Drie herderskinderen zagen eens?

De zon staat laag aan de hemel. Lucia, Fransisco en Jacinta zijn met hun kudde schapen na een lange dag op weg naar hun hutje in Fatima. Het is 13 mei 1917. Ze lopen door een mysterieus bos en horen een vreemd geluid. Verschrikt kijken ze elkaar aan. Wat was dat? Een roedel wolven? Daar is het weer. Een stem. Wees niet bang kinderen ik ben het Maria. Ja zoiets zei de boze wolf ook tegen Rood Kapje denkt Lucia nog. Maar dan is er plotseling een groot licht en in die stralen staat een vrouw in een blauw gewaad. In Nederland zouden we direct aan Jomanda denken maar in Portugal niet. De kinderen vallen op hun knieën en met open mond kijken ze voorzichtig deze vrouw aan.

Ik heb een boodschap voor jullie, bid iedere dag de rozenkrans voor vrede. Wat moeten we hier nou mee, nou ja de rozenkrans bidden kan geen kwaad. Hebben ze nog wat te doen ook tijdens het hoeden van de schapen. Het gewone zware leven voor de herderskinderen loopt weer gewoon door. Tot een maand later. Op exact dezelfde plek, zelfde tijd is daar de vrouw weer. Hetzelfde verhaal maar nu halen de kinderen de pers erbij. Vertellen hun verhaal en zijn opeens beroemdheden. Een keer in de maand op de dertiende verschijnt Maria voor de kinderen. Ze worden steeds beroemder en er komen meer en meer mensen kijken en met hun meelopen.

13 oktober 1917 vindt de laatste verschijning plaats. Er zijn duizenden getuigen bij en wat zien ze? Het wonder van de zon, een spectaculair natuurverschijnsel dat wereldwijd de aandacht trekt. Op dit moment zijn velen het erover eens, Fatima moet een bedevaartsoord worden.

Dat is goed gelukt. Het is groots aangepakt. Bij de laatste verschijning waren er duizenden mensen, die zijn er nu ook. Vooral in het zomerseizoen stromen de pelgrims, gelovigen en anderen toe.

Van het echte verhaal heb ik een blog geschreven dat op mijn andere website staat. Lezen? Klik op de knop hieronder.