lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
roadtrip to Scotland part four
Het is zoals gewoonlijk weer tien uur als wij aan de trip naar Gairloch beginnen. Het eerste stuk rijden we dezelfde weg als toen we naar Portree reden maar dan nu de andere kant op. Het ziet er toch anders uit. Het is heel stil op de weg. We gaan richting de grote Skybridge. We zijn snel weer op het vaste land en vervolgen onze weg wat ze hier een A weg noemen. Bij ons noem je dat een Provinciale weg. Op dit soort wegen mag je ook nog 80 mijl rijden. Je kunt op twee manieren naar Gairloch, helemaal over deze A weg of een weg binnendoor op een wel heel leuke smalle weg. Wij kiezen natuurlijk voor de tweede en met onze smalle Sprinter kan dat ook makkelijk. Denk bij dit soort wegen aan een weggetje dat je wel eens ziet en dat dan bv naar een boerderij loopt. Ongeveer die breedte. Er zijn een hoop passing places waar men keurig wacht tot je erlangs bent. En iedereen geeft een groet naar elkaar. De grap ging al rond dat al die Schotten zo vriendelijk zwaaien. Maar de echte regels zoals het eigenlijk moet weten wij dan nog niet, maar daarover later. Gairloch is een leuk vissersplaatsje en ruim voor het centrum is de haven.
Veel mooi gekleurde netten, oude bootjes en voor de toeristen boottochtjes. Je zou, met de nadruk op zou, er walvissen kunnen spotten en nog veel meer. Het dorpje leeft nu bijna helemaal van toeristen die hier komen voor de prachtige omgeving waar je heerlijke wandelingen kunt maken.Er is zelfs een 9 holes golfbaan waar drie deelnemers graag gebruik van maken. De camping ligt prachtig en is zeer ruim opgezet. Er is een ruim gesorteerde campwinkel waar ze echt van alles verkopen. Zo’n soort winkel van Sinkel. Nu heb ik een vermoeden dat de eigenaar van deze winkel een contract heeft met de plaatselijke midges, ja daar gaan we weer. Het is prachtig weer en windstil. Dan wil je natuurlijk lekker buiten zijn, buiten kokkerellen. Zo ook ik, ik probeer mijn gasje aan te steken als er plotseling niet een paar, nee een heel bataljon midges dat op brute wijze willen verstoren. Niet alleen bij mij maar dus bij iedereen. Wat doe je dan, je gaat in draf naar die bewuste campwinkel , koopt nog meer anti midges middelen en de hoofdnetjes zijn in no-time uitverkocht. Het positieve is dan weer dat het nooit langer dan een uur duurt, dan zijn ze weer net zo snel verdwenen als ze gekomen zijn. De volgende dag is een dag om een beetje te relaxen. Fietsen naar het dorp, een mooie wandeling maken en golven. Om zes uur staat er een door Willem georganiseerde verrassing op het programma. Ik zie al mensen met rode konen van de spanning rondlopen, maar het kan natuurlijk ook van de overvloedige en felle zon zijn die we de afgelopen dagen mogen meemaken, wie zal het zeggen.
Dan wordt het stil want in de verte zien we Willem aankomen en hij is niet alleen. Hij begeleidt een trommelaar en een doeldelzakspeler in vol ornaat. We krijgen uitleg over de instrumenten en ook over de kleding. De trommelaar verstaat goed Nederlands en dat is niet zo gek want hij heeft een Nederlandse moeder. Zij doet de vertaling van de uitleg. We worden natuurlijk ook getrakteerd op een mini concert.
Nu heb ik in mijn vorige blog al aangekondigd dat er nu eindelijk een einde komt aan de onzekerheid van die onderbroek onder de kilt. Een van de deelneemsters, ik zal de naam niet noemen, maar die is hetzelfde als de beeldjes van de vrouw met het kinderke op haar arm, heeft al wat vooronderzoek gedaan. De eerste keer dat ze het vroeg aan een waar van ze dacht dat het een Schot was bleek het een Belg te zijn maar bij de tweede was het raak. Een mooie, grote en jonge Schot waar zij het aan vroeg, tilde de zijkant van zijn kilt op en dus………..geen onderbroek. Nu weten we het. Ja en nee, want ook aan deze twee jonge mannen die het concert gaven vroeg ze het. Het lachende antwoord: het is een geheim. Nu weten we het dus nog niet. Maar niet getreurd, zij zet het onderzoek voort.
Het is zondag en we gaan weer een mooi ritje maken. Rijden van Gairloch naar Durness. 201 km. Utrecht- Maastricht, twee uurtjes rijden. Nee hier is dat toch echt anders. We hebben in ieder geval geen haast en dat wil je ook echt niet hebben. De natuur is van zo’n overweldigende schoonheid dat mijn twee ogen ruim overwerk moeten doen. Het is super helder weer en je kunt ver zien. Ik heb telkens het gevoel dat ik weer een P plaats moet in duiken om nog meer te genieten van de vergezichten, prachtig gekleurde rotsformaties, heldere meren. Het is goed dat we in dit jaargetijde hier zijn want zoveel paars gekleurde hei zie je zelfs op de Ginkelse heide bij Ede niet. En deze hei hier is heerlijk geurend.
Onderweg komen we nog in een klein stadje, Ullapool. Dit stadje werd in 1788 als vissershaven ontworpen. Het is dus een kunstmatig aangelegde haven. Allemaal witte huisjes aan een haven en ook een grote supermarkt waar de nodige inkopen gedaan worden. Want zelfs met deze op verliefdheid lijkende indrukken van de natuur moet de maag toch wel gevuld blijven. Het laatste stuk, zo’n 30 km rijden we weer op zo’n smalle eenbaansweg met passeer stukken. Twee auto’s voor mij rijdt Peter en Ria met hun grote Niesmann-Bisschoff en achter mij rijdt een ongeduldige BMW. Peter laat alle tegenliggers keurig door en wij sluiten aan. Dat schijnt dus helemaal verkeerd te zijn. Op de camping aangekomen springt er een furieuze dame uit haar BMW en begint tegen Willem die ons opvangt te tieren en wil ons aangeven bij de politie. Je moet n.l. sneller verkeer doorlaten op dit soort wegen. Willem gooit al zijn charmes in de strijd en de dame spoedt zich weer weg . We staan op een ruime camping, direct aan het strand, het zonnetje schijnt, het leven is niet echt verkeerd zo.
lopen - koken - camper 
Weer een prachtig verhaal! Wat een mooie omgeving! Ben ook zeer nieuws hierin naar de hamvraag haha! Nog veel plezier maar aan de mooie omgeving en prachtige natuur zal het niet liggen! Vr. Groet Alie
LikeLike
Lieve reizigers
Wat een mooie plaatjes weer. De uitzichten, de kleuren en de mooie dorpjes, echt heel bijzonder.
Wat betreft de kilt, er gaat een verhaal dat ze er inderdaad niets onderaan hebben maar aan de binnenkant een zgn LONG JOHN BAG hebben, ter bescherming of zo 😂😉……..
Ben benieuwd of jullie er echt achterkomen.
Fijne reis verder en vlg mij hebben bof met het weer.
Groetjes 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Zeg maar gerust het leven is geweldig zo.
Wat is het daar prachtig in deze periode met de zon erbij. En zulke mooie heldere foto’s.
Mooie tijd nog en een zonnige groet.
LikeLike