Het is half negen als ik de laatste twee letters van HAAN afzet bij het vliegveld van Faro. Zij gaat voor tien dagen naar Nederland. Ik heb tiendagen de tijd om in Malaga te komen waar ik haar weer oppik. Ik rij nog even terug naar onze overnachtingsplaats naast de startbaan. Op de vliegtuig spotplaats zwaai ik mijn lief uit.

Dichtbij genoeg om te zwaaien

Na de noodzakelijke koffie rij ik door naar een plaats met een prachtige naam, Vila Real de Santo António. Op de camperplaats is gek genoeg ruimte zat. We zijn hier al twee keer geweest en toen was het echt overvol.

Altijd goed terug te vinden

Het is een sfeervolle stad in het zuiden van Portugal, gelegen in de Algarve, aan de monding van de rivier de Guadiana. Deze rivier vormt de natuurlijke grens tussen Portugal en Spanje, en Vila Real de Santo António ligt recht tegenover het Spaanse dorpje Ayamonte. 

De ligging aan de Guadiana die in de Atlantische Oceaan uitmondt zorgt voor een maritieme sfeer. De stad heeft een grote haven en een veerboot verbindt het met Ayamonte. Leuk om een bezoekje te brengen.

Gekleurde netten

Aan de kade liggen vissersboten en ernaast gekleurde netten. De stranden in de buurt, zoals Praia de Santo António, zijn breed en ongerept, perfect als je houdt van rust en natuur.

Strand aan de atlantic

Ik ben hier ook om mij weer eens goed op te frissen. Midden in de stad is nog een echt badhuis. Ik weet nog goed, heel lang geleden dat mijn vader iedere woensdagmiddag als onze winkel was gesloten naar het badhuis ging. Wij gingen toen nog in de teil. Dit badhuis hier stamt nog uit die tijd maar is nog volop in werking. Voor een euro een heerlijke douche.

Het oude badhuis

Fris en fruitig maak ik mij klaar om Portugal te verlaten. Daarover morgen meer. Vandaag geen one minute video maar morgen een wat langere.