We zijn er bijna

Na twee keer ruim 25 km lopen zijn we in Villanova. Om in Padrón te komen zijn er twee mogelijkheden. Je kunt met een boot de route doen die onze Jacobus heeft afgelegd met twee apostelen.  Je kunt ook gaan lopen. Dit zou 29 km zijn. De drie oudsten  van de groep besluiten met de boot te gaan de anderen gaan lopen. 


Het is nog donker als de boot met een rotgang het ruime sop kiest. Een aantal andere pelgrims zijn volledig waterdicht ingepakt. Wij dus niet. We zitten op de rand van de rubberboot,het water spat er overheen en mijn net voor de eerste keer gewassen kleren zijn weer net zo zout als ervoor. Maar wat een sensatie. De opkomende zon en scheren over het water. 


De anderen zitten ondertussen lekker te ontbijten en het is half tien als zij vrolijk vertrekken. 


Wij op de boot komen langs grote mosselbanken en dan zijn daar de drie kruizen. De middelste van Jacobus en natuurlijk twee kleinere van zijn apostelen. 

We liggen goed op koers en dan een klap. De moter valt stil en daar dobberen we. Toch een beetje het gevoel van wat die vluchtelingen moeten meemaken. Wij dan maar met 20 in dat bootje zonder zwemvesten aan. Er vaart een andere snelle boot langs en wij allemaal uitbundig roepen. Hij draait langszij. Het zijn twee stoere mannen die op weg zijn naar hun mossel platform. We worden op sleeptouw genomen en aan de wal afgezet. Het is koud en proberen warm te worden met zang en dans. 


Er komt een bus en we worden in Padrón gedropt. De loopgroep is op dat moment net een uurtje aan het lopen. Het is best wel een stukje. De folder geeft 28 km aan. Helaas is de bewegwijzering slecht en niet alleen slecht, hij verdwijnt helemaal. 


John als een echte haan neemt zijn vijf kippen op sleeptouw en lootst ze langs een snelweg. Het is niet leuk meer. Dan komen ze in een prachtig natuurgebied en het lopen wordt weer aangenaam. Nog 11 km maar na  twee uur lopen is het nog steeds 11 km. Het voordeel van niet een gemarkeerde route lopen is dat de kleine gehuchtjes waar je door loopt de mensen geen rugzakkers gewend zijn. John als een echte Heiboer met zijn vijf vrouwen trekt veel aandacht. Ze belanden in een heuse wijnmakerij en krijgen een kleine workshop. 

​​Maar er moet wel gelopen worden. Het is inmiddels al zeven uur en nog is Padrón niet inzicht. Ook hier helpt het zingen weer, zo hou je de moed erin. Tegen negenen en in het donker zie ik ze zingend aankomen. Petje af. Bekijk het filmpje en maak iets mee van hun enthousiasme. Morgen nog 25 km en we zijn in Santiago. Het is het doel van deze tocht maar iedereen vindt het jammer dat we er al zijn. Hier blijkt weer dat SDC niet het doel is maar de weg is het doel. 

Foto’s van de loopgroep zijn van John Appelman. 

6 Comments on “We zijn er bijna

  1. Wauw een dag om niet te vergeten .
    Wat een ervaring en wat een enthousiaste en energieke groep, geweldig.
    Kan me voorstellen dat jullie O wel even door willen.
    Geniet van jullie laatste dag.
    Liefs cisca

    Like

  2. Ik blijf genieten, weliswaar met een beetje weemoed dat ik er geen deel van uitmaak, van jullie mooie ervaringen en prestaties. Nog de laatste loodjes en dan hebben jullie iets moois volbracht.Harry je hebt weer iets moois tot stand gebracht.

    Groetjes
    Peter

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: