Treinpraatjes en verbazing

De laatste paar weken rij ik weer veel met het openbaar vervoer. Twee maal per week naar Amsterdam voor deel opleiding camjo/documentaire maken. Tot gisteren verliep dat vlotjes. De bus, de trein en de tram keurig op tijd. Maar gisteren was het toch zover. De trein vanuit Nijmegen naar Amsterdam. De vertrektijd is twaalf over vijf. Normaal begint zo’n trein dan keurig op die tijd te bewegen maar nu niet. Hij bleef akelig stil staan en toen een luide stem uit de speaker.

Dames en heren, de trein zal met vertraging vertrekken. Reden? De conducteur is nog niet aanwezig daar moeten we op wachten. Nou ken ik nog wel de smoesjes van vroeger als je te laat op school kwam, de brug was open, het stoplicht was stuk, bleef op rood staan en zo ken ik er nog wel een paar. Maar dit was geen smoesje het was echt. Gevolg, de trein zette zich een kleine twintig minuten later in beweging. Hij reed heel langzaam, weer een stem uit de speaker, nu van de conducteur die te laat was, excuses en sorry dat we zo langzaam rijden, maar door de vertraging zitten we nu achter de stoptrein en kunnen niet doorrijden. Maar echt erg vind ik het niet, door het oponthoud is de trein nokkievol en het is weer heerlijk om te kijken wat al die mensen zo bezig houdt.

Er wordt gewerkt, geslapen, gegeten, gedronken, gelezen, muziek geluisterd en niet te vergeten gebeld. Het is een wereldje op zich. Naast mij zit een jongen van zeventien en naast hem aan de andere kant van het gangpad zit een vriend. ze praten beide keihard, nou ben ik juist aan mijn linkeroor wat dovig, maar het schettert in mijn oor kun je nagaan hoe hard. Vlak voor Utrecht pakken ze hun telefoon en gaan met elkaar bellen. Lol.

Op de terugweg zo tegen elven zit ik tussen een “mannengroep” uit Helmond die een dagje naar Amsterdam is geweest. Zes mannen met kleine oogjes van de biertjes. allemaal zestigers, het was hun jaarlijkse uitje. altijd een dagje naar Amsterdam. Heel gezellig zo in de trein.

In Utrecht moet ik altijd nog twintig minuten wachten op de bus, maar tegen twaalven ben ik dan toch weer thuis.

6 Comments on “Treinpraatjes en verbazing

  1. Bijna dagelijkse kost voor mij. En dat zeker 20
    jaar lang. Mensen worden steeds onbeleefder. Egoïstischer. Soms erger ik me echt rot hoor.

    Like

  2. Treinen doe ik met plezier.
    Maar aan het einde van een werkdag stoor ik mij aan het lawaai in de stiltecoupes.

    Vertragingen heb ik weinig.
    Dus over de NS zal ik weinig tot niet klagen.

    Zonnige groet,

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: