Bornholm, het kustpad

Het is 17° en windkracht 5 en het mottert. Dan ben je wel verplicht om het kustpad te gaan lopen. We nemen iedere dag een duik in de zee maar vandaag maar even niet. Hoge golven. Het is trouwens wel heerlijk, zwemmen in zee. Deze zee is ook niet zo zout. Het water wordt wel iedere dag kouder.

Iedere morgen zie je vooral zilveruitjes die gekleed in een ochtendjas of speciale handdoek jurk naar het strand lopen de steiger op. De ochtendjas of badjurk gaat uit, trapje af en het koude water in. Wij doen lekker mee. Het is wel elke dag, vinden we dit nu prettig? We moeten ons er echt toe zetten maar het is toch lekkerrrrr. De mok koffie met een plakje nog uit Nederland meegebrachte gemberkoek smaakt dan extra lekker.

Later op de dag komen de jongeren vooral met kleine kinderen om te zwemmen en van het strand te genieten.

Maar vandaag dus niet. Vandaag gaan we het kustpad lopen.

Een stukje voorbij de vuurtoren staat nog een middeleeuwse kapelruïne. Het is de Salomonskapel. Hij ligt aan de voet van een 50 meter hoog rotsplateau. De kapel diende als godshuis voor de toen nog vele handelaren en vissers. Van eind augustus tot begin oktober was er toen een haringmarkt. Iets verderop was een haventje waar alle schepen aanmeerden. In die tijd was er ook nog een bron. Deze werd als heilig beschouwd en veel pelgrims kwamen daar naartoe om het water te drinken, wat te bidden en om genezen te worden. Na 1536, de reformatie was het over met de pret. De bron en kerkje werden niet meer gebruikt. Jammer na zo’n driehonderd jaar.

We lopen verder en klimmen over grote stukken steen en genieten van de prachtige omgeving. Er staan zelfs wat appel en perenbomen. Groepen bomen die door de aanhoudende wind met hun kruin de kant van het land opkijken. We krijgen zicht op het beroemde Hammershus Castle. Gebouwd van Bornholmsgraniet. Het schijnt de grootste kasteel ruïne van Europa te zijn. Ik ben er nog niet geweest maar zie het nu op afstand liggen. Misschien moet ik er toch nog eens een kijkje nemen. Uiteindelijk komen we bij een haventje en doen ons tegoed aan voor mijn lief thee en voor mij een cortado en beiden met een heerlijk stuk notentaart. Je zal het maar verdiend hebben.

Met een wat vol gevoel na de notentaart lopen we verder over het kustpad dat hier de kust verlaat. We lopen door een bos en komen uit bij een meer. Aan de linkerkant omgeven door een massief en de andere kant door bos. Vanaf het massief zijn kabels naar beneden getrokken. Het is de bedoeling dat je vanaf het massief aan een katrol naar beneden rolt en dan bijna beneden in het water stuitert. Ik heb zo’n vermoeden dat ik dat niet ga doen. Het vermoeden verandert in een zekerheid, dit ga ik niet proberen. Voor mij als toeschouwer is het wel een spectaculair gezicht hoe de een na de ander naar beneden komt. Het is de bedoeling dat je de benen gestrekt vooruit houdt, dan kom je alleen met je billen op het water. Doe je dit niet dan stuiter je alle kanten op. Je kunt het zien in het onderstaand filmpje. De jongen valt plat een paar keer op het water, zijn rug en armen zijn vuurrood maar als ik vraag hoe het gaat antwoord hij, o goed hoor, niets aan de hand en vertrekt weer naar boven om het nog een keer te doen.

Het begint weer eens te regenen. Capuchon op. Het is net als met de was ophangen, doe je dat dan begint het te regenen. Capuchon op en het wordt weer droog. We lopen verder langs het meer en na bijna 7km zijn we weer bij Sprintertje. Hij heeft een heerlijk koel Bornholms biertje voor ons koud staan.