Griekenland deel 5

Joánnina ligt aan een meer en schijnt het meest charmante stadje van het binnenland te zijn. Het staat in een vijftien jaar oud reisboek en in die tijd kan er nogal wat veranderd zijn. Camping gevonden aan het meer maar helaas je kunt er niet in zwemmen. De Shinga vouwfiets uit gevouwen en eens kijken wat dat charmante nou eigenlijk is. Dit deel van de stad is het zeker niet. Ik word  niet teleurgesteld. De oude binnenstad is ommuurd en door een poort ga je er naar binnen. Langs het meer loopt een groot wandelpad. En dan de straatjes. Je merkt nog duidelijk de Turkse invloeden. De stad was bijna 500 jaar in Turkse handen. In de winkeltjes zijn nog veel oude ambachten gevestigd. Zilversmeden, leerbewerkers, koperen bellen makers en nog veel meer. Heel leuk om dit alles te fotograferen maar hoe het komt weet ik niet ik heb geen foto genomen. Ja een van een paar benen met  bloemen maar dat kan overal zijn. De volgende dag krijg ik een herkansing in het gebied waar we dan naar toe gaan.

Het eerste stuk vanuit Joánnina is het rijden langs een vliegveld en veel industrie. Niet leuk maar die industrie moet toch ergens een plekje hebben. Het is vlak terrein en dan na een half uurtje mag Sprintertje weer de bergen in. We zijn op weg naar de Vikoskloof. Deze staat in het Guinness Books of records als de diepste kloof ter wereld. Ter wereld? En die en die dan? Het heeft met een rekensysteem te maken. In ieder geval zijn we er op weg naartoe. Het ligt in een beschermd natuurpark. Aan de randen van het park liggen ongeveer 50 herdersdorpen waarvan er nog 48 bewoond zijn. Deze gaan we natuurlijk niet allemaal met een bezoek vereren maar enkele komen we toch doorheen dus dan ook maar even uitstappen. Een van die dorpen is het wel toeristische dorp Monodendri. De weg ernaartoe loopt dood dus het is een heen en weertje ook wel rondje om de kerk genoemd. Nu is er toevallig ook nog een mooie kerk en een klooster. 600 meter over een kronkelend pad ernaartoe. Dit gebouw gereed gekomen in 1414 steekt 250 m  over de steile rotswand van de Vikusravijn. De mensen in die tijd waren duidelijk een stuk kleiner want zelfs ik moet bukken om binnen te komen en ik ben toch echt niet een van de grootsten. Het is best wel indrukwekkend. Mooie muurschilderingen en er zit een monnik met monniken geduld met een fijn penseel schilderijtjes in serie te schilderen. Dat doet hij al meer dan 20 jaar. Bij dit klooster heb je een prachtig zicht op het ravijn. Heel mooi maar helaas is dat nooit goed op een foto te zien. Je zult er dus zelf eens een kijkje moeten nemen.

Onderweg zien we ook een stel typische stenen boogbruggen.

Het is gek maar we hebben nog zat tijd over besluiten naar Dodone te rijden en kijken of we daar ergens kunnen overnachten. Dodone ligt in een heel stil dal en hier bevindt zich het heiligdom, de oudste orakelplaats in Hellas. Niet alleen dit heiligdom maar ook een theater gebouwd tussen 297 en 272 voor onze jaartelling. In het boekje staat dat er alleen nog fundamenten van het heiligdom zijn en het theater wordt herbouwd. We laten ons toch weer verleiden en betalen de pensionado prijs van drie euro om binnen te komen. Ja en daar sta ik dan weer bij een hoopje stenen met een bordje erbij dat dit de kapel van Aphrodite is bv of dat hier het orakel moet hebben gestaan. Zo kun je van oude stenen toch nog een toeristische attractie maken. Mijn schoonmoeder zei altijd als er een lekkere saus over iets heen zat, zo kun je keistenen wel lekker maken en daar moet ik hier ook aan denken.

Naast al dit moois is op een heuveltje een hotel/restaurant. De portier van de oudheid weet niet of hij open is toch maar even kijken. We worden vriendelijk ontvangen door een forse man met een baard. De gastvrijheid druipt van hem af. De Sprinter mag die nacht op het parkeerterrein staan maar daar is geen schaduw. We zetten hem aan de overkant onder een boom.

Het is nog rustig en we komen aan de praat met Akis. Hij heeft zelf een restaurant in Joánnina maar dat is alleen in de winter open. Het heeft nl geen terras en de mensen willen toch buiten eten. Nu helpt hij een vriend die dit hotel-restaurant aan het opbouwen is. Er zijn vijf kamers maar een is nu pas klaar en hij wacht op vergunning om als hotel te gaan draaien. Eerst met een kamer, rustig aan want geen geld om alles in een keer op te knappen. Het valt hier niet mee om iets op te bouwen. In het dorp Donona waar Akis is opgegroeid wonen nu nog maar 50 mensen. Je huurt er een woning voor 200 euro per maand.  Bij het eten krijgen we een witte wijn te drinken die zijn opa nog gemaakt heeft. Een troebele wijn, zurig niet echt mijn smaak. Maar ja een gegeven paard, je kent het wel. Die nacht slaap ik heerlijk, dit plekje is zo rustig en lekker donker.

De volgende morgen gaan we ontbijten bij Akis en hij maakt een omelet van eieren van zijn eigen kippen met kruiden zo uit de tuin. Koffie en thee en dat voor 5 euro. We krijgen ook nog twee zelf gebrouwen biertjes mee. Nog even op de foto en weer verder. Richting Metéora dat van de kloosters hoog op de rotsen. Maar daarover volgende keer….