Van Redondela naar Pontevedra op de Camino Portuquès

Het rolgordijn dat nauwelijks het geluid van de drukke doorgaande weg tegenhoudt gaat open en het ziet er niet onaardig uit. Het is droog. Onze kamers, ja we slapen in kamers en niet in een slaapzaal zijn 300 meter van de ontbijtplek. Er wordt flink gebunkerd, broodjes en gebakken eieren. Een goede ondergrond voor de 19 km van Redondela naar Pontevedra die we vandaag gaan lopen. Sjan gaat er alleen als een speer vandoor op de voet gevolgd door Annet. De andere vijf beginnen rustig aan de behoorlijke klim die we direct voor de kiezen krijgen. Maar het aardige is dat als je eenmaal boven bent het uitzicht meestal prachtig is ennnn je mag weer naar beneden. Je knieën vinden stijgen aantrekkelijk dan afdalen maar het hoort er allemaal bij. Ondertussen is Anneke aan het saaiste gedeelte begonnen. Zij rijdt het busje dat we bij ons hebben en zo’n dag duurt echt wel lang als je niet door die mooie natuur loopt. Gisteren heb ik dat gedaan en morgen doen we ieder een deel.

We dalen af en kijken op het meer van Vigo.

lopen langs kleine huisjes met in de tuin allemaal druivenstokken. Als er druiven aan zitten zijn het hele kleine in mooie trosjes. De eerste koffie stop is in Arcade waar we over een oude Romeinse brug lopen.

In Arcade gaat de weg echt stijgen. Je moet uitkijken niet achterover te vallen, maar we komen boven. Inmiddels is er een Portugees mee gaan lopen. Het blijkt dat hij in Gemert geboren is en op vijf jarige leeftijd weer naar Portugal gegaan. Leuk gesprek mee gehad. We komen nog een Nederlands meisje tegen die de andere kant oploopt. Heeft de Frances gedaan en nu van SdC naar Porto.

de weg gaat over in een stenen pad, prettig dat het nu droog is.

En dan zomaar midden in het bos zitten twee mannen. De een speelt prachtig gitaar en de ander verkoopt zelf gemaakte leren armbandjes.  Op zo’n vijf km voor ht eindpunt krijgen we een bericht van Annet, zij is er al. Het hele stuk achter elkaar doorgelopen, wat een kanjer, volgende maand wordt ze 69.

we nemen nog een stuk alternatieve route, een groene route langs een riviertje met super helder water. We hebben een democratische groep en vier wensen in een hotel te slapen en de andere vier slapen met 36 anderen in de plaatselijke alberque. Twintig stapelbedden in een kamer.

eten hier in Spanje is moeilijk als je vroeg wil. De meeste tentjes serveren pas vanaf half acht eten. Maar we vinden toch wat.