Je hebt een eend en eend

Op zee ter hoogte van Engeland ontvang ik een telegram en dan bedoel ik niet het telegram van nu. Dat is een dienst net als Whatsapp. Nee wat ik bedoel is zo’n opgevouwen brief met daarin een tekst. Dit was een telegram gestuurd door defensie.

Geachte heer/stop u dient zich binnen vijf dagen na nu te melden voor het uitvoeren van uw dienstplicht/ stop bij het niet nakomen van deze oproep zal er een strafmaatregel volgen/stop

Daar sta je dan, net negen maanden weggeweest, een behoorlijk vrij leven gehad en dan nu het strenge regime van het leger. Even slikken dus.

Zo sta ik dan vijf dagen later aan de poort van een kazerne in Leiden. Nu kan je het slechter treffen ik stond aan de poort van de kokschool. Opleiding tot kok, niet teveel gedoe met militaristische activiteiten. Nu denk je misschien wat heeft dat nu met eend te maken.

Na mijn “afstuderen” als militaire kok werd ik geplaatst in een grote legerplaats te Garderen. Er waren daar zo’n tweeduizend man gelegerd. Daar mocht ik dus, gelukkig niet alleen, voor koken. We werkten daar in een soort ploegendienst. De ene dag ochtenddienst en de andere dag middagdienst en dat gaf mogelijkheden om er tussenuit te gaan. Dan is een auto wel handig en ik kon via mijn zus die bij Citroën werkte een 2cv kopen. Elf jaar oud bouwjaar 1958. Grijs met de deur die nog aan de voorkant open ging. Topsnelheid 85 km en ruitenwissers gekoppeld aan de snelheidsmeter, dus als ik stil stond deden die het ook niet. Wat een charme. O ja, hij kostte 600 gulden. Ik was meteen verk(n)ocht. Liefde op het eerste gezicht voor de eend.

In de twee weken vakantie die je toen ook al kreeg in het leger ben ik er met mijn toenmalige lief mee naar de Cote Azur gereden. Het puptentje mee. Nu krijg je als militair maar een half tentje en een stok en dat is om te overnachten niet zo handig maar mijn dienstmaat Wim leende mij zijn andere helft alleen waren we tweede stok vergeten. Onderweg een soort passende stok uit het bos gehaald. De 2cv deed het fantastisch.

Die eend had ook, heel apart, een dubbele bodem. Daarin pasten een hoop blikken noodrantsoen die ik samen met mijn inmiddels dikke vriend Wim, ook kok, de kazerne uit smokkelde. Wim had ook als een van de weinigen in die tijd een auto, een Renault Dauphine maar is toen we eenmaal uit dienst waren ook overstapt naar een Eend. We hebben er zelfs een oudje bij gekocht voor de onderdelen.

Ik was zo gecharmeerd van deze voiture dat toen, nu 50 jaar geleden ik naar het stadhuis reed in mijn eigen nieuwe rode eend met 4 gele eenden als gevolg. Maar zoals het ook weleens in de liefde gaat, het kan wat minder worden en ik stapte over op een ander merk. Einde Eend tijdperk.

Wat er voor terug gekomen is dat is eend en dan bedoel ik eend om te eten. Eigenlijk al jaren als we in Frankrijk zijn duiken we de grote supermarkt in en kopen er verschillende eendproducten. Mijn favoriet is eendenborstfilet met zo’n dikke speklaag erop. We hebben in Sprintertje een behoorlijk vriesvak en die is dan ook flink gevuld met eend. Deze Franse eend is heerlijk maar ik wist niet dat er ook Nederlandse eend te koop is. Ik kwam erachter dat in Lunteren dus in mijn eigen gemeente een eendenfokkerij zit. Daar ben ik eens gaan kijken.

De eenden lopen binnen in een schone en ruim geventileerde ruimte. Heel veel schoon water en ze worden binnen gehouden omdat als ze buiten lopen er veel meer kans is op ziektes. De Franse eend die wel buiten loopt krijgt uit voorzorg bergen medicijnen toegediend en de Nederlandse daartegen helemaal niet. Voor mij is de keus dus makkelijk, de eend zonder medicijnen. Is hij ook lekker? Ik kan je zeggen hij is zelfs meer dan dat, super mals. Ik hoop dat ik deze liefde nog lang mag koesteren.