De vlinders van Roquebrun

Er moet mij toch eerst even iets van het hart. In 2010 op weg naar Santiago de Compostela mocht/moest ik  1000 km door Frankrijk lopen. Mijn toch al niet hoge verwachtingen van de Fransen werden helaas bewaarheid door de arrogantie waarmee ik benaderd werd. Nu zal daar mijn niet al te beste Frans aan meegewerkt hebben. Als ik de weg vroeg werd ik regelmatig de verkeerde kant opgestuurd. Begrepen ze mij verkeerd? Uitzonderingen waren er ook hoor. Op mijn tocht door Europa is het dus de bedoeling vanuit Spanje zo snel mogelijk door Frankrijk naar Italië. Maar wat is het toch een verdomd mooi land. In ben nu terecht gekomen in Roquebrun in de Lanquedoc. Een oud stadje aan de rivier de l’Orb. De weg hiernaartoe was ook zo schilderachtig dat ik telkens zo in mijn uppie zat te ohh-en. Wat doe ik dus? Even rekenen, 15 mei mijn lief in de armen sluiten op het vliegveld van Pisa. Ik heb genoeg tijd om hier nog wat verder rond te kijken. Niet dus als een speer door Frankrijk.

Vandaag is het eindelijk weer eens prachtig weer. Het wordt 22 graden en dat is best wel al heet in de zon. Tijd voor een fikse wandeling. Er loopt een route naar de col de Locnos maar 4 heen en weer 4 km terug. Net lekker. Mijn Hanwags aan, gevuld rugzakje op de rug en lopen. Ik begin laag bij de rivier maar al snel gaat het flink naar boven. Het asfaltpad gaat over in een kiezelpad en voor ik er erg in heb ben ik al flink hoog. Het valt mij op dat na een paar bochten de rivier al klein geworden is. Het begint nu toch al aardig warm te worden en het luie zweet van de afgelopen dagen moet er toch een keer uit. De druppels lopen langs en in mijn ogen. Heel handig heb ik geen zweethaarband in mijn rugzak gedaan maar wel @mijnlief, voor de zekerheid een donzen jasje. Ja je weet maar nooit. In die paar km ben ik toch op 376 meter hoog gekomen. Hier is een soort kruispunt, er loopt nog een blauwe route die is 18 km, de twijfel slaat toe. Doe ik het of doe ik het niet. Ik heb maar een flesje water en een klein stukje stokbrood bij me. Ik besluit om het niet te doen en ga dezelfde weg weer terug.

Het loopt lekker zo naar beneden en kijk daar fladdert een witte vlinder om mij heen. Wat gezellig en even later komt daar nog een donkere vlinder bij. Er zijn nog veel meer vlinders maar deze twee blijven om mij heen draaien. Het lijkt wel een soort teken. Intimi begrijpen wel wat ik bedoel. Als ik verder naar beneden ben zijn ze verdwenen.

Beneden in het stadje is een soort streekmarkt met allemaal verse biologische producten uit de buurt. Er staat ook een grote kraam waar het erg druk is. Hier wordt plaatselijk gebrouwen Roquebrun bier verkocht. Natuurlijk ga ik ook even keuren. De eerste slokken zijn lekker maar het is voor mij toch wat aan de zoete kant. Ik heb het glas wel keurig leeg gedronken. Ik loop nog wat rond en er wordt zowaar regelmatig bonjour tegen mij gezegd. Moet toch niet gekker worden.

P.S. afbeelding vlinders zijn van internet.