Toen ik de drie woorden van de schrijfuitdaging van Bert zag moest ik direct denken aan “de nozem en de non” een prachtig lied van Cornelis Vreeswijk. De drie woorden zijn: reflectie, glijmiddel en non.

Zuster Naiva was zoals iedere donderdagochtend buiten het klooster bezig het beeld van de heilige Sanctimonia te poetsen.  Haar weelderige haar verborgen onder een kapje, geen lachje op haar bleke gezicht. Ze poetste zonder enige passie. Het beeld knapte er niet echt van op, het zag er dof uit als een ruit dat een jaar niet gewassen is. Deze donderdag leek er een als al die andere donderdagen. 

Met een brullende uitlaat kwam Jan op zijn buikschuiver oerend hard aan scheuren. Slippend kwam hij naast de verschrikte non tot stilstand. Hij deed zijn donkere helm af en keek met zijn staal blauwe ogen de non dwars in haar ziel. Zuster Naiva huiverde even een voelde een vreemd gevoel in haar onderbuik. Is dit de duivel die mij op de proef stelt?

Dag zuster, ik ben Jan hoorde ze hem met een diepe basstem zeggen. 

Zuster, ik rij hier iedere keer langs en zie je zo poetsen maar om nou te zeggen, daar knapt die heilige van op, nee. Ik heb wat voor je meegenomen en daar moet je zijn hoofd eens mee poetsen. Het is glijmiddel en net als Haarlemmerolie overal voor te gebruiken.

Gebruik het nu maar en vanavond om negen uur ben ik in de kloostertuin en vertel je mij hoe het is geworden. Hij zette zijn helm op en reed weer snoeihard weg.

Naiva bleef ontredderd achter. die ogen, die stem, wat gebeurt er met mij.

De tube glijmiddel glom in haar hand. Een reflectie van zondige gedachten of gewoon een goed poetsmiddel. Ze schroefde de dop eraf, deed een flinke klodder van dat plakkerige spul op haar poetsdoek en wreef het hoofd van de heilige Sactimonia tot hij zo glom dat ze haar blozende gezicht er in weerspiegeld zag. Ik ben verliefd.

Die avond viel ze als een engel met losse vleugels voor de charmes van Jan. Hun monden vonden elkaar en dat smaakte anders dan de hosti die de priester iedere dag uitdeelde.

Maar de verrader slaapt niet. De priester werd ingelicht en hij betrapte ze op heterdaad.

Zuster Naiva wat doet u daar met……die nozem en wat is dat? Hij raapte de tube glijmiddel van de grond.

Dat is poetsmiddel kapelaan om de hoofden van de heiligen te laten glanzen.

Of voor de liefde kapelaan, soms moet je de boel een beetje soepel houden, zei Jan brutaal.

Hou jij je mond en verdwijn, duivel en jij zuster Naiva zult de gevolgen van je daad nog wel merken. Hier kom je niet met een biecht van af.

Op die gevolgen bleef ze niet wachten. Die nacht poetste ze de plaat en ontvluchtte het klooster. Dit is inmiddels 25 jaar geleden en Nathali, zoals ze nu heet en Jan zijn nog steeds smoor op elkaar. De tube glijmiddel staat als een trofee op de schoorsteenmantel.

Of het nou heilig of schijnheilig was dat mag ieder voor zich bepalen. Maar wat glans geeft aan het leven, verdient een plekje op de schoorsteenmantel.