Klompenpad zonder klompen

Ontdek het mooie buitengebied van Woudenberg en Scherpenzeel. Wandelen op de grens van Gelderland en Utrecht. Door het argrarische gebied, over landgoederen, boerenerven en langs beken. Rust, kleinschaligheid en de combinatie van natuur en cultuur bepalen hier de sfeer. Klompen aan, rugzak op en gaan! Deze tekst staat op de klompenpadenapp. Dat lijkt mij wel wat. De route is 7 km net genoeg.

Ik kan mijn klompen niet zo snel vinden, dus de wandelschoenen aan en ja dat moet toch ook kunnen, hè. De start is bij het cultureel Centrum in Scherpenzeel. Het begin loopt over een stoep dat kan natuurlijk maar blijft voorlopig over stoepen lopen door de woonwijk. Pas na 2 km komt het eerste stukje onverhard. 

Bij een kruising valt mij het volgende bord op..

Op dat moment weet ik het nog niet zo en ik loop in gedachten verder. Na een bruggetje over het Valleikanaal loopt er een mooi smal pad met aan twee kanten hoge brandnetels en enkelen bunkers. Ik ben wel blij dat mijn korte broek is thuisgebleven. Dan is het afgelopen met het onverhard lopen. Het is nu asfalt. Langs een leuke draaimolen die je met de hand kunt bedienen kom ik bij een boerderij waar je uit een automaat koffie en zelfs softijs kunt trekken. Een ijsje zeg ik geen nee tegen en het is maar goed dat dit een doordeweekse dag is want op zondag zijn alle automaten afgesloten. Het schijnt dat zelfs de kippen zondags geen ei leggen want op bordjes staat, iedere dag verse eieren, niet op zondag.

Een bord in een weiland maakt dat ik die melodie niet uit mijn hoofd krijg.

Nog steeds over asfalt maar wel uit de bebouwing zijn er toch mooie doorkijkjes.

Via een hek kom ik op landgoed Scherpenzeel. eindelijk weer een stukje onverhard. Het landhuis ligt op een prachtige plek omringd door water.

Midden in het dorp bij de kerk verlaat ik het landgoed en heb nog een km te lopen naar mijn vertrekpunt nu dus eindpunt. Net geen zeven kilometer. Je vraagt het mij waarschijnlijk niet maar stel je zou vragen, Harry, wat vind je van dit klompenpad dan zou ik antwoorden, het zou niet de naam klompenpad mogen dragen. Een pad dat minstens drie van de zeven kilometer door het bebouwde dorp loopt en verder ook nog een groot stuk over asfalt is nou niet echt een klompenpad. Het meest kwalijke vind ik dat daar niets van in de beschrijving staat. Dan kom ik nog even terug op dat bordje waarop staat, wat verwacht jij van het leven? In ieder geval eerlijkheid en zeker in deze kerkelijke gemeenschap.

Het is maar goed dat ik mijn klompen niet kon vinden.