Met een glimlach op mijn gezicht zit ik achter het stuur van Sprintertje. Voor mij de brug over de rio Guadiana, de grens tussen Portugal en Spanje. Aan deze kant nog 13:26 aan de andere kant is het al 14:26. Weer een uurtje langer licht.

Als ik Spanje binnen rijd veranderd de glimlach in een brede grijns. Ik ben er weer. Waarschijnlijk blijf ik de komende vijf maanden in Spanje.

Vandaag rij ik niet zoveel. Villablanca is maar 25 km van de grens. Ik ben er al eerder geweest en het is een plek om helemaal tot rust te komen. Onder de Ermita de Nuestra Señora de la Blanca, een kapel in Mudejar stijl uit de veertiende eeuw, is een goede plaats om Sprintertje neer te zetten en te overnachten.

Als alles geïnstalleerd is begin ik aan een wandeling. Hel velden met madeliefjes en gel bloemetjes.Achter de Ermita ligt een groot heuvelachtig bos. Op het hoogste punt staat een traditionele Spaanse molen. Ik daal af naar het witte dorpje en neem op een terras mijn eerste cortado. Een cortado is een espresso met warme melk. De verhouding is 1:1 (espresso tot melk).

Het is rustig in het dorp en langzaam loop ik terug naar Sprintertje. Honden blaffen, een haan kraait en in een weiland staan schapen met lammetjes. Dit heet onthaasten.

Zoals in bijna elk dorp staan hier ook fitness apparaten. Daar maak ik graag gebruik van. Even de spieren wat trainen.

Ruim vijf kilometer was deze rondwandeling en ik ben twee en een half uur weg geweest. Stukjes van de wandeling zie je in de vlog.

Wel wat langer dan een minuut