lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
drie is teveel?
Afgelopen week was een waar cultuurweekje. Het begint met de woensdag. Het jaarlijkse dagje met mijn twee zussen. De hele dag regen dus fietsen is geen optie. Het wordt het textielmuseum in Tilburg. Dit is gehuisvest in de oude textielfabriek van de firma C. Mommers & Co., ooit een van de grootste werkgevers in Tilburg. Ik hoorde van een oude werknemer dat toen de een na de andere fabriek dichtging er ruim 80% van de Tilburgers werkloos waren. Maar nu is het reuze interessant om te kijken hoe het er vroeger aan toe ging en kun je in het textiel lab zien hoe nu met moderne technieken gewerkt wordt.
We zijn er van half elf tot tegen vijven, zo interessant is het.
Dan donderdag. Naar Veenhuizen waar ik naar een voorstelling ga kijken van het Pauperparadijs. Het is gebaseerd op het boek van Suzanna Jansen en is gebaseerd op een echte gebeurtenis. Een verborgen stuk Nederlandse geschiedenis: een uniek heropvoedingsexperiment in de Drentse nederzetting Veenhuizen, waaraan haar voorouders zijn blootgesteld. In drie enorme gestichten werden vanaf 1823 tienduizenden arme stadsgezinnen gedrild tot nuttige burgers. Maar wat begon als een bevlogen plan om de onderklasse te verheffen, veranderde al snel in een drama. Zo’n 100.000 paupers uit heel Nederland ondergingen hier een heropvoeding. Een miljoen huidige Nederlanders stamt van deze mensen af.
Suzanna Jansen: “Ik ben heel blij dat we dit belangrijke verhaal in een andere vorm nog een keer kunnen vertellen. De geschiedenis van de paupers in de gestichten van Veenhuizen is te belangrijk om te vergeten.
Voor mij is het natuurlijk een mooi idee om mijn voorouders en al die andere paupers opnieuw een stem te kunnen geven, maar het gaat er vooral om dat dit verhaal nog altijd actueel is. Er zijn in Nederland nog steeds mensen aangewezen op de voedselbank, er zijn nog altijd vooroordelen over mensen die het niet zelf redden, en als samenleving weten we nog steeds niet goed hoe we daarmee om moeten gaan. Er worden individuëngemangeld in de machinerie van regels die vanuit de beste bedoelingen zijn bedacht.”
Helaas zijn er dit jaar geen voorstellingen meer maar er wordt hard aan gewerkt om volgend jaar misschien in Amsterdam-Noord voorstellingen te geven. Een groot deel van de paupers kwam hiervandaan en het boek speelt ook voor een deel zich hier af.
Zaterdag was ik in Deventer waar het jaarlijkse tuinfeest wordt gegeven. De oude binnenstad van Deventer is het podium voor meer dan 30 dichters. Rondom Theater Bouwkunde dragen zij voor uit eigen werk in het intieme decor van middeleeuwse kloostertuinen. Ook wordt er veel muziek gemaakt.
De Limburgse Stéphanie Struijk, beter bekend als Stevie Ann was de eerste act die ik zag. Stephanie kan zich rekenen tot één van de gerenommeerde singer-songwriters van ons land. Ze heeft in 2015 een nieuw, titelloos, album gemaakt. Ze schreef de tekst en muziek samen met Daniël Lohues tijdens een twee weken durende roadtrip door de Verenigde Staten.
Bij de dichters begon ik met Roos Rebergen is zangeres, misschien ken je haar van de band Roosbeef maar als dichter is zij ook erg goed.
Hierna was Bart Chabot aan de beurt. Wat een beweging en expressie heeft die man toch. Een kijk en luister genot.
Hierna Erik Jan Harmens in duet met Ilja Leonard Pfeijffer. Eerlijk gezegd ging dit wat boven mijn pet alhoewel dit misschien ook wel kwam doordat ik mijn hoofd nog vol had van Bart.
Dan is er weer muziek en wel van Lucky Fonz III, ik kende hem niet maar nu dus wel. Goede actuele teksten en ontroerende songs. Dan is het de beurt aan Spinvis, hij mocht maar een kwartier optreden maar voor mij was dat wel genoeg. Het gitaar geluid stond zo hard dat je zijn teksten niet kon verstaan.
NO blues is de afsluiter. En wat voor een, heerlijke ritmische muziek. Wie het woord ‘arabicana’ opzoekt, belandt bij de gelijknamige muziekstijl en de uitvinder ervan: NO blues. Zelfs na tien jaar is de band met zijn broeierige mix van Oriëntaalse roots en americana nog steeds uniek in de wereld. Ook op het nieuwste album Oh Yeah Habibi slaat NO blues een brug tussen oost en west, en vloeien Maas, Jordaan, Nijl, Rijn en Mississippi samen tot één meanderende muziekdelta. Geweldig.
Drie van deze dagen in een week is wat veel maar het was wel genieten.
lopen - koken - camper 
Dit was een leuke culturele week, en wat gezellig om zo met je zussen op stap te gaan. Ik doe dit ook 2x per jaar met mijn zusjes en dat zijn dagen met gouden randjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Wij doen het nu 7 jaar sinds het overlijden van ons moedertje. Zonder aanhang is toch anders.
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk idee om zo met je zusjes op stap te gaan! Leuk festivalletje met grote namen daar in Deventer!
LikeLike
Ja volgend jaar zeker weer Andrys.
LikeGeliked door 1 persoon