lopen - koken - camper
lekkerLopen-pelgrimwandelcoach-passies- lekkerLopenTV
Canada here we are deel 6
We gaan vandaag door New Brunswick heen. Deze provincie van Canada is tweetalig. De Garmin staat ingesteld op ” geen snelweg” dus lekker via kleine weggetjes langs oude dorpjes. we volgen de Saint John River en zien veel verlaten huisjes maar ook mooie goed onderhouden houten huizen met de traditionele veranda.We komen langs de langste overdekte brug ter wereld al gebouwd in 1921.Fredericton is een plaats waar we snel doorheen gaan. We overnachten in een B&B in Gagetown, ook dit is weer een dorpje waar je veel ateliers en winkels met kunstnijverheid vindt.Het lijkt wel of ze hier nog rooksignalen gebruiken want als we bij het plaatselijke restaurantje komen weet de uitbaatster al dat we komen en krijgen een speciale ontvangst. Goed dat ik hier niet woon want zo’n sociale controle is niets voor mij. De volgende dag via Sussex, ja je waant je hier in Engeland door het Fundy National Park naar, ja Cris, de Hopewell Rocks. Bij eb lijken de flowerpot rocks grote bloempotten. Wij waren hier met vloed en dan lijken het net kleine eilandjes die boven het water uitsteken. Bij vloed stijgt het water wel 11 meter.
We rijden nu Nova Scotia binnen en vinden een B&B in een heel klein dorpje Lorneville, bij een Schotse vrouw en haar Ierse man. We moeten nog eten en wat daar heel normaal is, je rijdt gewoon een stukje naar het dichtsbijzijnde restaurant. Dat is dus 25 km heen en dan ook weer terug. Of ik woon in Haarlem en ga dan even eten in Amsterdam. Maar wel heerlijk, de waar deze streek bekend om staat, verse lobster, je eet je fingers er bijna mee op. De volgende dag bij het ontbijt, worstjes, pannekoekjes, toast, jam, muffens en koffie, zo kom je de winter wel door. We blijven weg van de snelweg rijden en via de kustroute komen we eerst in Tatamagouche en historisch dorpje. Hier is een treinhotel, het oude station is nu een restaurant en de wagons zijn hotelkamers, echt heel leuk. Hier zou ook een museum zijn over de eerste mensen, het wordt speciaal voor ons open gedaan en wij verwachten veel over de MicMac indianen te weten te komen, maar daar gaat het helemaal niet over. het gaat over hoe de Engelsen na een 7 jaar durende oorlog de Fransen verdreven. De vrouwen en kinderen moesten blijven en de mannen werden op een boot gezet en kwamen natuurlijk nooit meer terug. De Engelsen zijn daar dus echt trots op.
We gaan nog even naar het uiterste puntje van de Northumberland Shore, cape George en komen om vijf uur bij An’s familie aan in Boyle.
lopen - koken - camper 
De tentoonstellingsruimte over de Mic Mac indianen is heel ontgoochelend, ( vond ik toch!) Veel plezier In Nova Scotia.
LikeLike
ja dat dachten wij ook
LikeLike
Een reis om nooit te vergeten, geniet ervan en veel plezier! Liefs André en Nelly.
LikeLike
doen we, we zijn nu alleen maar aan het feesten, vanavond een party speciaal voor ons.
LikeLike