Feuilleton, aflevering 38

De achtervolging

 

Ze start de motor. De koplampen verlichten het kleine parkeerplaatsje. De andere auto blijft stil. Geen beweging. Francine probeert zichzelf tot kalmte te manen. Misschien is het gewoon een wandelaar, een vroege vogelaar, of een paar dat geniet van de sterrenhemel. Maar haar gevoel zegt iets anders.

Ze draait de parkeerplaats af, het grind kraakt onder haar banden. In haar spiegel blijft de vreemde auto duister en stil. Totdat ze de bocht om is. Dan, in haar achteruitkijkspiegel, twee koplampen.  Ze probeert rustig te blijven. Gewoon rijden, niet te snel, geen paniek. Maar haar hart bonkt in haar borstkas. Ze pakt haar telefoon, opent de locatie van de coördinaten. Een uur en een kwartier te gaan.

De auto blijft op afstand. Niet dichtbij, niet te veraf. Typisch iemand die wil volgen zonder op te vallen maar net niet voldoende. Francine twijfelt niet langer, dit is geen toeval. Ze draait de A2 op richting Utrecht. Bij een benzinestation rijdt ze het parkeergedeelte op en stopt aan het begin. De auto rijdt haar voorbij en stopt iets verder. Na een paar minuten om even tot rust te komen en een plan te bedenken gaat ze verder. Langzaam rijdt ze langs de vreemde auto en ziet vanuit haar ooghoeken een lange man achter het stuur zitten. Dus toch, dit moet Leo zijn.

Leo weet nu dat Francine hem ontdekt heeft. Hij start en rijdt direct achter haar aan. Hij houdt wel behoorlijk afstand tussen haar -en zijn auto.

Francine weet dat ze hem nooit op de snelweg kan lozen maar tussen Ede en Otterlo heeft ze wel een kans. Dit gebied kent ze op haar duimpje. Voordat ze het huisje op Vinkeveen kochten hadden ze een chalet in de bossen bij Lunteren. Veel onverharde wegen, bochten en kleine open plekken. Als de situatie niet zo penibel was zou ze er zelfs plezier in krijgen om daar te rijden in haar Suzuki Jimmy.

Op een driesprong neemt ze de linkse weg. Deze geasfalteerde weg gaat na een kilometer over in een zanderige wasbordweg. Het bord, verboden in te rijden, negeert ze. De Jimmy terreinwagen met zijn harde vering springt op en neer over deze weg. Ze slaat rechts een wandelpad in en komt uit bij een vroegere grintopgraving. Het is nu een diepte met beneden een zandvlakte. Leo zit nog maar een paar meter achter haar. Het is nu of nooit. De Jimmy stort zich naar beneden en worstelt zich door de zandbak. Het gaat steeds moeizamer maar het lukt. Aan de overkant rijdt Francine weer naar boven en stopt. Ze stapt uit en ziet dat Leo zich in het zand heeft vastgereden en stampvoetend naast zijn auto staat. Ze zwaait naar hem, stapt in en rijdt met een glimlach van oor tot oor weg.

Die glimlach is snel verdwenen als ze zich realiseert dat men nu weet dat ze onderweg naar iets is. Dat betekent dat ze geen moment meer veilig is.