De eerste keer

Iedere dag ontvang ik een tip om een verhaal van te maken. Niet elke suggestie vind ik boeiend om over te schrijven. Die van vandaag trekt mij wel.

Heb je ooit gekampeerd?

Met mijn eend uit 1957 en mijn vriendin uit 1950 rijd ik in 1970 door Frankrijk. We hebben twee weken alle tijd om dit land te verkennen. Voor het eerst in mijn leven kamperen. Nu heb ik zelf geen tent maar mijn tijdelijke werkgever wel, tenminste een halve tent. Mijn werkgever is het Nederlandse leger en net als de groene werkkleding is een halve puptent deel van de verplichte basis uitrusting. Nu is het met een niet complete tent niet zo comfortabel om te kamperen maar daar is een oplossing voor. Mijn dienstmaat en nu nog steeds vriend Wim leende mij de andere helft. Jaren later toen hij van de Noordzee naar de Zwarte zee ging lopen kon ik hem mijn 900 grams tentje uitlenen om soms onderweg in te slapen. Dat is een klein tentje maar het leger puptentje is nog kleiner.

Mijn vriendin woonde in die tijd nog bij haar katholieke ouders en haar conservatieve moeder wilde niet dat na een zoon en dochter ook deze dochter “moest” trouwen. Samen kamperen is er dus niet bij. Wij gaan dan ook van jeugdherberg naar jeugdherberg. Niet dus. Omdat ik geen kampeerspullen heb, vriendin wel maar die mag niet kamperen leen ik wat spullen bij de moeder van een vriend. Met een minimale kampeeruitrusting, een dozijn Durex en 550 gulden gaan we op weg naar Frankrijk. Net voor het licht wordt haal ik vriendin bij haar thuis op dan bij mij thuis de kampeerspullen inladen en dan on the road. Nu gaat dat niet zo snel met de eend, de topsnelheid met windje mee is 90 km per uur. Het is prachtig weer, het dekseltje van het sardineblikje opgerold en met een cabriogevoel over de binnenwegen tot in Noord Frankrijk.

Natuurlijk hebben we een lunchpakketje mee en we stoppen naast een meertje om onze lunch te nuttigen. Daar is ook een camping en we besluiten om hier maar te blijven. Het is te mooi weer om te rijden. Genoeg plaats en zeker voor onze riante tent. Als de broodjes op zijn zullen we de tent maar eens proberen op te zetten. De helft van mij compleet met stok en daar is de helft van Wim. Oei, geen stok. Hele tent maar met maar 1 stok. Het over de 30 graden. Vriendin d’r bikini en ik mijn zwembroek aan, eerst maar even het meer in.

Van buiten afgekoeld maar van binnen nog behoorlijk warm door het gestoei in het water gaan we op zoek naar een geschikte vervanger voor de tentstok. Nu ligt deze camping mooi, aan de ene kant water en aan de andere kant bos. We vinden in het bos een stevige kromme stok die precies de juiste hoogte heeft. We hebben geen gebrek aan bekijks van de Franse kampeerders. Het is toch wel even puzzelen om de tent een beetje stevig neer te zetten met die kromme stok erin maar het lukt. Het is wel erg klein, de twee tuinstoeltjes zijn hoger dan de tent. Voor mij word dit de eerste kampeernacht. De zon staat nog hoog en een beetje bruin bakken kon in die tijd nog geen kwaad, alhoewel. Vriendin ligt iets te lang in de zon en is rood verbrand. Heel pijnlijk. De komkommer die we nog bij ons hebben snij ik in plakjes en leg die op de verbrande huid. Het schijnt dat de brand er dan uittrekt maar veel helpt het niet, aanraken is er niet bij. Zo is de zon niet alleen slecht voor de huid maar ook mijn gedachte aan een nacht vol erotiek verdwijnt als sneeuw door de zon.

De volgende dag regent het en we besluiten om door te rijden naar het zuiden. Rijden in de regen betekent een beetje snelheid houden. De ruitenwissers werken op de snelheidsmeter en als je stil staat staan de ruitenwissers ook stil. Het weerbericht geeft aan, voorbij Lyon is het droog. Kilometers maken maar natuurlijk niet over de tolweg. Het regent zo dat we besluiten in de eend te slapen. Het voordeel van zo’n eenvoudige auto is dat alles makkelijk te verwijderen is. De achterbank heb ik thuis gelaten en de twee matjes passen keurig in de achterkant. Eigenlijk was dit mijn eerste camper. Het nadeel van achterin vertoeven is de nogal losse vering van de eend. Bij iedere beweging schudt hij alle kanten op. Het wordt dus weer een rustige nacht.

Na Lyon schijnt de zon weer. We zouden in deze omgeving kunnen blijven maar het gaat zo lekker dat we doorgaan naar Cannes. Vanaf Grenoble over de route Napoleon. Het brave eendje kruipt op haar gemak de cols op. Geen probleem met het lucht gekoelde motortje. we passeren regelmatig auto’s met kokende motor. Camping’s genoeg onderweg. Het tentje staat in een poep en een scheet en we trekken nog steeds verwonderde blikken.

Na een prettig onrustige nacht is het nog zo’n 350 Km naar Cannes. Het lijkt niet zover maar met ons tempo toch wel een dag rijden. Maar wat een prachtig traject. Op de camping in Cannes zijn wij echt met het kleinste tentje. We drinken wijn en eten stokbrood met kaas. Veel meer kunnen we ons niet permitteren. Een dag doen we luxe. Dagje Nice en op het strand ligbedden gehuurd. Wat gegeten en gedronken. 10% van ons hele budget.

We voelen ons nu al 9 dagen als god in Frankrijk maar we moeten toch wel terug. Wat is die vrijheid van het kamperen heerlijk. Terug naar huis is toch anders dan de heenweg. Een wat makkelijker weg genomen. Onze cabrio pruttelt lekker tot dat…….er komt een brand lucht onder het Dashboard vandaan. Niet alleen een lucht maar ook een vlammetje. Het is een draad van de richting aanwijzer. Een garage voor vrachtwagens is in de buurt en de mecanicien trekt een nieuwe draad en plaatst een grote knop op het dashboard. Het is een knop die vroeger in vrachtwagens zaten. Na de bocht genomen te hebben moet ik hem ook weer terug zetten. Het went snel. Maar wel 50 gulden. Het gaat nog net.

We komen bij het huis van vriendin aan en daar wacht ons nog een verrassing, nou ja verrassing? In die twee weken dat we weg zijn komt de moeder van vriendin de moeder van mijn vriend tegen. Ze zijn lekker aan het kamperen hè. Kamperen? Ze zijn in een jeugdherberg. Het huis was dus te klein. Maar wat geeft het mijn eerste kampeer ervaring vergeet ik nooit. Na een tent, vouwwagen, caravan nu al 13 jaar met Sprintertje.