Hoofdstuk 15

La Ruta de los Hospitales

Na deze zeer inspirerende alberque gaan we weer op pad. Het wordt een lange dag want we lopen naar een punt waar we de beslissing moeten nemen om in Samblismo rechtdoor te lopen en te overnachten in Pola de Allende of twee etappes in een dag te doen en via een weg door de bergen naar Berducedo, la Ruta de los Hospitales. Deze kan alleen gelopen worden met goed weer, als het mistig is of regent zie je de tekens niet meer en ben je zo verdwaald, zegt men.

Maar zover is het nog niet, we moeten eerst nog naar Borres lopen, 28 km.

We lopen achter elkaar, de weg stijgt dus ik loop voorop. Hugh heeft al twee open hartoperaties achter de rug en heeft met stijgen wel wat moeite.

Dan kom ik bij een hek en 100 meter verder nog een hek. Die 100 meter is een doorgang tussen twee grote weides. Op de linker weide graast een kudde koeien onder begeleiding van een nogal grote stier. Nu heb ik het niet zo op stieren maar ik moet toch naar de overkant en dat andere hek door.

Het lijkt of de stier niet oplet en ik open het hek en wandel rustig naar de overkant. Daar denkt de stier anders over, die komt naar mij toe gerend met zijn kop omlaag. Nu heb ik een behoorlijke voorsprong, ik spurt zo hard als ik kan naar het tweede hek en ben er net door als de stier bij dat hek stopt. Het lijkt of mijn hart in mijn mond zit, zo gaat die tekeer.

Hugh staat inmiddels bij het eerste hek en blijft daar ook want die stier staat dus precies in het midden. Dat duurt een tijdje, aan mijn kant zijn wat Spaanse fietsers gekomen die er ook door moeten maar niet durven. Na een kwartiertje draaien die om en gaan de weg terug waar ze vandaan kwamen. Hoe lossen we dit op, Hugh moet er echt door en ook de andere pelgrims die er nu staan. Steentjes gooien naar de koeien die gewoon door blijven grazen of er niets aan de hand is. Na ruim een half uur besluiten de koeien dat ze wel weer eens wat ander gras moeten eten en kuieren verder de wei in, de stier loopt rustig achter ze aan en Hugh en de anderen kunnen op hun gemak door de doorgang.

Iets voor Samblismo is een bar waar we maar eens wat gaan drinken. Het is iets voor onze eindbestemming maar de eigenaar van deze bar/restaurant heeft net een nieuwe alberque geopend, het kost een tientje maar het is er best luxe. Hugh en ik blijven hier en eten heerlijke streeksoep in het restaurant. Het is een soort erwtensoep met heel veel chorizo erin. Het vult goed maar volgens de serveerster hebben pelgrims deze soep echt nodig zeker als we morgen de Ruta de los Hospitales gaan lopen en dat doen we want de weersverwachting is goed.

We gaan vroeg op pad, het is toch niet zulk mooi weer als waar we op gehoopt hadden maar het is droog. Het is eerst 2 km lopen voor we aan het begin staan van waar de alternatieve route begint. De andere pelgrims, o.a. de Poolse vrouwen sliepen in de alberque municipal die maar 3 euro kostte, deze ligt onderaan de berg waarvandaan we beginnen.

Ik ben de oudste van het stel en het klimmen vind ik leuk en inmiddels is mijn conditie ruim voldoende om redelijk snel boven te komen. De complete route is 23,9 km, we beginnen op 635 m en het hoogste punt is 1220 m.

Hoe hoger we komen hoe meer bewolking er komt, toch een beetje opschieten.

Daar sta je dan op het hoogste punt bij een ruïne van een oud pelgrimshospitaal, er liggen wat botjes. Op zo’n moment gaat mijn fantasie altijd met mij aan de haal. Hoe zou dat vroeger gegaan zijn. Hier boven op 1220 m een hospitaal, nou ja meer een stenen huisje waar dan pelgrims behandeld konden worden aan, ja waar aan. Het zal wel niet blaren doorprikken geweest zijn. Ik denk eigenlijk aan uitputting. Veel pelgrims haalden de eindstreep in SdC niet. Er waren veel berovingen zodat ze zonder een duit verder moesten, aten alleen als ze iets onderweg kregen en anders dagen niet.

Ze moesten er heel wat voor over hebben om de pelgrimage te volbrengen. Door zo te mijmeren schiet het niet op ik moet ook weer verder.

We lopen op een soort plateau en door de mist is het af en toe moeilijk om het pad te blijven volgen. Ik zie kuddes paarden en het schijnt dat hier ook nog wel eens een beer gesignaleerd wordt.

Het begint te regenen en ik ben blij dat in de alberque aan het begin van Berducedo nog net twee plaatsen vrij zijn. Het is koud en nat en dat zal nog wel even duren.