Het Roodkopvolk, Pokidor in trance

Dit verhaal is geschreven n.a.v. een schrijfuitdaging van Schaapschrijft. Het thema is: Sprookje  Deel drie.

Tessa parkeerde de Cooper in de berm en vloog de auto uit. Pokidor deed het iets rustiger maar toch stonden ze bijna gelijktijdig naast elkaar. Aan hun overkant was een grote menigte op de been. Pokidor had nog nooit zoveel mensen gezien en hij kromp ineen door het lawaai dat ze produceerden. Spandoeken met “blijf af van ZwartePiet” en “het is ons feest, afblijven” en nog veel meer leuzen. Aan de andere kant liepen mensen met spandoeken met daarop “Zwarte Piet is een slaaf” “ZwartePiet is racistisch”. Het leek wel of ze elkaar wilde overstemmen, het geluid werd steeds harder. Tessa liep eropaf en ging meningen vragen van de demonstranten. Ze liepen aan de kant van de Zwarte Piet moet blijven schreeuwers. Plotseling riep er iemand, daar heb je zo’n nep Piet. Ze keken de kant van Pokidor op. Een rode Piet, het moet niet gekker worden. Dreigend kwamen ze op Pokidor af, sloten hem van alle kanten in. Tessa wurmde zich door de opgefokte menigte heen, ging ervoor staan en probeerde hem te beschermen.

Waag het niet aan hem te komen.

Hoor nou eens, die rooie kroeskop denkt zeker dat ze ons kan tegen houden. We zullen hem eens goed zwart maken. Kom op met die verf.

Op dat moment kwamen de tegenstanders erbij. Hoe het precies gebeurde weet niemand maar er braken flinke vechtpartijen uit. Er werd door elkaar heen geschreeuwd en Pokidor wist niet wat hem overkwam. Hij had altijd hele andere gedachtes gehad over de beschaafde mensenwereld. Wat doe ik hier dacht hij. Tessa was zo mooi en lief,hij was helemaal in de war. Hier moest hij iets aan doen. Midden in het geweld ging hij rechtop staan, zijn ogen spuwde vuur. Hij hief zijn armen in de hoogte en begon over zijn hele lichaam te trillen. Helemaal in trance draaide hij om zijn as. Plotseling was het muisstil op het plein. Met open mond keek de menigte naar Pokidor. Hij trilde steeds harder en uit zijn mond kwam een soort gerochel. Het duurde misschien een minuut maar het leek wel uren. Zijn ogen doofden weer, er kwam een grote lichtflits en op hetzelfde moment een enorme donderslag. Pokidor viel bewusteloos neer. Tessa boog zich over hem heen en streelde zijn rode gezicht. De mensen waren nog steeds stil maar er was iets veranderd. De felheid was weg. Het leek wel een grote familie. Pokidor kwam weer langzaam bij zijn positieven. Hij zag Tessa en wist weer waar hij was.

Kom Tes, we moeten hier weg. Mijn werk is klaar, dit moet ik niet te vaak doen anders hou ik niet genoeg energie over voor jou.

Lieverd wat deed je? Je was helemaal in trance.

Ik moest die haat uit de mensen hebben, ik zei toch dat ik een tovenaar ben. Zij weten nu niet meer waar over ze ruzie hadden.

En inderdaad, de grootste vijanden waren nu vrienden. Waar ging het allemaal over. Het maakte helemaal niets meer uit wat voor kleur die Piet nou had, de kinderen vinden het met wat voor Piet dan ook een spannend feest. De spandoeken gingen de containers in en gezamenlijk Sinterklaasliederen zingend liepen ze naar de haven waar de Sint aan zou komen. Tessa had veel te schrijven en Pokidor liep nog even op zijn gemak door de stad. Nou ja op zijn gemak? Hij werd nagestaard door de mensen die zijn trance hadden meegemaakt. Iedereen liet hem op een gepaste afstand passeren. Uiteindelijk belandde hij in de haven en werd opgemerkt door Sinterklaas.

Grote vriend, ik weet wat je hebt gedaan en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Al die ruziënde mensenkinderen kwamen mij de keel uit. Ik dacht er zelfs over om maar met pensioen te gaan en de boel de boel te laten.Maar ja als je die lieve kindertjes ziet smelt je hart toch weer. Ik ga nog maar een paar jaartjes door. Als jij een keertje met je Tessa in Spanje komt moet je zeker bij mij langs in het paleis komen dan ruk ik een mooie Rioja openen en drinken we op ons wel hele lange leven.

Die uitnodiging staat SK, ik moet toch eens wat meer van de wereld zien maar nu moet ik eerst terug naar de onderwereld. De roodkoppen staan op mij te wachten.

Pokidor liep weer terug naar de Cooper waar Tessa net haar stuk over rellen en het optreden van haar nieuwe liefde geüpload had naar haar krant.

Kom hier lieverd ik wil je tegen mij aan voelen. Bij ons mensen krijg je op die manier echt geen baby.

Pokidor en Tessa stonden zo een tijdje in een innige omhelzing. Tessa voelde een energie door haar lichaam stromen die ze nog nooit gevoeld had. Het leek of Pokidor helemaal in haar binnenste zat. Na een tijdje verbrak Pokidor de omhelzing en zei:

Ik moet terug naar de Roodkoppen wil je met mij mee?

Hoe bedoel je mee?

We gaan terug naar de plek van onze ontmoeting, daar drink ik mijn drankje en in een paar seconden ben ik weer een kleine roodkop. Als jij mij vasthoudt word je ook zo klein en dalen we samen de 233 treden af naar de onderwereld.Dan laat ik zien waar ik woon en zie je hoe wij roodkoppen leven. Je moet alleen wel blijven tot de volgende volle maan. Ik kan alleen met volle maan naar boven. Denk er goed over na, je hoeft pas te beslissen als ik mijn drankje inneem.

Ze reden in stilte terug naar het stenen gedrocht in het bos waar de ingang van de onderwereld is.Tessa wist niet wat ze moest doen. Zal ik meegaan of blijf ik hier in mijn luxeleventje. Ik heb alles, een mooi huis, een goede baan, mijn Mini Cooper en veel vrienden. Maar geen relatie en ik ben smoor op deze roodkop. Ze stapten uit en liepen naar de schreeuwende boom. Pokidor pakte het flesje en……….

(Wordt vervolgd)

deel een van het Roodkopvolk

deel twee van het Roodkopvolk, Pokidor en Tessa