Een schrijfuitdaging van Geesje. De bedoeling is dat je een verhaal in precies 300 woorden schrijft zonder het gegeven woord te gebruiken.

Het woord is VERZWIJGEN.

Sinds een paar jaar kijken we op zondag met een groepje naar “heel Holland bakt”. Heel gezellig en van die beelden met heerlijke taarten loopt het water je in de mond. We besluiten om zelf ook te gaan bakken en hebben een heuse jury die de baksels beoordeelt. De opdracht van deze keer is een bijzondere appeltaart. Iedereen heeft wel eens appeltaart gebakken maar wat is nu een bijzondere. We bakken niet thuis maar kunnen een keer per maand de keuken van de bakkersopleiding in Wageningen huren. Er staan in dat lokaal 10 werktafels en ovens. Appeltaart mag je al appeltaart noemen als er minimaal 5% appel inzit. Stefan bedenkt een heel speciale taart. Als vulling gebruikt hij mango, kiwi en natuurlijk rozijnen. Niets bijzonders eigenlijk maar als laatste gaat daar ook nog een flinke scheut Limoncello overheen. Het goedje bewaart hij in een flesje zonder opdruk. Iedereen heeft door dat hij iets achterhoudt.

Als hij even de ruimte uit is voor een sanitaire stop kijkt Josje die naast hem aan het bakken is stiekem in het flesje en ziet en ruikt de limoncello. Stefan is weer terug, ruimt het flesje op en zet vast een gelijksoortig flesje met schoonmaakmiddel op de werktafel om die dadelijk schoon te poetsen. Josje vindt de limoncello een goed idee en als Stefan even aan de andere kant staat te praten pakt ze haar kans en doet een scheut uit het flesje met schoonmaakmiddel door haar eigen taartvulling.

De taarten zijn klaar en zien er mooi uit. De jury proeft en de taart van Stefan steekt met kop en schouder boven de rest uit. De smaak van de taart van Josje kunnen ze niet goed thuisbrengen. Pittig, krachtig, scherp. Lekker? Nou dat toch echt niet, maar iedereen die ervan eet heeft nadien blinkende tanden.