Alleen op het strand voel je je klein en oneindig groot tegelijk. De hoge golven rollen met kracht aan, brekend op het zand, terwijl de lucht gevuld is met het zoute aroma van de zee. Een kolonie strandlopertjes dartelt onophoudelijk langs de waterlijn, fragiel maar vastberaden. Ze rennen naar voren, hun dunne pootjes haast onzichtbaar, en vluchten dan snel terug voor de oprukkende golven. Het spel van water en vogels lijkt eindeloos, een dans van overleven en harmonie. Wij zijn de enige toeschouwers.

Een minuutje strandlopertjes