en toen was het echt voorbij

 

Het is maart 1974 als ik vanuit Haarlem verhuis naar Ede om daar een kapperszaak te openen. Wat haal je in je hoofd om daar als niet gelovige op de Veluwe in het christelijke Ede te gaan wonen en niet alleen wonen maar ook nog een nering te beginnen, was een veel gehoorde vraag die ik van mijn Haarlemse vrienden kreeg.  Toch heb ik nooit spijt gehad. Vanaf het begin goede vrienden, de zaak liep voorspoedig en heel veel lol. Mijn twee fantastische dochters werden er geboren. Naast de lol ook heel veel verdriet. Na vijfentwintig jaar Ede het roer om. De onderneming verkocht aan twee medewerkers en vertrokken naar Hoek van Holland om in gezinshuis verband vier pubers, die vaak al vanaf hun tweede of derde jaar in kindertehuizen woonden op te vangen en proberen ze te leren dat het leven niet alleen bestaat uit groepen. Iets van een gezinssituatie bijbrengen. Na zes tropen jaren weer, ja hoe is het mogelijk, terug naar Ede. Ik ging werken bij de Nierstichting en Nierpatiënten vereniging. Dit en nog veel meer spookte door mijn hoofd bij de toespraak die mijn goede vriend Wim bij mijn afscheid van de goede doelen winkel hield en die dit allemaal memoreerde.

De huurders van mijn pand vertrokken naar een kleinere winkel en zo zat ik met een lege winkel. Op dat moment woonde ik net samen met mijn lief in Wijk bij Duurstede en hadden we dubbele inboedel. Ik zet het wel in de winkel, ga vrijdag en zaterdag open en verkoop het zo. Tenminste dat was de bedoeling. Maar al snel kwamen er mensen die vroegen of ze er ook wat bij mochten zetten en/of mochten helpen. Op deze manier ontstond de kringloopwinkel. Het was niet mijn bedoeling om een commerciële kringloopwinkel te worden dus het werd een goede doelen stichting. Goede doelen winkel “eenGoedIdee” was geboren. Allemaal vrijwilligers, vijf dagen per week open en de netto opbrengst zou naar Camp Cool gaan. Een stichting die speciale weken voor jonge nierpatiënten verzorgt. Ook een stichting met vrijwilligers. De eerste jaren draaide we nog met verlies maar nu na vijf jaar kunnen we de eerste cheque aan Camp Cool uitreiken. En precies op het moment dat ik afscheid neem van de winkel.

De medewerkers van de winkel hebben een prachtig afscheid georganiseerd, Ede tv was aanwezig, de schrijvende pers besteedde er aandacht aan en velen kwamen afscheid nemen. De stichting gaat door met deze super gemotiveerde vrijwilligers maar voor mij zijn er nu andere dingen. Zeker niet achter de geraniums zitten. Deze stap betekent voor mij het laatste stukje loslaten van mijn Ede tijd en dat blijkt nu achteraf behoorlijk heftig.  Zoals ik altijd al doe, niet vergeten maar wel vooruit kijken en gaan. Mijn volgende uitdaging is vanaf december a.s. een jaar door Europa te trekken en onderweg korte filmpjes te maken van mensen die een ander leven in een andere omgeving zijn begonnen. Regelmatig zal ik deze filmfragmenten op mijn YouTube kanaal plaatsen. Ik zou het leuk vinden als je mij volgt op YouTube kanaal passionfilm:   Abonneren