Na acht weken afwezigheid wordt het weer tijd om een bekend rondje te lopen.

Vanaf de voordeur, na precies een km, open ik het hek dat toegang geeft tot het bos. Het bos van de Sysselt. Midden in dit bos is een grote open plek waar heide staat. Het is augustus dus als het goed is staat deze nu paars uit te stralen. Het is goed. In tegenstelling tot de Ginkelse hei waar ik vorige week was en veel heide donker bruin was bloeit deze volop. Wat is dat toch dat mensen zo opgetogen zijn van paarse hei?

We gaan zitten op een van de bankjes die er staan. De onze ter gedachtenis aan ene mama. Op het bordje staat, mama’s bankje. We zitten in de zon op mama en genieten van de natuur en de stilte. In de twintig minuten dat we er zitten komt er een vrouw voorbij met een zware rugzak op haar rug en een joggende vrouw.

We lopen terug over zoals dat hier heet, het paradijs, en zijn na een uur en vijftig minuten, vijf km gelopen weer bij de voordeur.