Vanuit de camper hebben we zicht op het Mosteiro de Batalha. Het is open voor cultuurminners en gewoon geïnteresseerden. Er is geen berg om tegenop te lopen. Niets houdt ons tegen om er eens binnen te kijken. De buitenkant is verweerd door de tijd. Het gele steen is op veel plaatsen zwart. Het staat er dan ook al een tijdje.

Mosteiro de Batalha

In 1386 begon men te bouwen en het eerste deel duurde meer dan 100 jaar. Klaar? Nee, het is nooit afgebouwd. Dat zit zo, door voornamelijk economische problemen en doordat de focus meer lag op de ontdekkingsreizen en de koloniën was het bouwen al op een laag pitje gezet. Toen koning Joao de derde overleed en niet zoveel had met het project, stopten ze helemaal met de bouw.

Zicht op de binnentuin van het klooster

Wij gaan naar binnen en mijn mond valt open van verbazing en verrukking. Het is giga hoog en alle details van het bouwwerk zijn zo precies uitgehakt in de zachte steen. Wat een monniken werk moet dat geweest zijn. Er is een kapittelzaal. De constructie van het gewelf met een oppervlakte van 19 bij 19 meter heeft geen steunpijlers. Het was de eerste keer dat men zoiets bouwde. Op het eind mochten/moesten er alleen maar ter dood veroordeelden gevangenen aan werken. Niemand wist of de constructie het zou houden. Toen het klaar was ging de bouwmeester er zelf drie nachten slapen om te bewijzen dat het safe was. Het staat nog steeds.

Voor mij een hoogtepunt is een van de onvoltooide Kapellen. Het moest een mausoleum worden voor de zoon van de koning, Duarte en voor zijn geliefde Leonor van Aragon. Omdat koning Manuel de eerste, alle vaklui vorderde voor de bouw van een ander klooster in Bélim is het nooit afgebouwd. Er zit geen dak op. Wat er staat is van zo’n schoonheid. Alles klopt.

Ben je hier eens in de buurt dan is het absoluut een bezoek waard.

Wil je meer weten over dit uniek bouwsel? Klik op de knop.

Een minuutje