lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
Sssst, geheim.
Welke geheime vaardigheid heb je of zou je willen hebben?
Het is tweede kerstdag of eigenlijk avond. Mijn vader, moeder, mijn twee zussen en ik zitten gezellig bij elkaar te wachten op het hoorspel dat zo begint. We hebben geen radio maar radiodistributie. Dat is een metalen kastje. Aan de muur een zwarte knop met vier standen, Hilversum 1 en 2 en twee buitenlandse zenders. Het was eigenlijk kabelradio en de voorloper van de huidige kabeltelevisie. Het was een luidspreker van niks maar wel storingvrije uitzendingen. Echt zo’n knus familietafereeltje.
Ik kijk echt uit naar het hoorspel. Het kan weleens spannend worden. De hoofdpersoon heeft een geheime vaardigheid. Hij kan zien wat andere mensen denken. Dus ook of ze de waarheid vertellen. Ik ga verzitten. We zijn muisstil en dan plotseling de stem van mijn moeder erdoorheen. Harry, wat heb jij nou? Wat heb jij nou? Ik zit met een verhit gezicht te luisteren en weet echt niet wat zij bedoelt. Je nieuwe broek. Ik kijk naar beneden en zie twee gaatjes ter hoogte van mijn knie. Nu zou het heel modern zijn maar toen met zo’n Terlenka broek met zo’n messcherpe vouw hoorde zo iets niet. Ik heb die broek voor de tweede keer aan en nu al stuk. Oei.
Hoe komt dat? Ik kan niet de gedachten bij anderen zien maar met die van mij heb ik geen moeite. Tweede kerstdag gaan we altijd naar mijn tante. Tante Marie maar zij is non en haar nonnennaam is Zr Agnella. Ze woont in het Sint Bernardus gesticht, zo heette dat toen. Ze woont er met 330 ouderen en bejaarde nonnen. Wij moeten haar ook altijd een kus geven. Dat schijnt er bij te horen. Een heel gedoe want ze draagt nog de oude nonnenkap. Ik duik dan met mijn hooft die donkere tunnel in en hoop maar dat mijn kus op de juiste plaats komt. We zitten dan bijeen bij haar op haar kamertje. Mijn moeder heeft advocaat meegenomen en stiekem wordt dat genuttigd. Het is een groot gebouw met hele lange gangen. Mijn zussen en ik gaan op verkenning. De lange spiegelgladde gangen nodigen uit om daar iets mee te doen. Mijn zusjes hebben keurige door mijn moeder gemaakte jurkjes aan maar ik dus die lekkere gladde broek.
Aanloop en dan op mijn knieën vallen en zo op mijn knieën de gang door. Mijn zussen zijn best wel jaloers. Zo ga ik het hele gebouw door. Nu hebben we het in die tijd niet echt breed en zo’n broek is een hele uitgave. Mijn moeder is een heel zachtaardige vrouw maar nu is ze echt boos. Voor straf geen hoorspel afluisteren en direct naar bed. Ik weet nog dat ik dat echt onredelijk vond en heb mijzelf in slaap gehuild.
De geheime vaardigheid van de hoofdrolspeler zou ik ook wel willen hebben maar ik heb een hele andere geheime vaardigheid. Die is zo geheim dat ik hem niet ga delen.
lopen - koken - camper 
In mijn jeugd zou ik ook een mooie preek hebben gekregen voor het opzettelijk vernielen van mijn broek. Moeder zou er twee lappen hebben opgenaaid en daarmee zou ik het moeten doen…
LikeGeliked door 1 persoon
Bij mij ging dat ook zo. Oplappen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja Har, zie het zo nog voor mij.
En ja elk jaar weer. Later zat zij in Amsterdam.
De andere locatie was spannender.
En jij moest dan altijd Ave Maria zingen, daar stonden die nonnetjes met een grote glimlach bij te luisteren. 😂
LikeLike
Ja natuurlijk kreeg je straf voor die kapotte broek, kleding was duur en moest vaak nog door een volgend kind gedragen worden.
Natuurlijk knalt hier ook een luikje open met die radio distributie afbeelding. En zeker, wat waren die hoorspelen in die tijd spannend, Voor kinderen op de zondagmiddag, “Monus de man van de maan”. En later op de avond (en ook iets verder in de tijd) Paul Vlaanderen dat altijd ophield als het net heel spannend was. “Ina kindje……” wat waren we toen toch gauw tevreden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat van die gangen en de kapotte broek weet ik nog wel.
Maar wat ik ook nog weet is dat ik altijd heel bang was om tante Marie een kus te moeten geven in die grote kap. En dan die haren op haar kin. Brr.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat was ook doodeng.
LikeLike
Bijzonder deze herinnering!
LikeLike