Rimpels weg. Wie wil dat nou niet.

Vijftienhonderd meter van de Terme di Saturnia is een grote camperplaats. Er schijnen 400 campers een plaatsje te kunnen vinden. Er zijn toiletten en douches. De kosten zijn 14 euro per 24 uur. Maar ik ben hier niet om lang te blijven staan. Ik ben  hier voor een verjongingskuur. Als je zoals ik toch niet meer zo piep ben kan zo’n kuurtje waarschijnlijk geen kwaad. Het warme water dat via een waterval naar beneden stort heeft een constante temperatuur van 38 graden. Het riekt behoorlijk naar zwavel, dat moet wel goed zijn. Het is ook geen modeverschijnsel van deze tijd. Eerst de Etrusken en daarna de Romeinen waren al grootverbruikers van deze thermen. De volgende dag al vroeg naar het warme water. Daar aangekomen, als ik mijn makkelijke India broek wil verruilen voor mijn zwembroek kom ik erachter dat die dus nog op het bed ligt. Om nu weer die anderhalve km terug te gaan is ook zo wat. Gelukkig kan ik een damesslip lenen. Ik heb de keus uit een tijgerprint, een zwarte met een kantje en een effen zwarte slip. De keus is niet moeilijk. Na dit oponthoud dan eindelijk het water in. Het is niet bepaald vlak en de stenen zijn scherp maar ik haal de waterval en dan onderuit met alleen het koppie boven water. Het is net een groot bubbelbad. Wat een weldaad. De straal die naar beneden komt masseert mijn rug en nek. Na een tijdje zitten in dit zwavelwater vind ik het genoeg en nu kijken hoe het met de rimpels is. Er zijn er bij gekomen. Net als na een lange afwas zitten er aan de toppen van mijn vingers allemaal van die wasbordjes. Maar die zijn niet blijvend. Ondanks de vele mensen in het water die ook allemaal deze ervaring willen meemaken is het wel een aanrader. Mijn huid voelt lekker zacht aan en ik voel mij fit.

Hierna rijden we door naar de volgende camping. Het blijkt in een bos te zijn, heel erg donker en binnen een paar seconden proberen een paar wel heel brutale muggen mij als donor van bloed te gebruiken. Nu heb ik wel een donor codicil getekend maar deze geldt niet voor muggen. Wegwezen dus. We komen uit op een prachtige gratis camperplaats in Chiusdino. Het is een historische plek waar ook wel veel toeristen op af komen. Wat is er dan zo bijzonder? Hier staat een van de mooiste abdijen van Italië. Zelfs zonder dak is het een indrukwekkend geheel. Gebouwd tussen 1318 en 1388.

De kapel die iets verder op een heuvel staat is zelfs nog ouder. In de kapel is een ruimte waar een zwaard in de rotsen steekt. Het verhaal wil dat ridder Galgano die nogal vechtlustig was bezocht werd door 12 apostelen. Zij vroegen hem te stoppen met roven en moorden. Ridder Galgano dacht eerst: waar bemoeien jullie je mee en ging lekker verder met zijn vrijgevochten leventje. Maar de apostelen zijn echte volhouders en probeerden hem wijs te maken dat zijn zwaard zomaar door een rots kon steken. Ja gekke Henkie dacht hij. Maar het bleef kriebelen en hij ging het toch proberen. Oei, daar ging het zwaard als door biologische boter heen de rots in. Dat was voor hem een teken, zijn zwaard bleef in de steen en hij leefde verder als kluizenaar.

In onderstaande video meer over deze plaats. https://youtu.be/tEbnBVqmM2g

De inwendige mens hoef je hier ook niet te vergeten. Tegenover de abdij is een restaurant met heerlijke eerlijke producten.