Van Slowakije naar Tsjechië

Gein gaat lopen en wij nemen een taxi naar de Unesco stad Banska Stiavnica. Het staat bekend om zijn goed bewaarde middeleeuwse architectuur, waaronder het iconische Heilige Drie-eenheidsplein met zijn pestzuil en het oude kasteel. De stad staat ook bekend om zijn mijngeschiedenis, aangezien het ooit een belangrijk centrum voor zilver- en goudwinning in de regio was.

Die gouden tijd is na de val van het communisme een beetje voorbij. De meeste mijnen moesten sluiten. Er is nu wel een mijnmuseum waar je kunt zien hoe het eens was.

De stad moet het nu hebben van het toerisme. Die waren er vandaag ook in grote getalen.

Ik durf het bijna niet te schrijven, we lieten ons ook verleiden om met zo’n toeristisch treintje te gaan. Eens hebben we het in Cuenca, Spanje gedaan en zeiden toen, nooit meer en nu doen we het weer. Misselijk van de diesellucht uit het trekker/locomotiefje en het heen en weer schudden door het rijden over grote kinderkopjes zijn we eerder uitgestapt dan de bedoeling was.

We hebben vandaag dus echt toeristje gespeeld.

Morgen rijden we verder richting wijngebied.

We gaan vandaag wel een stukje rijden. Het begin is mooi, een kronkelige weg door het oude mijngebied. Veel Roma’s hier die voor de scheefhangende deuren van vervallen woonkazernes samen scholen.

Het tweede gedeelte voert ons door een landbouwgebied. Niet echt mijn ding.

Ons einddoel is een wijnhuis. Daar kunnen we na zessen terecht voor een proeverij en kunnen daar ook overnachten. Wel handig na zo’n proeverij, zeker in Slowakije waar een zero alcohol beleid gehanteerd wordt.

Het is nog vroeg en we gaan eerst lunchen in een alleraardigst dorp, Pezinok. Het is zondag dus de restaurants zijn overvol.

Met een behoorlijk gevulde maag rijden we naar ons einddoel in, Sucha and Parnou. De route gaat over smalle wegen en we arriveren naast een kerkje gelegen zoals ze het in Spanje noemen, bodega. Hoe het hier heet weet ik even niet.

Iets na zessen komt Joseph op zijn fiets aanrijden. We horen zijn enthousiaste verhalen over het wijn maken aan en beginnen aan het eerst glaasje. Ik zal niet alles verklappen maar de wijn komt aangenaam bij mij binnen. Joseph is een goede verteller en spreekt goed verstaanbaar Engels.

Een aanrader als je hier in de buurt komt.

We overnachten op het wijngoed en drinken uiteraard nog een lekker wijntje.

Het kan aan het wijntje van gisteren of van de donkere muisstille nacht liggen maar ik heb uitstekend geslapen.

Vanochtend lopen we nog even door het wijndomein. Boven op de heuvel staat een soort toren met een groot kruis erop. Beneden in de toren zit een deur. Zou daar een trap achter zitten om naar boven te klauteren? Nee, het is alleen een soort schuurtje waar stoelen en tafels zijn opgeslagen. Hier boven op de heuvel houdt Joseph barbecues en feesten voor vrienden en familie. Pracht plek.

Wij gaan op weg naar een volgende plek. We verlaten dit wijngebiedje in Slowakije en steken de grens over naar Czechia. Moravië om precies te zijn.

Het laatste stuk weg voor de grens is een stuk dat wel toe is aan een grote opknapbeurt. Grote geulen en gaten in de weg maar er wordt wel keurig voor gewaarschuwd met grote borden.

Als we de grens zijn gepasseerd rijden we direct op een mooie asfaltweg. Dat is de enige verandering. De huisjes en omgeving zien er hetzelfde uit.

Ook dit is een wijngebied. Overal borden van wijndomeinen en videotheken.

Het gemak van Slowakije is dat je er gewoon met euro’s kunt betalen, nu moeten we weer euro’s wisselen voor kronen. De camping waar we gaan verblijven zijn muntjes nodig om te douchen. Het is een minicamping aan een haventje. Het ligt aan het Batakanaal. Waar ken je die naam van? Juist, Bata de schoenenfabrikant komt hier vandaan. We blijven hier in ieder geval een paar dagen.