De nacht is rumoerig van de regendruppels die hard op het dak kletteren en van de helicopters die in de lucht zijn om te controleren op vluchtelingen. De oversteek van hier naar Engeland bedraagt nog geen 40 kilometer. Met de wind en regen nu de oversteek te wagen is gekkenwerk. Toch controleren snelle patrouille boten en helicopters of er ten einde raad zijnde vluchtelingen zijn die met het risico het niet te overleven het beloofde land hopen te bereiken.

Het is heel dubbel, wij starten de motor weer en kunnen gewoon in vrijheid daarheen gaan wat we op de kaart hebben uitgezocht. Op zo’n moment realiseer ik mij weer wat een enorme bofkont ik ben om in een vrij land geboren te zijn.

Het regent pijpenstelen maar we vertrekken toch. Wat kilometers maken richting zuiden. Om de knieën wat te ontzien rijden we een deel over tolwegen. Frankrijk is de grootste afnemer van rotondes en iedere keer weer terug- en opschakelen vergt veel van mijn onderdanen. Half drie vind ik het weer zat en anneke vindt een plaats om te overnachten in een klein dorpje, Vingt-Hanaps. Het ligt in Normandië. Op het hoogste punt is een schooltje en het gemeentehuis(je). Waarom zou het ook groter zijn met 397 inwoners. Het is nu vochtig van de mist maar met mooi weer kun je hier goed wandelen. Er beginnen hier wandelingen naar het beroemde Foret d’Ecouves. Wij maken een wandeling over de gemeentelijke begraafplaats en een rondje om de kerk. Deze heeft een ligging hoog boven het dorp en stamt uit 1108. Zoals bijna iedere kerk tegenwoordig is deze ook op slot.

Het is een goede plek om te overnachten en niet ver van de snelweg.

Ons plekje
Mistig uitzicht
De oude kerk