zwemmen, het is hier het zuiverste water van Letland. Mijn neef is controleur en die zegt dat. Het water komt hier niet van een rivier of zo maar uit de grond. Ik laat jullie een plekje zien waar je goed het water in kan.

We lopen met hem mee. Het is 50 meter van onze plek. Een houten loopplank door bosjes en riet en daar is een heuse zwemsteiger met een zelf gemaakt trapje. Dat is dus weer geregeld, we kunnen morgen hier weer zwemmen annex ons wassen. Teruglopend naar onze plek is nog een paadje. Hij neemt ons luid pratend mee het paadje in en dit is een soort tuin wat bij zijn ouderlijk huis hoort. BBQ, hangmat en picknick tafel. Kunnen we allemaal gebruiken. Robert zo heet hij woont in Riga en heeft daar een eigen bedrijfje. Hij gaat weer naar huis maar we horen hem nog lang hard praten en lachen.

Heerlijk geslapen en het water in geweest. Hè, daar komt Robert. Hij draagt een papieren zak. Er komt een halve liter pot jam uit en een fles zwarte bessensap. Allebei gemaakt door zijn moeder en voor ons als gasten van Letland. We moeten ook echt kijken in Alûksne. Hij woont in Riga maar dat is maar niets met zijn geboortestad. Wat leuk toch dat iemand zo trots is op zijn omgeving. We maken nog even een foto en hij verdwijnt weer.

Op weg naar een camping

Na twee weken is het echt weer eens tijd om een wasje te draaien. Dat betekent of een wasserette of een camping opzoeken waar een wasmachine is. Het eerste is hier niet te vinden, het tweede lijkt iets makkelijker. We vinden er een via campercontact en stellen de navigatie in. Dat is niet de weg die we uitgezocht hebben op de kaart. We willen langs de grens blijven rijden en daar loopt toch ook een gele weg? Ons een beetje kennende begrijp je natuurlijk wel dat we onze eigen weg nemen. Wat denkt die Miepie van de Google Maps wel, dat zij het beter weet?

We rijden heerlijk ontspannen, armpje op de leuning, radio aan op FM Utrecht, zo blijf je ook een beetje bij met wat er in de regio gebeurt en Sprintertje rijdt vanzelf op de cruise control. Een bordje met vijftig km, afremmen en nog een bordje, einde verharde weg. Stukje onverhard, moet toch kunnen. Het stukje wordt zevenenveertig (47) km. Een prachtige weg met veel overhellende bochten, eigenlijk net een circuit. Op dit wasbord circuit is de max snelheid 80 en dat rijd ik ook. Hoe harder hoe minder je de hobbels voelt. Na een paar keer wat weg geslipt te zijn vraagt mijn lief of ik niet denk in een 4×4 drive car te rijden. Nee maar het voelt wel zo. Onderweg zomaar twee keer een kerk langs de weg. De bezoekers daarvan moeten deze weg dus ook doen. Op deze route vier keer een tegenligger gehad die ook zo hard rijden. Je ziet dan echt niets meer, wat een stof. We komen eindelijk bij een plaatsje en daar is zomaar weer asfalt, even stoppen voor een mok koffie.

De volgende 50 km naar de camping is de weg verhard, geen stof meer maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het is een ongelijke lappendeken. Ik heb een heerlijke verende chauffeurs stoel maar mijn lief haar stoel is statisch, echt comfortabel is dat niet.

Camping Dzerkali, in de NKC app staat, vakantiepark met bungalows en ruimte voor campers – gelegen aan meer. Het klopt. Vanaf de weg even drie km wasbord en dan is daar het park. Het is nog niet klaar maar in ontwikkeling. Niets mis mee. Houten huisjes aan de meerkant en voor de campers is er een plek gemaakt achter de tennisbaan op geplaveide ondergrond. We staan dus achter een hek. Na twee weken vrij staan is dit echt wel een tegenvaller. Er zijn twee toiletten en twee douches maar wel bijna tweehonderd meter verder in het gebouwtje van de receptie. Free WiFi, klopt maar alleen bij de bungalows, niet op de camperplek. Tarief? 20 euro, incl stroom. Dat hebben wij niet nodig, er kan vijf euro af. Het is weer even wennen. Maaaaaaar, de lakens en handdoeken zijn weer schoon, vanavond in een lekker fris ruikend bedje.

Morgen rijden we verder naar Daugavpils de tweede stad van Letland. Een stad waar heel veel gebeurd is en de stad van Mark Rothko maar daarover veel meer in mijn volgende blog.

Niets missen? Volg dit blog of volg via Facebook