lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
theater van de lach
De Lindberg van mijn lief is stuk. Misschien denk je, wat is een Lindberg? Het is een Denisch design bril.
Dat is niet het enige dat stuk is ook het hulpmiddel voor mijn rechteroor zwijgt in alle talen. Geen nood, op nog geen zeven km van de camping is een opticien. Het fietstochtje van vandaag mooi even combineren met een bezoek aan die brillenwinkel. Een frisse jonge vrouw met fel rode lippen en nagels verwelkomt ons en zowaar zij spreek Engels, dat is toch even mazzel hebben. Het lijkt of zij wel verstand van brillen heeft want ze bekijkt hem van alle kanten en merkt op dat hij gebroken is. Haar advies is om een ander montuur uit te zoeken waar de glazen in passen. Niet alleen verstand van brillen maar ook een goede verkoopster. Mijn lief oppert, zou hij misschien ook gelijmd kunnen worden? Ja dat kunnen we natuurlijk ook proberen. Komt u na drieën terug dan is hij klaar. Das mooi. Ik vraag of er hier in Gytheio ook een audicien is. Ik laat het grijze gevalletje zien en ze begint te stralen. Dat komt goed uit, mijn moeder doet dat en dat merk hebben we ook. Ze is er morgenochtend. Zo de mazzel houdt niet op. Ehhh, mijn moeder spreekt niet zo goed Engels. Geen probleem. Na zoveel geluk smaakt de ijskoffie op het terras dubbel lekker. Mocht je nog het idee hebben dat Griekenland goedkoop is dan valt die droom toch wel met een koffie van drie euro vijftig behoorlijk aan diggelen. Je kunt niet alles hebben.
De volgende morgen weer de Shinga gestart en op weg naar moeder opticien/audicien. We stappen de winkel binnen en daar aan de linkerkant achter een soort desk zit de moeder. Ze zit daar en meer niet, geen hallo of een teken dat ze ons heeft opgemerkt. Even denk ik, ze zal toch niet blind en doof zijn maar dat kan natuurlijk niet met zo’n functie. Wij zeggen keurig kalemera dat goede morgen betekent en zowaar ze mompelt iets terug. Verder blijft ze zitten achter haar veilige desk. Misschien maar beter ook. Waarschijnlijk gebruikt de dochter en de moeder de zelfde lipstick en nagellak, fel rood. Haar jurk is verblindend blauw en is waarschijnlijk gekocht op de slink die eens zou komen maar nu is hij toch twee maten te klein. Op haar hoofd draagt ze een bril waar Lee Towers jaloers op zou worden. Ik vraag in het Engels of de bril klaar is. Ze kijkt mij aan of ik van Mars kom. Niet zo goed Engels? Het lijkt erop of ze niet eens weet dat er een Engelse taal bestaat. Geen woord. Ze begint driftig te bellen en ik krijg de telefoon in mijn handen gedrukt. Het is haar schoondochter en ik leg uit waar we voor komen. Intussen heeft mijn lief haar bril gevonden, gerepareerd en wel maar de glazen lijken wel matglas en er zit zelfs lijm op. Ze gaat zelf aan de slag om hem schoon te krijgen.
Ik laat mijn oordingetje zien. Ze heeft zo’n ongeduldig gebaartje en ik begrijp dat ze hem vast wil houden. Ik gehoorzaam direct, ze rukt hem uit mijn handen en ook net als bij de bril draait ze ermee alle kanten op. Ze schut nee met haar hoofd en ik krijg via de schoondochter te horen dat ze er niets mee kan, het merk kent ze niet en ik moet toch echt naar Athene toe voor reparatie. Dank u.
Mijn lief loopt naar de desk en laat de bril zien. Ja nu moet ze toch echt opstaan. Met een wattenstaafje en een soort terpentine haalt ze de lijm weg en geeft de bril weer terug aan mijn lief. Nog steeds vuil en die begint met een brillendoekje de glazen voorzichtig schoon te maken. Ze komt aan stiefelen en neemt met een zucht de bril over met een grote doek in haar hand en begint te wrijven. Krak, weer gebroken. Ze geeft de bril terug met een gebaar van jammer, gaat weer achter de desk zitten, pakt haar telefoon en gaat bellen. Ze keurt ons geen blik meer waardig. Ik kijk om mij heen of ik misschien een verborgen camera kan ontdekken, nee. Het lijkt of we in een soort John Lantings theater van de lach toneelstuk zijn beland. We stappen de winkel uit en besluiten om direct en zonder koffie terug te gaan naar de camping en eerst om af te reageren een flink stuk te zwemmen in de heerlijke zee.
lopen - koken - camper 
Kafka ten top !
LikeGeliked door 1 persoon
Spannend wachten we op het vervolg.
LikeGeliked door 1 persoon
Horen, zien en ……
LikeLike
Diepdroeve ellende. Ook een bril kapot gehad op vakantie en gelukkig een opa die zijn soldeerbout bij had. Tegenwoordig reservebril. Succes met deze ellende.
LikeLike
Ondanks de ongemakken een ‘heerlijk verhaal’. benieuwd naar het vervolg.
Niet alleen in de politiek zijn ze daar blind en doof, maar lachten kan je er wel in dat mooie Griekenland.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker Wim, ik ben er nog niet uit wat ik er nu van vind.
LikeLike
Ja, jammer zo’n ervaring. Het woord “service” komt blijkbaar niet in haar vocabulaire voor…..in geen enkele taal ! Zo gaat menig bedrijf naar de kl%$^&*. Maar afreageren met een duik in die mooie blauwe zee compenseert dan weer wel wat ! Succes met ” the continuing story of the spectacles and the hearing aid…..”
LikeGeliked door 1 persoon
Pingback: Maniak – waarloopjijwarmvoor