Het Roodkopvolk, Pokidor en Tessa

Dit verhaal is geschreven n.a.v. een schrijfuitdaging van Schaapschrijft. Het thema is: Sprookje

Sprookje deel 2

Tijdens het opruimen hadden Tessa en Pokidor de grootste lol. Het werd een soort wedstrijdje wie de meeste troep verzamelde en regelmatig botste ze tegen elkaar. Iedere keer als Pokidor lijfelijk contact had met Tessa voelde hij een voor hem onbekend gevoel in zijn onderbuik. Het kon geen toeval zijn, Tessa is echt een meid op alles voorbereid want ze had niet alleen plastic zakken in haar Cooper maar ook plastic handschoenen. Toen alles opgeruimd was gingen ze even op het bankje zitten dat er ook geplaatst was. Voorzichtig begon Pokidor te vertellen over de onderwereld.

Zeg Tessa weet je dat hier onder de grond ook leven is?

Ja natuurlijk, wormen en dat soort dingen.

Nee, ik bedoel eigenlijk iets anders. Hier in dit bos woont een heel volkje van kleine wezens. Ze wonen er al eeuwen. Zou je dat kunnen geloven?

Nee natuurlijk niet. Maar je hebt een leuke fantasie. Wat doe jij eigenlijk voor werk of werk je niet.

Dat zul je ook niet geloven maar ik ben eigenlijk een soort tovenaar.

Ja hoor zeker Tita tovenaar en dan ben ik Tika in plaats van Tessa. Kom wil je een krentenbol?

Krentenbol? Wat is dat nu weer.

Je bent zeker de leukste thuis, hier eet op. We moeten opschieten anders komen we te laat bij Sinterklaas. Ik ben journalist en ik verwacht nog wel wat ongeregeldheden bij de intocht. Dat gedoe om die zwarte Piet. Het zou een kinderfeest moeten zijn maar al die volwassenen die ieder hun eigen mening hebben. Ik moet neutraal blijven maar dat is best lastig.

Zeg Tessa, ik moet je toch wat bekennen. Ik kom echt uit een andere wereld. Ik weet wel wat van mensen maar lang niet alles. Kun jij mij dat leren? Ik begrijp dat het moeilijk is om mij te geloven maar ik heb een drankje in mijn rugzak als je daar iets van drinkt zul je zien dat er meer is tussen hemel en aarde. Durf je?

Ik vind je best een beetje eng worden. We kennen elkaar nu een half uurtje, soms heb ik het gevoel dat ik je al heel lang ken, maar je bent ook zo anders. Was ik maar niet zo nieuwsgierig. Kom maar op met dat drankje, als ik maar niet helemaal high word.

Pokidor pakte een klein flesje uit zijn meegegroeide rugzak nam zelf een slokje en gaf het toen aan Tessa. Voorzichtig pakte zij het, rook eraan, aarzelde, keek naar Pokidor, zag dat hij niet veranderde en nam toen maar een klein slokje. Direct gebeurde er iets met haar, ze keek naar Pokidor en op dat moment zag ze wie hij werkelijk was. Zijn rode kop leek gewoon. Ze zag hem als een lief mini mannetje die haar vertederend aankeek. Dit moment duurde maar even. Ze merkte dat ze anders werd. Er kwam een totale rust over haar. Ze keek naar de man van haar dromen. Hoe nu verder?

Kom lieverd we moeten opschieten. Spring in de auto dan racen we naar Sinterklaas.

Zoals zij hem nu begreep, zo begreep hij ook al die voor hem nieuwe dingen. In een auto gaan zitten en je vastsnoeren met een riem. Allemaal auto’s die zo leek het bijna tegen je op botste. Wat een gekke drukke wereld. Plotseling stroopte de stroom auto’s en stonden ze stil, file.

Nee hé, file.

Wat is daar mis mee? We staan toch even lekker stil, heb ik even tijd om goed naar je te kijken. Wat ben je toch mooi. Ik weet niet wat er gebeurd maar als ik naar je kijk is het net of ik geen adem meer krijg. Dit heb ik in mijn andere leven nooit meegemaakt. Mag ik je aanraken?

Graag want dat gevoel heb ik ook.

Het verkeer voor hen kwam weer op gang en het geluid van een harde claxon bracht hen weer terug op aarde. De telefoon van Tessa begon te rinkelen.

Hoi Tessa hier. Ja ik kom eraan, er staat een file, ik ben er bijna. Wat? De demonstraties lopen uit de hand? Tot zo.

Wat doe je paniekerig Tes, is er wat?

Ja dat gedoe met Sinterklaas. Al eeuwen wordt hij begeleid door Zwarte Pieten. Die zijn niet echt zwart hoor, ze worden zwart geschminkt. Nu is er een steeds groter wordende groep die dat racistisch vinden. Heeft te maken met het verleden. De Nederlanden heeft een niet zo prettige geschiedenis. Er werd heel veel geld verdiend met de slavenhandel. Het was een van de laatste landen die het afschafte. De tegenstanders van Zwarte Piet vinden deze figuur nog het stereotype van de slaaf. Veel “Nederlanders” vinden het hun feest en daar hoort al eeuwen een Zwarte Piet bij. Het is eigenlijk een kinderfeest. De kinderen denken dat Sinterklaas echt bestaat en dat hij al honderden jaren oud is. Hij heeft voor ieder kind cadeautjes en ziet ook alles.

Nou dat zou wel kunnen ik ben ook al 281 jaar oud en dat zou je toch ook niet zeggen. Maar wat een toestand maken die mensen ervan. Dat zou bij ons echt nooit gebeuren. Wat gaan we nu verder doen?

We gaan eens kijken bij die demonstraties. Maar eerst wil ik een knuffel van je.

Nu al? Dan heb je over drie jaar al een kind. Ik weet niet of ik daar nu al aan toe ben.

Van een knuffel een kind? Bij ons gaat dat heel anders, maar kijk daar gebeurt wat. Eerst even ernaartoe.

(Wordt vervolgd)

lees hier het eerste deel van het sprookje “het Roodkopvolk”