stukje Via de la Plata

Het is tijd om Andalucië eens te verlaten. Wat gaan we doen. Linksaf richting Portugal of Spanje door in het spoor van de Via de la Plata. Het wordt het laatste. Voor wie niet weet wat de la Plata is even een opfrissertje. De Via de la Plata of ook wel de zilverroute genoemd is een voettocht van Sevilla naar Santiago de Compostela. In 2016 was het de bedoeling dat ik de 500 km naar Salamanca zou lopen maar helaas door een vervelende val en een ontsteking aan mijn scheenbeen moest ik na 420 km afhaken. In maart hoop ik het weer op te pakken en dan door naar Santiago. Nu rijden we met de Sprinter zoveel mogelijk de route en komen op de mooiste plaatsen.

Eerst even een terugblik. Net een half uurtje weg uit La Muela waar ik bij Carin en Carlos een filmpje heb gemaakt, rijdend door een soort natuurpark komt er een prachtige plek om te overnachten. Pal aan een mooi strand. Ja net onderweg en nu al stoppen? Ja toch maar doen. Het is wel een gedoogplek, de Guardia Civil komt regelmatig een rondje doen en ook de lokale politie vindt het wel een mooi plekje want die komt ook vaak langs. Het is zo lekker daar dat het zelfs vier nachten wordt. Leuke ontmoeting met Joop uit Friesland die heerlijk in zijn zelf ingerichte oude Mercedes bus woont en ook hier staat. In het onderstaande filmpje een kleine impressie van deze plek.

Het is wel weer even wennen als het een dag iets ander weer is dan wat ik al helemaal normaal vind. Het regent en niet zo’n beetje ook. De ondergrond waar we staan is een soort zacht grit en het wordt een blubber zooi. Snel weg hier anders kom je er niet meer uit. Rustig aan naar boven, niet te veel gassen en het lukt om er uit te komen. Er is veel wind en de regen is snel weg. Op weg naar Cadiz. Ik dacht dat het een saaie stad zou zijn maar nee, er is veel geinvesteerd om haar weer aantrekkelijk te maken en dat is aardig gelukt. Nog een stukje doorrijden en dan is daar weer het zicht op het ruime sop, de Atlantic Ocean. Op een parkeerterrein naast een dichte bar staat een grote witte camper daar kan de gekleurde Sprinter best naast staan. De voorkant kijkt lekker zo over de zee. Het is al donker en in de verte zien we de lichtsignalen van de vuurtoren. Morgen even goed kijken of waar die staat te lopen is.

Wakker gemaakt worden door het slaan van de golven op de kust is zooooo lekker. Deur open en de lucht van de zee opsnuiven. Direct even het strand op en dan weer een prettige geur mijn niet al te kleine neus binnen laten komen. De geur van verse koffie. Er zijn mindere dagen. Dan lopen over het strand naar Chipiona. Het is eb en heel apart om te zien dat er allemaal rotsen te voorschijn zijn gekomen. Het barst van de vogels die op jacht zijn naar een lekker maaltje en een paar oesterstekers gaan met lieslaarzen het water in om zoals de naam al zegt oesters te steken.  Het is ongeveer vier km over het strand naar de vuurtoren. Het blijkt de hoogste toren van Spanje te zijn en zelfs de twee na hoogste van de wereld. Bouwjaar 1867. Honderd jaar v Chr, werd er hier al door de Romeinen een vuurtoren gebouwd.(informatie van MásSpanje).  Chipiona is een leuk stadje om te bezoeken, heel verrassend. Weer terug bij de Sprinter klok ik toch 12 km.

