Zo chique is Monchique niet.

We verlaten na drie dagen de camping . Het wordt iets eentonig maar het is alweer een groene weg. Dit is een weg die op de kaart aangegeven wordt als een mooie weg. Dat “alweer” komt natuurlijk omdat we deze wegen speciaal uitzoeken. De naam Monchique trekt ons, dat moet wel een mooie stad zijn. Er is een plaats waar we kunnen overnachten. Er staat wel bij, soms wordt deze plaats voor een markt of een ander evenement gebruikt. We komen aanrijden en ja hoor, er is een evenement, circus. Beneden deze plaats is ook een groot onverhard stuk. Daar rijden we heen. Is het wat, nou laten we toch nog een ander plekje proberen, naast een voetbalveld. Het is een super smal en stijl weggetje en beneden mis ik de afslag naar het voetbalveld. Ik wil niet dezelfde weg terug want boven is het moeilijk op de weg komen. We rijden door, nog verder de vallei in. Prachtig, dan wordt de weg smaller en smaller en heel veel bochten. Gelukkig geen tegenliggers. Toch even zweten maar wel een mooie video.

Uiteindelijk belanden we toch weer op de eerste plek en het lijkt wel aardig om weer eens naar het circus te gaan. We lopen de stijle weg naar boven. Er staan al wat mensen, gezellig met een versnapering in de hand, te kletsen. Een aardige dame bij de kassa zegt twee dingen. Het eerste is een wens voor een goed 2025 en het tweede, we zijn uitverkocht er is al een wachtlijst. Jammer, terug naar de camper op het lege parkeerterrein. een uurtje later is het helemaal vol, allemaal circus gangers.

De stad ligt hoog en s’morgens nemen we de ontelbare trappen naar het centrum. Dat valt echt tegen, het is een grauwe stad. Wat wel opvallend is zijn de velen kunstwerken. De mannen op het plein hebben er geen oog voor. Zij bespreken waarschijnlijk het wereldnieuws. Na koffie met een pastel de nata nemen we afscheid van de stad met de mooie naam en gaan weer richting kust. Daarover later meer.

Even op een foto klikken voor de galerij