lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
wildkamperen is toch leuker
Na vijf dagen van wildkamperen moesten we toch echt een keer douchen en de accu opladen. Naar een camping dus. Los Madrilos is een camping die tegen de bergen is geplakt, een terrascamping. We zijn vroeg bij de slagboom en ja hoor we hebben zelfs keus uit drie plekken. We kiezen een plek met uitzicht op zee, geen grote maar wel een mooie plek. Het is helemaal wennen, mensen die hier zomaar drie of vier maanden staan. Heel veel Duitsers, het is een dorpje op zich. Ook hier weer allerlei clubjes. Wel heel aangenaam is het buiten-en binnenzwembad. Beiden gevuld met prettig aanvoelend zout bronwater. Het is iedere ochtend baantjes trekken, ja we blijven fit.
Naast de camping begint een trail langs een droge rivierbedding. De route is 11 km heen en weer terug natuurlijk. We doen het met de fiets, we starten op 6 meter en het eindpunt is 329 meter. Het is jammer dat we geen mountainbike’s hebben want onze fietsen zijn eigenlijk niet gebouwd voor dit ruige werk. Het pad bestaat uit allemaal stenen en steentjes, je moet constant je aandacht erbij houden anders zie je weer geen grote steen of iets dergelijks voor je en ga je op je snuit. Wel een helm op maar toch liever niet onderuit. We kruipen langzaam omhoog langs rotsen die wel uit duizenden laagjes lijken te bestaan. Aan de rechterkant (terug dus links) ligt een grote platte berg de Penas Blancas van 624 meter, het lijkt de tafelberg in Kaapstad wel. We stoppen bij een ruïne van wat eens een prachtig huis geweest moet zijn. Er doorheen lopend krijg ik allemaal fantasieën hoe hier mensen hebben geleefd.
Soms staan er nog een paar bewoonde huizen, als je er van houdt, heerlijk rustig en afgelegen. Eindelijk gaat de steenweg weer over in asfalt. We gaan nu echt stijl de hoogte in en komen uit Tallante. Een klein gehucht. We hopen op een menu del dia maar het eethuisje is op maandag gesloten. Op dat moment stopt de schoolbus en een jongetje stapt uit en wordt opgehaald door zijn moeder. Het enige jongetje dus in dit dorp die naar school gaat. Wij vragen of er ook een gewone weg terug is in ons toch enigszins gebrekkige Spaans.Hij antwoordt in het Engels. Hij heeft op school Engelse les, is negen jaar en spreekt al heel aardig deze taal. Van hem horen we dat de Casa Social, het dorpshuis wel open is en daar kunnen we een kleinigheid eten. We worden hier heel leuk ontvangen door een Spaanse “schone” die ons van alles probeert te vertellen. De jamon die we hier eten is geweldig. De standaard om de ham op te zetten heb ik al nu alleen de poot nog.
We gaan toch weer dezelfde weg terug en hoeven niet een keer bij te trappen, 11 km naar beneden, alleen nog beter uitkijken. Heen anderhalf uur en terug nog geen drie kwartier.
lopen - koken - camper 
Hi Harry en An,
Leuk weer te horen over jullie spaanse avonturen.
Zoals je weet hebben wij bijba 3 jaar in Kaapstad gewoond en dagelijks de tafelberg gezien. Een Christus beeld hebben wij daar nooit gezien. Volgens mij staat die aan de andere kant van de plas in Rio de Janeiro.
LikeGeliked door 1 persoon
O je, je hebt helemaal gelijk. Oeiii
LikeLike
Zo kom je nog eens ergens, wel lekker hoor in de winter Nederland ontvluchten.
Zit er voor ons nog niet in, nog iets te jong om met pensioen te gaan hahaha.
Leuke verhalen.
LikeGeliked door 1 persoon