Ik heb een beetje zorgen. De zes jonge honden van onze groep hebben gisteren 37 km gelopen en vandaag moeten/mogen ze weer minimaal 25. De eerste blaartjes en andere nare dingen kondigen zich aan. Om niet al te laat in SDC aan te komen moeten we op tijd beginnen. We staan vroeg op maar voor je ontbeten hebt is het toch alweer half tien voor we gaan lopen. De opdracht voor vandaag is om twee uur in stilte te lopen. Ieder is met z’n eigen gedachtes bezig. 


Ondanks PHPD (pijntje hier pijntje daar) loopt het lekker. De temperatuur stijgt en het tempo daalt. Maar we hebben de tijd. 


Het is al avond als we in Santiago aankomen. De rugzakken gaan van de rug en we staan op het plein van de grote in de steigers staande kathedraal. Is iedereen nu blij? Het is fijn dat je er bent maar het is ook over. Hier blijkt gewoon weer dat Santiago niet het doel is maar dat de weg het doel is. Ik had mij geen zorgen hoeven maken, iedereen deed het gewoon. Wat is het woord ervoor? Kanjers? Doorzetters? Karakter?




Eerst eten in het restaurant voor pelgrims, Manolo en tegen half elf zijn we in de grote alberque. Moe maar voldaan. 


Morgen met de bus naar Cee en dan nog een stuk lopen naar het einde van de wereld, Finisterre.