In de eerste week van elke maand geeft Geesjeeen woord. Deze maand is dat “aanval”. Het verhaal mag maar 101 woorden bevatten en dan mag je dat woord ook nog niet noemen. Hoe verzin je het. Maar Geesje we doen gewoon allemaal mee.

Luna, Leni’s hulphond, loopt altijd een halve stap naast haar, alsof ze haar schaduw bewaakt. Op een druk plein stopt ze plots. Haar oren kantelen, haar lichaam spant. Ze herken het meteen: haar stille waarschuwing. Zonder aarzelen duwt ze zachtjes tegen haar been, draait zich om en leidt haar weg van het rumoer. Tussen twee struiken vindt ze een kalm, beschut plekje. Ze gaat liggen, vertrouwend op Luna’s instinct. Vijftien minuten verstrijken, langzaam maar onafwendbaar. Haar hoofd wordt zwaar, de wereld lijkt te draaien. Maar Luna ligt tegen haar aan, warm en trouw. Dankzij haar voelt Leni zich veilig.