Camino de Santiago, spannend. 

Na een goede nacht en een uitgebreid ontbijt ga ik fris en fruitig op pad voor 25 km naar Galisteo. Het heeft de hele nacht weer uitgebreid geregend maar nu is het zomaar droog. Na een km op asfalt mag ik het natte land weer in. Een grote modderpoel maar heerlijk om te lopen. 

  
Ik passeer twee Franse dames die proberen om de plassen heen te lopen. 

  
Bij mij komt dat kleine jongetje gevoel weer boven. Lekker met je laarzen An door plassen en modder struinen. Alleen zonder die laarzen maar met mijn nieuwe Hanwags aan, die het trouwens goed doen. De binnenkant blijft droog. Het pad wordt erg smal en ik moet lopen als een mannequin, de ene voet telkens voor de andere zetten alleen niet op palen maar op lompe schoenen. 

Wat een mooie dag, ik passeer een groepje Spaanse vrienden en bedank mij weer wat een genot het is hier te lopen. 

  
Even verderop staat een rugzak tegen een boom, ik denk die houd zeker een sanitaire stop maar dan komt er een man mij tegemoet zonder rugzak om en zegt: we kunnen niet verder. Het normale beekje waar we over moeten is veranderd in een snel stromende rivier. Het water komt tot aan je schouders. We moeten terug. De Spaanse  vrienden en Franse dames staan er inmiddels ook bij sn er is druk overleg.  

We zoeken een alternatieve route, dwars door het land, langs koeien en geiten. We vinden een hek waar we door kunnen en komen bij een boerderij waar we niet echt vriendelijk verwelkomt worden door een stel agressieve en blaffende honden. Het is natuurlijk hun terrein maar toch we komen in vrede. In stilte lopen we achter elkaar met de stokken in de hand langs de honden. Niet kijken en net doen of je  neus bloedt. We zijn toch wel blij erlangs te zijn en komen uiteindelijk bij een verharde weg. Een ommetje van een paar km. Na vijf uur en 25 km kom ik in Galisteo. Het is een vestingstadje bovenop een berg. Zo kun je de vijand goed aan zien komen. 

  
Het was een spannend maar fantastisch dagje.