Ook van deze plek weer afscheid nemen om door te gaan naar Sanlúcar de Barremeda. Het vrij/wild staan houdt ook in een tijdje niet douchen en het water van de Atlantic is toch nog wel een graad of twintig te koud voor mij. Nu dus een paar dagen op een camperplaats. Voor camperplaats mooie ruime plaatsen, zie filmpje en ook weer een heel verrassende plaats. Ik was vroeger een echte sherry drinker en nu ook nog regelmatig een glaasje droge sherry. In de sherry tijd dronk ik ook  manzanilla die ook bij Appie te verkrijgen was. Die komt dus hier vandaan, heel veel bodega’s en een sherry museum. Een van de beste sherry’s ter wereld is de Don Domingo Perez Marin, je raadt het al, wordt hier gemaakt.

Nu dus de Via de la Plata. Om in het eerste plaatsje Guillena te komen rijden door een prachtig maar arm gebied. Het gebied van de salinas, zoutmeren. Bergen met zout langs de weg. Het smalle weggetje gaat over een dijk dwars door het gebied heen. De weg heet verhard, dat klopt ook wel maar vol met diepe kuilen. De zoutmarkt is jaren geleden al ingestort en dat is te zien. Bij die zoutmeren ook zwermen vogels.

De GPS geeft aan rechtdoor maar dat is over een onverharde weg door ook aan deze kant van de rivier het park Doñana. Je begrijpt dat dit fantastisch is. Niet harder dan 25 km p.u. en natuur aan beide kanten, genieten.

In Guillena op zoek naar een geschikte slaapplaats. Er staat een bordje, stuwmeer, daar maar eens kijken. Een flink klimmende weg die bij de stuw dood loopt. Even moeilijk keren op dat smalle weggetje en dan een super steile grintweg de hoogte in naar een recreatie gebied. Boven aangekomen is het weer verrassend. Een heel rijtje krothuisjes waar harde muziek vandaan komt en een groot grasachtig terrein met olijfbomen hier en daar. Hier zitten hele families te eten en lekker aan het sporten. Maar iedereen gaat weer weg en wij zijn de enigen die er staan, zo mooi met uitzicht op Sevilla.

De volgende dag toch weer verder. Rijden over de A5301 een soort B-weg door een gebied dat je hoopt in je dromen te zien. Niet harder dan 50 km p.u. en proberen goed om mij heen te kijken. In een haarspeldbocht staat een auto en de bestuurder gebaart om stapvoets te rijden. In de volgende bocht staan een paar pick-ups en uit het veld sjouwen een paar mannen een geschoten groot hert naar een van de auto’s. Het is inmiddels al laat in de middag en het wordt tijd om een slaapplek te zoeken. Puebla del Maestre lijkt wel geschikt. Een klein dorp dat lijkt te slapen, alleen een paar mannen te zien die uit de plaatselijke kroeg komen. Het waait intussen hard en naast een dijkje, tegenover een sportveld onder een steeneik is een prachtig plekje. Er komen wel iedere keer wat mensen schuchter kijken wat dat groene monster daar te doen heeft maar ze gaan ook allemaal weer terug hun huizen in. Een oudere man(wat is oud?) loopt wat heen en weer, ik stap uit en geef hem een hand en zeg dat we hier een nachtje willen staan. Hij lijkt het te begrijpen en knikt.

Het is half tien in de avond als er een auto naast de Sprinter stopt. Een deur gaart open en slaat weer dicht. Oei, politie? Er wordt op de deur geklopt en er staat een man. Heel gek doe ik toch open en stap uit. Stel mijzelf voor en geef hem een hand. Kunnen we hier een nacht staan? Hij roept iedere keer een woord dat wij niet begrijpen. De vertaal app biedt uitkomst. Kom even binnen. Hij stoot direct zijn hoofd, dus komt lekker binnen. Hij spreekt het woord in, ALCALDE en de vertaling geeft BURGEMEESTER. Het blijkt de burgermeester te zijn. Geen probleem om hier een nachtje te staan, hij gaat weg en even later weer een klopje, hij geeft nog even een folder van de gemeente. Heerlijk geslapen.

(Wordt vervolgd)