Bij de weg die ik had uitgekozen stond, gebruik van een veerboot. Een klein plat bootje over de rio Guadalquivir. Altijd leuk. De rivier ligt wat lager en de sprinter is laag aan de voorkant. Ik moet helemaal diagonaal en heel voorzichtig de platte boot oprijden. Wel gelukt.

Richting Malaga en heb nog geen idee waar ik zal stoppen. In een koffietentje langs de weg met een cortado voor mij valt mijn oog op de plaats Zahara de la Sierra. Niet te ver van mijn route. Het ligt in het natuurpark Sierra de Grazalema. Daar rij ik naartoe en heb er geen spijt van.
Het is weer een van de pueblo’s blancos.
Een wit dorp tegen een berg aangeplakt.

Vanuit Sprintertje heb ik zicht op het stuwmeer waar niet echt veel water in staat.

Ik loop omhoog naar het centrum, voor mij zie een vrouw lopen. Keurig gewatergolfde haren, gespoeld in een licht kastanjebruine kleur. Ze loopt iedere keer een klein stukje en rust dan weer even uit. Bij het passeren vraag ik of ze dat dagelijks doet. Ja ik ben 80 jaar en woon hier, dus het moet wel, zegt ze met een stralende glimlach. Je blijft wel fit op deze manier. Met de translate app erbij komen we tot een aardig gesprek maar dan begint ze zo rap te beppen dat ik het niet meer kan volgen, dus ik vervolg mijn klim.

Wit, rood en een klein blauw/groen stipje

Het is een alleraardigst dorp waar je zigzaggend doorheen gaat. Zoals je op de foto ziet, er staat helemaal bovenop een Moorse burcht. Deze dateert uit de 13e eeuw. Het schijnt dat je van boven een spectaculair uitzicht op het landschap en het stuwmeer hebt. Ik heb het niet gecontroleerd want het toegangshek is afgesloten. Dat komtmij wel goed uit. Hoef ik geen keuze te maken.

Terug bij sprintertje, de benen omhoog en genieten van het uitzicht.

Mijn overnachtingsplek
Een minuutje