Je hoort het tegenwoordig overal:

“Wacht even hoor, ik ga eerst even bij mezelf inchecken.”

Vroeger noemden we dat gewoon “even rustig aan doen”, maar dat klinkt natuurlijk totaal niet 2025.

Inchecken bij jezelf is eigenlijk alsof je een persoonlijk vliegveld bent. Je loopt richting de gate, maar voordat je verder mag, moet je door een heel modern proces:

Check-inbalie: “Goedemiddag, hoe voelt u zich vandaag?” Douane: “Heeft u stress, onrust of emotionele vloeistoffen van meer dan 100 ml bij u?” Security: Alles op het bandje leggen: verwachtingen, irritaties en overbodige gedachten. Body scan: “Ah ja, daar zit een knoop in uw maag. Geen paniek, die mag mee als handbagage.”

Pas daarna mag je doorlopen naar Gate Inner Peace.

En het mooie is: je hoeft er geen vliegtuig voor te missen en geen koffer voor te pakken. Alleen even modern zeggen: “Ik check in bij mezelf.”

Ik kwam op dat woord omdat ze het in het programma Op Zoek Naar De Liefde inmiddels te pas en te onpas gebruiken. Daar wordt geen cappuccino gedronken zonder eerst een complete emotionele douanecontrole uit te voeren.

Je ziet dan twee deelnemers op een bank zitten, armen over elkaar, klaar om “open en kwetsbaar” te zijn. En dan komt het:

“Ik moet even bij mezelf inchecken hoor… voel ik verbinding? Is mijn innerlijke kompas aligned?”

Vroeger heette dat gewoon: “Heb ik hier zin in, ja of nee?” Maar ja, dat klinkt natuurlijk niet therapeutisch genoeg. Moderne liefde vraagt moderne taal. Inchecken is daar een soort romantische APK geworden:

Zijn de emoties op spanning? Zijn de verwachtingen niet lek? Draait de zelfliefde nog soepel rond?

En als alles klopt, dan mag je door naar de volgende ronde of je gaat naar huis. De vanlifer is niet alleen op zoek naar de liefde maar vooral naar zichzelf.

Ik vind het een heerlijk programma om te bekijken en……..ik leer weer een aantal moderne woorden.