Oud en nieuw bij heiligdom.

Mijn eerste blog in 2023 en daarbij horen de gebruikelijke wensen. In deze onrustige tijd wens ik toch iedereen een hoopvol jaar. In het Volkskrant magazine stond een cartoon met de tekst: gaan we er over zeuren of gaan we het oplossen. Ik begrijp dat er al velen zijn die dit plaatje hebben uitgeknipt en op een zichtbare plek in het huis hebben opgehangen. Alle (wereld)problemen die ons overspoelen kunnen we niet oplossen maar erover zeuren heeft helemaal geen zin. Mijn voornemen voor dit jaar is dan ook, nog minder zeuren en er tegenaan gaan. Op dit moment hou ik mij een tijdje bezig met het Spaanse leven. Of het door het weer komt weet ik niet maar men lijkt hier toch wat relaxter dan in Nederland. Oké dit was dan het officiële gedeelte. Ik ga nu weer verder met het reisverslag.

Na de spanning van het ritje ariba naar het het kasteel toch wel een goede slaapnacht mee mogen maken. De plek is heerlijk afgelegen en wordt niet alleen gebruikt door camperaars die hier overnachten maar duidelijk ook door (jong)geliefden die hier een uurtje of meer doorbrengen. Een veilige plek want er lag her en der wat gebruikt gummi.

Het kasteel is gesloten en de spa bij het hotel is alleen voor gasten dus tijd om weer een stukje te rijden. Uiteraard niet dezelfde weg als heen genomen maar nu een wat makkelijker weg. We rijden naar de stad Totana. Deze stad ligt aan de voet van de Sierra Espuña.

We maken hier een lunchstop. Toevallig lezen we vandaag dat in Spanje het aantal vrouwen dat door hun partner of ex gedood wordt schrikbarend toeneemt. Hier in Totana is een gedenkbeeld en muur voor alle vrouwen die vermoord zijn.

Na Totana rijden we over een smalle kronkelweg naar het heiligdom van Santa Eulalia. Het ligt op 600 meter aan de voet van de Sierra Espuña. Al vanaf de veertiende eeuw wordt er gesproken over het bestaan van dit heiligdom, gebouwd door de ridders van de orde van Santiago. alles wat er nu staat werd gebouwd met behulp van aalmoezen van gelovigen in 1574. Helaas heb ik het heiligdom niet van binnen kunnen zien want het is gewoon gesloten tot na 6 januari.

Naast het heiligdom is een hotel waar we oudejaarsdag de warme lunch gaan nuttigen. We staan op de parkeerplaats tussen bomen en blijven hier drie nachten. Goed bronwater om te drinken en super schone openbare toiletten. Het kan slechter.

Als ik opzij kijk zie ik een berg(je) met daarop met zijn rug naar mij toe een wit beeld van Jezus. Mooi om daar eens naartoe te lopen. Er loopt een kronkelweg de berg op en er staan beelden langs de weg. Hier wordt de hele kruisweg uitgebeeld. Er is ook aan de inwendige mens gedacht want er zijn ook allemaal openbare barbecues waar behoorlijk gebruik van wordt gemaakt. Hele families zitten rond de barbecue, vader stookt het vuur op en er wordt uitgebreid gekookt. De heerlijke geuren blijven mij achtervolgen op de weg naar Jezus.

Jezus heeft een weids uitzicht over Totana en kan van hieruit zelfs de zee zien. Het tochtje naar beneden is een makkie en van die nog steeds lekkere etensgeuren begint mijn maag spontaan te rommelen. De oudejaarslunch smaakt dan ook extra lekker.

We spelen nog een paar rondes tokken met onze vriendinnen en bereiden ons voor op de jaarwisseling. We hebben de druiven gewassen en in porties van 12 verdeeld. Voor ons inmiddels al een bekende traditie. De klok slaat voor het middernacht is 12 keer en bij iedere slag moet je een druif doorslikken. Red je die 12 druiven binnen de tijd dan heb je twaalf maanden geluk. We horen vanuit de camper al een tijdje harde muziek en een kwartiertje voor middernacht gaan we met de druiven en cava eens bij de muziek kijken. Op het binnenplein bij de kerk staat waarschijnlijk de conciërge van het hotel met geluidsapparatuur. De stemming zit er nog niet echt in. Groepjes mensen met feest kleding aan staan bij elkaar en wachten geduldig tot de klokslagen beginnen. Sommigen hebben oogmaskers voor. Dan begint het druiven eten. Wij redden het alle vier binnen de tijd. Dat wordt dus een topjaar. Mensen wensen elkaar iets toe en dat is het dan. De muziek gaat door maar er is nou niemand die eens lekker gaat dansen. Heel saai. Wij vieren zijn de enigen die dansen. Na een kwartier is het grootste deel alweer het hotel ingegaan. De muziek blijft nog tot een uur keihard aan en dan is het over. Hier net zoals die keer in Jerez de la Frontera, geen vuurwerk. In de hele omgeving niets te horen. Toch wel lekker.

Nieuwjaarsdag nemen we na drie weken samen zijn afscheid van onze vriendinnen. Zij gaan weer richting Deventer en wij blijven hier nog een dagje. We maken een wandeling van ruim 10 km. Heel rustig aan en in samenwerking met paracetamol goed te doen. Morgen gaan we weer eens naar een camping. Douchen, accu bijladen en een of meerdere wasjes draaien.

Warme groet en een glimlach en tot een volgend verslag.