Dit kan echt niet meer.

We nemen de kustweg en gaan bij Castello de la Plana weg van de kust. De navigatie staat op kleine wegen en met die opdracht heeft hij (dit is toevallig een mannenstem) totaal geen moeite. Smalle wegen met gaten en veel bochten. Sprintertje heeft er wel zin in en bromt tevreden. Ons doel vandaag is Onda. Dit is een stadje met een keramiek historie. Ook nu nog, veel tegelfabrieken, de nationale school voor keramiek en een museum waar alles te zien is over de tegelindustrie. Vanaf het primitieve begin tot en met het digitale tijdperk. We vinden de gratis camperplek maar worden hier niet vrolijk van. Het begint al met het welkom van onze nieuwe tijdelijke buren. Ik zet sprintertje keurig naast de lijn die er getrokken is. Ik sta nog niet stil of de deur van de super brede camper die naast ons staat vliegt open en de vrouw die in de deuropening staat kijkt mij aan met een dodelijk giftige blik in haar ogen. Gelukkig heb ik alle vaccinaties gehad en ben immuun voor die blikken. Maar toch, deze plek voelt niet lekker. Veel herrie en kaal. We blijven hier niet. De Duitse buurvrouw heeft een goede dag want ze denkt dat haar blik toch geholpen heeft. We gaan 9,5 km verder naar een dorpje met 2200 inwoners, Sueras. Hier is een camperplek bij een plaatselijke albergue. Als ik alberque hoor krijg ik al snel een warm gevoel. Het dorp is gebouwd op een flinke heuvel. In mijn caminotijd lag een alberque meestal op het hoogste punt. Na een dag lopen ben je eindelijk in een dorpje en moet je nog helemaal naar boven lopen. Daar is goed over nagedacht, nog even afzien. Maar hier ligt hij juist op het laagste punt. We nemen een duik in een steile weg naar beneden en komen op een soort platform waar ruimte is voor een aantal campers en de alberque. Gratis plek met alle voorzieningen en zelfs gratis stroom. Wat een welkom.

We maken kennis met de alcalde, de burgemeester die ons ook welkom heet in zijn dorp. Morgen is er fiësta. In het dorp worden een paar koeien en een stier door de straten gejaagd en de stoerste mannen tonen dan hun “moed” en springen vlak voor de stier hen bereikt door een hek. We zijn uitgenodigd. We besluiten om nog een nachtje te blijven en dit feest mee te maken. Maar eerst komt er nog een oude herder voorbij met geiten, schapen en een paar honden. Je hoort ze al van verre aankomen door de bellen aan hun nek.

De volgende middag om twee uur is het zover. We ondernemen de klim naar boven naar het centrale plein(tje). Zover komen we niet want we worden tegengehouden door een hek met grote openingen. De macho’s staan te wachten in de smalle straat en daar komen de koeien en de stier. Een paar jongens lopen erachteraan en slaan de beesten met een stok. Het vee rent voorbij en de macho’s duiken door de spijlen van het hek. Het schijnt traditie te zijn maar dit is duidelijk dieren mishandeling vinden wij. Vanavond om elf uur is er nog een vuurwerk, dat willen we wel meemaken.

We rijden eerst nog even terug naar Onda om daar het tegelmuseum te bezoeken. We zijn in de anderhalf uur de enige bezoekers. Ook in Onda is het vandaag feest met de koeien alleen dan een stuk grootser dan in Sueras. Hele groepen mensen in de straten en elke groep heeft zijn specifieke kleding aan. Dit schijnt de hele nacht door te gaan dus geen spijt dat we hier niet gebleven zijn.

Prachtige dingen gezien in het museum.

Het is bijna elf uur en we ondernemen de weg naar boven weer. Op naar het vuurwerk. Wel gek dat dat midden in het dorp is, tussen alle monumentale panden zoals de kerk. Er wordt een stevige houten paal in het wegdek getimmerd en ernaast ligt een lang touw. Vuurwerk? We hebben het mis. Er komt een stier met twee nog niet brandende fakkels aan zijn hoorns uit een stal onder het gemeentehuis. Aan zijn hals en kop zit een lang touw en daarmee wordt hij naar de paal getrokken. Als hij klem staat tegen de paal worden de twee fakkels door twee meisjes aangestoken. De menigte die er omheen staat zoekt een veilig heenkomen en twee mannen doen de rest. Er staat er een achter de stier die zijn staart vasthoudt en de ander voor de stier die het touw moet doorsnijden. Dat lukt alleen niet zo makkelijk. De stier springt alle kanten op. Na een paar mislukte pogingen is het touw door en de stier los. Hij probeert uit alle macht die fakkels uit te krijgen wat natuurlijk niet lukt. Ik zie zijn hart tekeergaan, na even verdwijnt hij de straat in en komt niet meer terug wat eigenlijk wel de bedoeling was. Het is een afschuwelijk schouwspel maar ja, “traditie”…

Zo langzamerhand komen er wel steeds meer tegenstanders van dit gebruik maar voor het helemaal is verdwenen zal nog wel even duren. Afschaffing van de slavernij ging ook niet in een paar jaar en over Zwarte Piet maar niet te spreken.

Ik heb er een filmpje van gemaakt zodat je zelf je mening kan vormen. Niet kijken is ook een goede optie.

Wij vonden het vreselijk en ik heb er nog lang wakker van gelegen.

Vanochtend, zondagochtend, is het al vroeg druk bij de cafetaria van de alberque. slapers zijn er niet maar er komen veel mensen uit het dorp hier bij elkaar om vooral flink luid te beppen en te ontbijten. Het is een pleisterplaats om de sociale contacten te verstevigen en te onderhouden. Het is een hecht familie gebeuren in dit dorp. We lopen erdoorheen en uit veel huizen komt geluid. De voordeur staat vaak open en erachter direct de kamer met een grote tafel en eromheen etende mensen. We spreken met een jongere die doordeweeks in een andere stad woont en werkt maar hier in het weekend zijn vrienden en familie opzoekt.

Wij hebben met uitzondering van het stieren gebeuren twee goede dagen in dit dorp op nog geen 50 km van Valencia.

We gaan weer verder met onze HAAN tour maar daarover in het volgende blog. Je kunt ons ook volgen op 🔽

De gratis camperplaats is te vinden op park4night onder nummer: # 32211